Читаем Песьні-жальбы полностью

Песьні-жальбы

Нудна Сьцёпку за рашоткай, Нудна, эх, старому!Плачуць думкі, рвуцца думкі Сьцёпкавы дадому.Дома жонка, дома дзеткі… Бог сьвяты іх знае,Як жывецца небаракам Там, у родным краі!Ходзіць Сьцёпка з вугла ў вугал Ды зірне ў аконца:За рашоткай відно неба, Хмарак валаконцы.Эй, хмурынкі! Плывяце вы У старонку тую,Дзе пакінуў я сямейку, Хатачку старую!Ох, паплыў бы я, здаецца, Хмаркі, разам з вамі,Каб на вёску сваю глянуць Нуднымі вачамі.Там, далёка, за дамамі, Разьляглося поле,Лес, узгоркі і курганы… Эх, прастор там, воля!Дзесь у полі дым сінее — Бульбу люд капае.Сьцёпка ж бедны так марнее, Долю праклінае…Ляжа Сьцёпка спаць на нары, I праз цэлу ночкуСны аб роднай вёсцы сьняцца, Аб сваім куточку!..Нудна Сьцёпку за рашоткай, Нудна, эх, старому!Плачуць думкі, рвуцца думкі Сьцёпкавы дадому.

Сон у турме

Рана Сьцёпка абудзіўсяI ляжыць — ня сьпіцца:Сон яму такі прысьніўся —Толькі падзівіцца!Быццам жыта сеяць выйшліЎ поле пры дарозе, —Сьцёпку нават зышло з мысьлі,Што ён у астрозе, —Поле сонцам скрозь заліта,—Шырыня, раўніна!Глеба тлуста, сакавіта —Чарназём ды гліна.Не дакінеш проста вокамДа суседскіх межаў,А на лузе іх шырокімШто ні стог, то вежа!I суседзі тут у поліХодзяць з карабкамі,Сеюць жыта на прывольлі,Рэжуць дол плугамі,Робяць гоні і разоркі…Ветрык ціха вее.Трохі воддаль на прыгоркуВёска іх чарнее.З-за сялянскіх хат адметна,Між гумён, адрынак,Пазірае так прыветнаI Сьцёпкаў будынак…Углыбіўся Сьцёпка ў мары,Думцы ўвесь аддаўся,Пра астрог забыў, пра нары,Дзе ўсю ноч валяўся.Тут ён целам, там — душою,Там, у родным полі,Дзе хадзіў ён за сахою,Дзе пазнаў нядолю.Ды забыта ўсё ліхое,Ўсё, што дух смуціла,Засталося дарагое,Што так сэрцу міла.Але зараз расьсьвітала,Нудны дзень вярнуўся.Сон і мары — ўсё прапала,Як астрог ачнуўся.