La Princeto Tradukita ad Ido da Fernando Tejón

— Nur la pueri savas quon li serchas — dicis la princeto —. Li disipas lia tempo a pupeo ek

shifono, olqua divenas tante importanta a li ke se ulu forprenas olu lore li ploras...

— Li esas fortunoza — dicis la relochanjisto.

41

Chapitro XXIII

— Bona matino! — dicis la princeto.

— Bona matino! — respondis la vendisto.

Lu esis vendisto de perfektigita piluli, olqui desaparigis la dursto. Se onu glutas un pilulo singlasemane lore onu ne plus bezonas drinkar liquidaji.

— Pro quo ton vu vendas? — questionis la princeto.

— Pro ke per ta piluli onu sparas tre multa tempo — dicis la vendisto —. La experti verifikis per kalkuli, ke onu sparas kinadek e tri minuti singlasemane.

— E quon onu povas facar per ta sparita kinadek e tri minuti?

— Singlu darfas agar segunvole...

“Se me havus kinadek e tri minuti libera por uzar oli — dicis a su la princeto — lore me irus tranquile a fonteno.

42

Chapitro XXIV

Esis la okesma dio sur la dezerto de la paneo de mea aeroplano. Me askoltis la rakonto pri la vendisto e me drinkis la lasta guto de mea provizo de aquo.

— Ho! — me dicis a la princeto—. Vua memoraji esas tre bela, ma til nun me ne sucesis reparar mea aeroplano, ni havas nulo drinkebla, e me anke esus felica se me povus irar tranquile a fonteno.

— Mea amiko la foxo... — lu dicis a me.

— Mea vireto, nun la foxo ne esas la temo!

— Pro quo?

— Pro ke ni balde mortos pro dursto...

Lu ne komprenis mea rezonado e lu respondis a me:

Esas bona havir amiko, malgre ke onu esas mortonta pro dursto... Me esas tre felica pro ke la foxo esis mea amiko....

“Ta puero ne povas komprenar la danjero — me pensis —. Lu nulatempe hungras nek durstas.

Kelka sunolumo suficas a lu.”

Ma lu regardis a me e lu respondis a mea pensi:

— Me anke durstas... Ni serchez puteo.

Mea vizajo montris gesto de fatigeso, nam esas absurdajo serchar hazarde puteo sur la vastega dezerto, tamen ni marcheskis.

Pos marchar silence dum ula hori fine nokteskis e la steli brileskis. Me vidis oli kom sonjo, nam me febris pro dursto. La paroli da la princeto dansis en mea mento.

— Ka vu anke durstas? — me questionis a lu.

Lu respondis nulo a mea questiono. Lu simple dicis a me:

— Forsan la aquo povas esar bona por la kordio...

Me ne komprenis lua respondo, ma me tacis... Me bone savis ke onu ne devis questionar ulo

a lu. La princeto esis fatigita, do lu sideskis. Me sideskis apud lu e pos mikra silenco lu dicis a me:

— La steli esas bela pro nevidebla floro...

— Certe! — me respondis e, sen parolar, me regardis la faldi de la sablo sub la lunolumo.

— La dezerto esas bela — dicis la princeto.

— To esas verajo. Me sempre amis la dezerto. Onu povas sideskar adsur duno ek sablo e vidar

ed askoltar nulo. Tamen sempre esas ulo qua brilas en la silenco.

— To quo beligas la dezerto — respondis la princeto — esas ke olu celas puteo ulaloke...

Subite me surprizesis pro komprenar la misterioza brilo di la sablo. Dum mea puereso me

habitis anciena domo, e segun legendo en ta domo esis celita trezoro. Kompreneble nulu deskovris olu e mem posible nulu serchabis olu. Ma ta misterio sorcis la tota domo. Mea domo celis sekreto en sua kordio...

— Yes — me dicis a la princeto — sive domo, sive steli, sive dezerto, to quo beligas oli esas nevidebla!

— Felicigas men — lu dicis — ke vu konkordas kun mea foxo.

Me portis per mea brakii la princeto nam lu dormeskis, ed itere me marcheskis. Me esis tote

emocita pro portar per mea brakii frajila trezoro. Semblis a me ke sur Tero nulo esis plu frajila kam mea trezoro. Sub la lunolumo me regardis lua pala fronto, lua klozita okuli, lua harolokli qui tremis pro la vento, e me dicis a me: “To quon me observas esas nur shelo, to quo vere esas importanta, esas nevidebla”.

43

Ma pro ke lua kelke apertita labii ridetis, me dicis a me: “Me esas tre multe emocita da ta

dormanta princeto, pro lua fideleso a floro, la imajo de rozo olqua brilas en lua internajo same kam flamo de lampo, anke dum ke lu dormas...” E me sentis lu anke plu frajila. Onu devas sorgoze shirmar la lampi, nam simpla ventosuflo povas extingar oli...

Me duris la marchado, e dum la jornesko me deskovris la puteo.

44

Chapitro XXV

— La personi — dicis la princeto — eniras la rapida treni, sen savar quon li serchas. Lore li desquieteskas e rondiras.

E lu pluse dicis:

— Ne valoras la peno!

La puteo quan ni trovis ne similesis a la putei di Sahara. La putei di Sahara esas

simpla trui en la sablo, ma ta similesis a puteo di vilajo. Ma ibe esis nula vilajo, do

me pensis ke me sonjis.

— Esas stranja! — me dicis a

la princeto —. Omno esas pronta: la

pulio, la sitelo e la kordo..

Lu ridis, prenis la kordo e

movigeskis la pulio, olqua jemis

kom anciena ventoflecho kande la

vento longatempe dormis.

— Ka ton vu audas? — dicis la

princeto —. Ni jus vekigas ta puteo,

ed olu vekas kantante...

Me volis ke la princeto nule

esforcis, do me dicis a lu:

— Permisez a me ektirar la

aquo, nam la plena sitelo esas tro

pezoza.

Lente me elevis la sitelo til

la rebordo di la puteo ed ibe me