La Majstro kaj Margarita

кувшина и простирается невысыхающая черно- ruĝa flako, kuŝas rompaĵoj de frakasita kruĉo.

красная лужа.

Всадники остановили своих коней.

La rajdantoj haltigis siajn ĉevalojn.

— Ваш роман прочитали, — заговорил Воланд, — Vian romanon oni legis, — diris Voland sin

поворачиваясь к Мастеру, — и сказали только

turnante al la majstro, — kaj oni rimarkigis nur

одно, что он, к сожалению, не окончен. Так вот, tion, ke ĝi, bedaŭrinde ne estas finita. Do, mi volis мне хотелось показать вам вашего героя. Около montri al vi vian heroon. Preskaŭ dumil jarojn li двух тысяч лет сидит он на этой площадке и

sidas sur tiu plataĵo kaj dormas, sed kiam venas la

спит, но когда приходит полная луна, как

plenluno, lin, kiel vi vidas, turmentas la

видите, его терзает бессонница. Она мучает не

sendormeco. Ne nur lin ĝi turmentas, sed ankaŭ

только его, но и его верного сторожа, собаку.

lian fidelan gardanton, la hundon. Se veras, ke la

Если верно, что трусость — самый тяжкий

malkuraĝo estas la plej grava malvirto, do al la

порок, то, пожалуй, собака в нем не виновата.

hundo oni ne povus ĝin riproĉi. La sola afero, kiun

Единственно, чего боялся храбрый пес, это

timis la kuraĝa besto, estis la fulmotondroj. Ho ve,

грозы. Ну что ж, тот, кто любит, должен

kiu amas, tiu kunhavu la sorton de la amata estaĵo.

разделять участь того, кого он любит.

— Что он говорит? — Спросила Маргарита, и

— Kion li diras? — demandis Margarita, kaj sur

совершенно спокойное ее лицо подернулось

ŝia trankvila vizaĝo pasis ombro de kompato.

дымкой сострадания.

— Он говорит, — раздался голос Воланда, —

— Li diras unu saman aferon, — respondis la voĉo

одно и то же, он говорит, что и при луне ему

de Voland, — li diras, ke eĉ ĉe la luno li ne havas

нет покоя и что у него плохая должность. Так

kvieton, ke li havas fian oficon. Tiel li diras ĉiam,

говорит он всегда, когда не спит, а когда спит,

kiam li ne dormas, kaj kiam li dormas, li sonĝas

то видит одно и то же — лунную дорогу, и

unu samon: lunan vojon, li volas iri sur ĝi kaj

хочет пойти по ней и разговаривать с

paroli kun la arestito Ha-Nocri, ĉar, laŭ lia aserto,

арестантом Га-Ноцри, потому, что, как он

li ion ne findiris tiam, antaŭ longa tempo, je la dek

утверждает, он чего-то не договорил тогда,

kvara tago de la printempa monato Nisan. Sed, ho

давно, четырнадцатого числа весеннего месяца ve, paŝi sur tiun vojon ial li ne povas, kaj neniu al нисана. Но, увы, на эту дорогу ему выйти

li venas. Do, kion fari, al li restas nenio alia ol

почему-то не удается, и к нему никто не

paroli al si mem. Cetere, ĉar oni bezonas ja ian

приходит. Тогда, что же поделаешь,

variadon, al siaj paroloj pri la luno li nemalofte

приходится разговаривать ему с самим собою.

aldonas, ke pleje en la mondo li abomenas sian

Впрочем, нужно же какое-нибудь

senmortecon kaj sian senprecedencan famon. Li

разнообразие, и к своей речи о луне он нередко asertas, ke volonte li interŝanĝus sian sorton прибавляет, что более всего в мире ненавидит

kontraŭ tiu de la ĉifonvestita vagabondo Levio

свое бессмертие и неслыханную славу. Он

Mateo.

утверждает, что охотно бы поменялся своею

участью с оборванным бродягой Левием

Матвеем.

— Двенадцать тысяч лун за одну луну когда-то, — Dek du mil lunoj pro unu iama luno, ĉu tio ne не слишком ли это много? — Спросила

estas tro multe? — demandis Margarita.

Маргарита.

— Повторяется история с Фридой? — Сказал

— Ripetiĝas la historio pri Frida, ĉu? — diris

Воланд, — но, Маргарита, здесь не тревожьте

Voland, — ĉi foje, Margarita, vi ne klopodu. Ĉio

себя. Все будет правильно, на этом построен

ĝustos, sur tio staras la mondo.

мир.

— Отпустите его, — вдруг пронзительно

— Ellasu lin, — subite ekkriis Margarita stridvoĉe,

крикнула Маргарита так, как когда-то кричала, tiel, kiel ŝi kriis antaŭe, kiam ŝi estis sorĉistino, kaj когда была ведьмой, и от этого крика сорвался

de tiu krio malkroĉiĝis ŝtonego en la montaro, kaj

камень в горах и полетел по уступам в бездну,

ekruliĝis sur la deklivoj en la abismon, kaj en la

оглашая горы грохотом. Но Маргарита не

montoj tondre resonis la frakaso de tiu falo. Sed

могла сказать, был ли это грохот падения или

Margarita ne povus certe diri, ĉu tondris la

грохот сатанинского смеха. Как бы то ни было, falfrakaso aŭ la Satana ridego. Ĉiel ajn, Voland Воланд смеялся, поглядывая на Маргариту, и

ridis rigardante Margaritan kaj diris:

говорил:

— Не надо кричать в горах, он все равно

— Ne kriu en la montaro, tutegale li estas

привык к обвалам, и это его не встревожит.

kutimiĝinta al la ŝtonfaloj kaj tio lin ne alarmos.

Вам не надо просить за него, Маргарита,

Ne estas bezonate, ke vi propetu pri li, Margarita,

потому что за него уже попросил тот, с кем он

ĉar pri li jam propetis tiu, kun kiu li tiom deziregas

так стремится разговаривать, — тут Воланд

paroli. — Voland refoje sin turnis al la majstro kaj

опять повернулся к Мастеру и сказал: — ну что diris: — Do, nun vi povas fini vian romanon per же, теперь ваш роман вы можете кончить

unu frazo!

одною фразой!

Мастер как будто бы этого ждал уже, пока

La majstro ŝajnis jam atendi tiun inviton dum li

стоял неподвижно и смотрел на сидящего