La Majstro kaj Margarita

senmove staris rigardante la prokuratoron en lia

прокуратора. Он сложил руки рупором и

brakseĝo. Li kunmetis la manojn voĉtube kaj kriis

крикнул так, что эхо запрыгало по безлюдным

tiel, ke la elio hophopis sur la senhomaj kaj

и безлесым горам:

senarbaj montoj:

— Свободен! Свободен! Он ждет тебя!

— Libera! Vi estas libera! Li vin atendas!

Горы превратили голос Мастера в гром, и этот

La montoj tondrigis la voĉon de la majstro, kaj

же гром их разрушил. Проклятые скалистые

ĝuste tiu tondro ilin detruis. La malbenitaj

стены упали. Осталась только площадка с

rokmuregoj falis. Restis nur la plataĵo kun la ŝtona

каменным креслом. Над черной бездной, в

seĝo. Super la nigra abismo, en kiun sinkis la

которую ушли стены, загорелся необъятный

muregoj, ekhelis senlima urbo, super la urbo reĝis

город с царствующими над ним сверкающими

altaj brilantaj idoloj, kaj sub ili dense verdis la dum

идолами над пышно разросшимся за много

multaj lunmiloj diskreskinta ĝardeno. Rekte al la

тысяч этих лун садом. Прямо к этому саду

ĝardeno etendiĝis la lunvojo, tiom longe atendita

протянулась долгожданная прокуратором

de la prokuratoro, kaj unua sur ĝin kuris la

лунная дорога, и первым по ней кинулся

pint’orela hundo. La homo en la blanka mantelo

бежать остроухий пес. Человек в белом плаще с kun sangruĝa subŝtofo sin levis de la seĝo kaj ion кровавым подбоем поднялся с кресла и что-то

kriis per raŭka, rompita voĉo. Estis

прокричал хриплым, сорванным голосом.

nekomprenebla, ĉu li ploras aŭ ridas, nek kion li

Нельзя было разобрать, плачет ли он или

krias. Nur tion oni povis vidi, ke post sia fidela

смеется, и что он кричит. Видно было только,

gardanto ankaŭ li impetis al la luna vojo.

что вслед за своим верным стражем по лунной

дороге стремительно побежал и он.

— Мне туда, за ним? — Спросил беспокойно

— Ĉu mi sekvu lin, tien? — malkviete demandis la

Мастер, тронув поводья.

majstro, ektuŝinte la bridon.

— Нет, — ответил Воланд, — зачем же гнаться

— Ne, — respondis Voland, — kial postkuri tion,

по следам того, что уже окончено?

kio estas finita?

— Так, значит, туда? — Спросил Мастер,

— Do, ĉu tien for? — demandis la majstro, sin

повернулся и указал назад, туда, где соткался в turnis kaj montris malantaŭen, kie en la aero тылу недавно покинутый город с

teksiĝis la ĵus forlasita urbo kun ĝiaj mielkukaj

монастырскими пряничными башнями, с

turoj monaĥinejaj, kun la suno disrompita en

разбитым вдребезги солнцем в стекле.

vitrajn pecojn.

— Тоже нет, — ответил Воланд, и голос его

— Nek tien for, — respondis Voland, lia voĉo

сгустился и потек над скалами, —

densiĝis kaj ekflugis super la rokoj. — Romantika

романтический Мастер! Тот, кого так жаждет

majstro! Tiu, kiun aspiras vidi la heroo de vi

видеть выдуманный вами герой, которого вы

elpensita kaj ĵus liberigita, legis vian romanon. —

сами только что отпустили, прочел ваш роман.

Ĉi tiam Voland sin turnis al Margarita: —

— Тут Воланд повернулся к Маргарите: —

Margarita Nikolavna! Maleblas ekdubi, ke vi penis

Маргарита Николаевна! Нельзя не поверить в

elpensi por la majstro la plej bonan futuron, sed

то, что вы старались выдумать для Мастера

kredu al mi, tio, kion mi al vi proponas kaj pri kio

наилучшее будущее, но, право, то, что я

anstataŭ vi petis Jeŝua, estas ankoraŭ pli bona.

предлагаю вам, и то, о чем просил Иешуа за вас Lasu ilin duope, — diris Voland, de sia selo sin же, за вас, — еще лучше. Оставьте их вдвоем,

klininte al la selo de la majstro kaj almontrante

— говорил Воланд, склоняясь со своего седла к post la f oririntan prokuratoron, — ni ne ĝenu ilin, седлу Мастера и указывая вслед ушедшему

eble ili interkonsentos pri io, — Voland

прокуратору, — не будем им мешать. И, может mansvingis direkte al Jerŝalaim, kaj la urbo

быть, до чего-нибудь они договорятся, — тут

estingiĝis.

Воланд махнул рукой в сторону Ершалаима, и

он погас.

— И там тоже, — Воланд указал в тыл, — что

— Kaj ankaŭ tie, — Voland montris malantaŭen,

делать вам в подвальчике? — Тут потухло

— kion vi faru en la kelo? — ĉi tiam estingiĝis la

сломанное солнце в стекле. — Зачем? —

rompita vitra suno. — Por kiu celo? — daŭrigis

Продолжал Воланд убедительно и мягко, — о,

Voland persvademe kaj milde. — Ho trioble

трижды романтический Мастер, неужто вы не

romantika majstro, ĉu vi ne volus tage promeni kun

хотите днем гулять со своею подругой под

via amikino sub la ekflorantaj ceriz’arboj, kaj

вишнями, которые начинают зацветать, а

vespere aŭskulti la muzikon de Sĉubert? Ĉu ne

вечером слушать музыку Шуберта? Неужели ж estus al vi agrabla skribi ĉe kandelo per ansera вам не будет приятно писать при свечах

plumo? ĉu vi ne volas sidi, simile al Faŭsto, super

гусиным пером? Неужели вы не хотите,

retorto, esperante ke al vi prosperos modli novan

подобно Фаусту, сидеть над ретортой в

homunkulon? Do, tien, jen tien! Tie vin atendas

надежде, что вам удастся вылепить нового

domo, kaj maljuna servisto, jam lumas la kandeloj,

гомункула? Туда, туда. Там ждет уже вас дом и

baldaŭ ili estingiĝos, ĉar tuj vi renkontos la

старый слуга, свечи уже горят, а скоро они

mateniĝon. Tiun vojon, majstro, iru tiun vojon.