Сезимдер карыбайт

– Кайдан, трмдн келген кишини ким карайт, таеже, – деди мрбек башын жерге салып. – Аны эмнеге сурады? – Уларканды кл бура карап, кулак трп калды.

– Ылайыктуу кыз тапса йлнтл дедик эле.

– Таеже, ал жннд ойлоно элекмин.

– Мени крп турасы, Кумаш болсо мени багып кыйналды, же бир сыртка чыкпаса, багы байланып отурат, кйг чыгып з бактысын тапса болот эле. Сени йлнтск анан ага да жол ачылат. Бир жаш кич болсо дагы сен деген эркекси, ошондуктан Кумарб сенден кийин деле турмушка чыгат.

– Кабатыр болбо, таеже, баары жакшы болот, таажездеме айтып иш болсо иштеш керек эле…

– Тааныштарына айтып крсн анда.

– Ооба, адегенде иштейин.

– Ошент, садага, иштеп эл катары оокатыды ткр, апа байкуш жашында ооруп лбгнд сен дагы бир туугандуу болуп, ата-энедин мадайында болот эле. Эми Узак менен Кубаттарга бир туугандай бол, садага, беркилер го жаш, – деп Уларкан ккрк йгн санаасын чыгара оор дем алып алды.

– Балалык кылып, силердин сзрд укпай жаман жолго тштм, эми кеч болсо да силердин эмгегиерди ойлоп уялып жрм. Таеже, з ата-энем болсо да силердей карамак, – деди мрбек улутуна. Алар сйлшп отурганда Сарыбай кирди, артынан балдарынын баары кирип, чогуу дасторкондо отурушту.

– мрбек, – деди Сарыбай анын ички сырын туюп тургандай, – жакында жер айдоодо малага киши керек экен, иштейсиби же?..

– Иштейм, таажезде, ага чейин деле жумуш болсо иштеш керек эле.

– Анда мен эрте эле сйлшм, мени менен бар, макулбу?

– Макул, зм дагы иш издейин деп турдум эле.

– Бош жргн болбойт, балам.

– Ата, мектепти бтрм менен мен дагы иштейинби? – деди Узак.

– мрбек эк бир трактор алып берип койойун анда.

– Макул, иштей беребиз, – деп кпк кобурашып отуруп, анан жатууга кам урушту.

Кумарб уйкусу келбей ооналактап кпк жатты. Анан мрбекти ойлоду: «Менден бир эле жашка кич да, эмне болмок эле? Аны зм жакшы крп баратат окшойм, блг жол бар деп уккам. Балким башка жигиттер менен сйлшпй, бир эле мрбекти крп жргнг ушундай сезилип жаткандыр. Аскат мени башынан эле жакшы крт, менчи, мен аны сймб? Чынында сй дегенди тшнбйт дагы болсом керек», – деп ары-бери оонап жатып, кеч уктады. Эртеси мрбекти Сарыбай ээрчитип барып, жумушка киргизди. Совхоздун майда-барат жумуштарына адам керек болуп жаткан, жазгы эгин-тегин айдоого тракторлорду даярдаганга механиктин жардамчысы болуп орношту. Уларкан кндн-кнг сакайып, з алдынча кирип чыга баштады. Кумарб кубанып жрд, балдары менен бабырашып, й-блг бакыт жылмайгансыды. Сарыбай дагы жумуштан келгенде кл жайдары:

– Оо, байбиче, ал-акыбал кандай? – деп аялынын акыбалын сурап кирет. Бгн дагы ошентти.

– Жакшы, жумуш бттб?

– Бтт, биздин мадайыбызга сен аман болсо эле баары жакшы болот, санаам тына баштады, балдарымдын да кл ачык, – деп бабырай трг тт.

– Кудайга шгр, мурункудан дурусмун, Кумашты деректирге сйлшп иштетип койсо боло, йдн чыкпай чнчп кете турган болду?

– Эчтеке болбойт, кыздын йдн чыкпаганы жакшы, андан кр Кумашты кйг беребиз, – деп атасы бакылдаганда сырттан кирип келаткан мрбек менен Кумарб бири-бирин карап калышты. Аларды байкабай эле Сарыбай сйлй берди. – Менин баягы досум Болсунбек бар го, ошол шаарда жашайт эмеспи. Кп жылдан бери кршпй калдык эле, мурдагн агасы Толкунбектикине келиптир, жолугуп калдык. Бала кезден эле дос болчубуз, балалуу болсок дос кылабыз, бирибиздики кыз болсо куда болобуз деген сзбз бар эле, ошону айтып бир топ сйлштк. Эмки айда аялын, баласын ээрчитип келмек болду.

– Койсочу, балдар бири-бирин крбс кандай болот?

– Ошондо крт да, байкашат бири-бирин. Иши кылса кызым бактылуу болот. – Ошол кезде мрбектин тамагы кычышып, жтлп жибере жаздап эшикти кздй жнд. Дабышты кулагы чалганбы, – Кумаш, сенсиби? – деди Сарыбай. – Кел, жаныма отурчу, кызым.

– Ооба, ата, – деп Кумарб оозгу йдн чыга келди.

– Ийи, кызымды кудай буйруса жакшы жерге беремин, баланын бактылуу болушун ата-эне тилейт экен да. Буйруса апа жакшы болуп калды, туугандарымды чакырып, берген малдарын чогултуп албасам болбойт.

– Ата, эмне деп эле жатасыз?

– Куда тшбз дегендер болуп жатат, кызым.

– Коюузчу, ата, кереги жок, – деп Кумарб ордунан туруп кетти.

– Сени бактылуу болсо экен дейм да, кызым, сенден кийинкилер да бойго жетип калды, мрбекти йлш керек.

– Андан кр мрбекти йлнт бергиле.

– Эжеси турса иниси кандай йлнт, мрбек йлнс кй менен келип турса жакшы эмеспи. Бгн бир койдун этин алып келдим, он ч сом дейт, айлыктан кармай турган болду. мрбекке айтчы, бузуп тамак жасагыла.

– Макул, – деп Кумарб эшикке чыгып кетти.

мрбек кире бериште турган, аны крп, атайын чычалатмакка тийише сйлд:

– Кй балалуу болот экенбиз да?

– Сага кй бала болмок беле? – Кумарб жактыра бербей карады.

– Ой жезде-жезде, адашып калган турбаймынбы.

– Жинге тийбечи, атам этти бузсун деп жатат.

– Жарайт, блм, кол жууп алайын, – деп шыпылдай колун жууп келди да, оозгу блмдг чыпта капта турган этти кленкага салып, бузуп-бузуп бере салып, эшикке чыкты. «Демек, Кумашты кйг бермек болушту, анан мени йлнтшт. Менин Кумашты жакшы кррмд билсе каршы болушат го, бактылуу кыла алаарыма ишенишпейт, ишенген кнд да ал экбзд йлнтн ойлоп коюшпайт. з жолум менен болгонум эле о болоор», – деп ойлонуп жатты.