Сезимдер карыбайт

– Досум, сенин али жаштык менен коштошо албай жргн кези го, баягы кыз жандап гл терген кезди кырктан ашканда элестетелиби? – Болсунбек Сарыбайга карап, санын чаап, каткырып калды.

– Ой, аяшыды мен сйгндй эч ким аялын сйгн эместир.

– Акырын эми, бакылдабай, балдар укса уят.

– Укса эмне экен, биз бири-бирибизди сйгнбз, керек болсо сйн ызааттап-сыйлаганды бизден йрншсн, – деп Сарыбай кеп жебейт. – Эчтекени тшнбй туруп эле «сйм, кйм» деген менен сй эмне экенин билбейт азыркы жаштар.

– Туура, Саке, чыныгы сй деген уламыштарда, дастандарда гана болот десе, менин досум з сйнн символу тура, – деди Болсунбек.

– Кемпир, тез даярдан, ат-таасынын гр, бир ойноп келели.

– Макул эми, биз Уларкан экбз даярдай койолу, – деди Фарида кл ордунан туруп. Арыдан-бери алчусун алып, Болсунбектин машинасына казан-табагын жктшт да, зн бойлой кеткен жолго тшп, трт капчыгай жакка жншт. Кумарб туруп, йлрн жыйнап, инилерине чай берип, кайра жыйнап, колу бошогон жок. мрбек менен Жакин сыртта сйлшп турушкан, бир кезде мрбек жумушуна кетти. йн жыйнаштырып бткн Кумарб инилери ойноп кеткенден кийин Тумарбг:

– Сен суу жылытчы, кир жууй койолу, – деди йг кирип баратып.

– Макул, – деп Тумарб элпектене казанга суу куюп, от жагып жатканда Жакин Кумарбнн артынан кирди.

– Кумарб, кандай?

– Жакшы, зз кандай эс алдыыз?

– Э сонун, сени крп кл жайланып, уктап калыпмын.

– Жомоктогудай сйлйсз.

– Сени кргн жомоктогудай жашоону элестете баштадым.

– Кызык экен.

– Мен кызыкты деле сезбедим, чыныгы жашоону гана сезип турам.

– Кайда экен?

– Сенин кздрд.

– Кантип билдииз? – Кыз саал жылмая карады.

– Крнп турат.

– Кздн окуй турган аппаратыыз барбы?

– Айрыкча сенин кздр мага кп нерсени айтып турат, бирок сенин оюду билм керек.

– Табышмак… – деп бырс этип клгн кыз сыртка карай жгрп кетти.

Жакин сыртка чыкса ал шатыга чыгып, жаагын таянып отуруптур.

– Эмнени ойлонуп калды? – Жакин кыздын жанына келип, жылмая карады.

– Эчтеке.

– Жо-ок, бир нерсени ойлонуп жатасы.

– Атыыз Жакинби?

– Ооба, эркелетип Жакин дешет.

– Чыныгы атыыз ким?

– Жакыпбек.

– Мен Жаныбек болсо керек деп ойлогомун.

– Эмнеге?

– Билбейм, негизи Жакин деп кыздарды айтышат го?

– Балким, мени атамдар ошентишет.

– Кайсыл окууда окуйсуз?

– Тарыхчы болот го.

– Жакшы экен.

– Сенин окугу келбедиби?

– Менин шартым болбой калды, бирок эми деле убакыт бар деп ойлойм.

– Албетте.

– Жакшы эс алыыз, мен жумушумду жасайын, – деп Кумарб жылмая туруп кетти.

Жакин да аны жылмая карап калды. Кн кечке жумуш менен алышып, жаы гана бтп калганда мрбек жумуштан келип калды. Жанын койоорго жер таппай, жан дйнсн эзген санаадан жабыркап, йг келсе Кумарб менен Жакин дасторкондо чай ичип отурган экен. Кабак бркй отуруп калды, Кумарб ага чай сунду.

– Кел, мрбек, иш кандай? – деди Жакин.

– Жакшы.

– Эмнеге кабагы брк? – Кумарб сурап койду.

– Жайынча эле, – деп чыныны кармап, жооп берди мрбек.

– Ишиде бирдеме болдубу?

– Жо-ок, змдн клм жок.

– Сйгн кызы менен таарынышып калган жоксубу? – деди Жакин кл карап.

– Сйгн кызга сйм деп айтуу оор болуп жатпайбы?

– Эмне, мококсубу?

– Андай эмес, бирок ммкн да эмес.

– Кандайча?

– Ошондойчо, аны ата-энеси кйг бергени жатат!

– Эмнеге? – Кумарб аны жалт карады. – Эбак эле атамдарга айтпайт беле?

– Эмне деп айтам? – мрбек ага кыжырлуу жылмайды.

– Сйгн кызым бар деп, атам сага айтты эле го?

– Болбойт, болбойт, такыр болбойт! – деп тура калган мрбек ичип аткан чайын таштап, эшикти кздй чыгып кетти.

Жакин менен Кумарб бири-бирин карап отуруп калышты.

– Жинди, атам алда качан эле йлн деп жргн, ошондо эле айтса болмок экен.

– Айталбаса керек да.

– Эмнеге айталбайт, атамдар муну тырмактайынан багып келе жатат, Узактан кем кршпйт, кызынын ата-энеси менен атамдар сйлшт эле го.

– Тартынса керек, аа-а, баса, ал з ини эмеспи?

– Мен чыгайынчы, – деп Кумарб дагы тура жнд, ал сыртка чыкканда мрбек дарбазанын жанындагы жзмдн тбнд турган. Жакиндин суроосу жоопсуз калды, мрбектин айтканынан улам Кумарбнн жрг бир нерсени сезгендей болк этип кеткен эле. – мрбек, ал кайсы кыз эле, мен тааныймбы? – деди жанына келип.

– Эмне, табалагы келип турабы, эжекеси? – мрбек ызалуу бурк этти.

– Сени табалачу мен белем?

– Клк келээр, табалаарсы, Кумаш, бирок мен бала кезден бир гана кызды сйм. Ал мени сйб же сйбйб билбейм, уктубу, билбейм!.. – деп жакшы эле оюндагыны айтып келатып, мрбек Жакинди кргнд кыжырлана ары басып кетти.

Жакин Кумарбнн артынан чыгып келаткан.

– Эмне болду?

– Эчтеке, – деп машина келип токтогондо Кумарб жол жакка басты.

Сарыбайлар бакылдаша тшп жаткан. мрбек аларды карап коюп, короодон чыгып кетти. Уларкан менен Фарида орто кызуу, бири-бирин колтукташып, клдр куунак. Кумарб менен Жакин аларды утурлай чыкканда ата-энелер кубанып кетишти. Турат менен Мурат аларга чуркап жетип, машинадагы жктрд тыпылдап йг ташып жатышкан эле.

– Окшошкон садага кетейиндер, сйлшшт бекен ыя? – деп акырын Уларканды нукуп койду Фарида.

– Ким билет, шартты болсо тзп бердик, – деп Уларкан дагы шыбырай клп калды.

– Уулум, кандай эс алды? – деди Фарида Жакинге карап.

– Жакшы, апа, зр жакшы эс алып келдиерби?