Sisterdark / Сястра-Цемра(СИ)

Стась агледзеся. Становшча было неспрыяльнае - накол ляжала бязлюдная быльняговая пустка, з аднаго боку цягнуся глух бетонны плот, з другога -- шэраг гаражо, ля якх, як назло, не было нводнага атааматара. Адыходзць не было куды.

Стась выцсну прыязную усмешку намагаючыся гаварыць ветлва, але цвёрда, паведам, што двор гаражы не з'яляюцца прыватнай тэрыторыяй н Жыхара, н Захара, таму х прэтэнз цалкам неабгрунтваныя. У адказ Жыхар уздыхну з сумным выглядам суну кулак Стасю пад рэбры. Пакуль той курчыся хрыпе, спрабуючы глынуць паветра, Жыхар цярплва тлумачы, што Стась памыляецца, гэта тэрыторыя прыналежыла м, кал ён яшчэ пешшу пад стол хадз, таму неабгрунтаванай з'яляецца яго тут прысутнасць, аднак яны гатовы забяспечыць яму камфортны бязбольны побыт -- за пэную плату, натуральна. ён, Жыхар, вельм спадзяецца, што Стась паставцца да гэтага з паразумннем пазбегне трагеды, бо адваротным выпадку ён будзе мець размову з Захарам, як зусм не так добры чуллвы, як Жыхар, размаляць будзе жо па-сур'ёзнаму. Прада, Захар? Захар, як стая, абапёршыся локцям на байк, мочк назра за гэтай сцэнай, ухмыльнуся кну. Размаляць з Захарам Стасю зусм не карцела. Лхаманкава пакорпашыся кшэнях, ён выцягну пакамечаную купюру не гледзячы суну яе Жыхару, пасля чаго бы адпушчаны з мрам.

Дома за вячэрай Стась асцярожна спыта у бацьк, як трэба паводзць сябе пры канфлкце з хулганам. Бацька глыбакадумна зня бровы сказа, што найбольш разумным будзе падобную стуацыю прадухлць, а кал канфлкт усё ж адбыся, гэта значыць, што абодва бак зрабл штосьц коран няправльнае. Бацька зно-тк ме рацыю, аднак выразнага адказу на сваё пытанне Стась так не атрыма.

Стась нкол жыцц н з км не варагава. Ягоны бацька засёды каза, што се спрэчныя пытанн можна вырашыць шляхам мрных перагавора, а мудрэйшы той, хто вогуле пазбягае канфлктных стуацый, перасякаючы х у зародку. З гэтым меркаваннем Стась бы понасцю салдарны. У класе яго часам правакавал на калатнечу, робячы яму дробныя гадасц накшталт вытрасання падручнка з сумк альбо падкдвання цыдулак з абразам, але Стась веда, што ншы раз лепей пракатнуць крыду змачаць, каб пазбегнуць яшчэ горшых непрыемнасцей. У школе гэта мралюбвая тактыка засёды спрацовала, Стась не ме сур'ёзных праблем н з настанкам, н з вучням.

Але той дзень Стасевы жыццёвыя сто сур'ёзна пахснулся. Правёшы вечар у разважаннях, ён прыйшо да высновы, што ягоны аднакласнк, Неруш Цмафей, сётк ме рацыю, кажучы, што за сябе трэба бцца. Бцца па-сапраднаму, да крыв сняко. накш з'ядуць. Бцца Неруш уме. Прыйшлося навучыцца. Ён кульга ад нараджэння бы ляшой - змушана, бо пальцы на правай руцэ яго амаль не слухался. Аднак гэтыя фзчныя недахопы яму быццам зусм не замнал. Прынамс, бся ён засёды на роных, без някх паблажак. Нярэдка падчас перапынка Стась назра за гэтым двубоям. Здаралася, што калатнечы хлопцы не зважал на званок сашчапшыся, нбы каты, кулём качался па падлозе школьнага калдора, пакуль настанца не прыбягала з фзкультурнкам, як адзны мог спынць бойку, узяшы х за канеры расцягнушы бак. Не дзва, што Неруш стабльна ме 'неуд' па паводзнах часцяком хадз з снякам драпнам на твары. Аднак у класе яго паважал, гэта было галонае.

Бцца па-сапраднаму Стасю яшчэ не даводзлася. Яго бацька вогуле такога не хваля, кажучы, што жыванне грубай слы тольк спараджае новую хвалю гвалту рэальных праблем не вырашае. Але, з ншага боку, кал мралюбвая палтыка больш не працуе, нчога не застаецца, як пераходзць да баявых дзеяння... 'Што ж, калсьц трэба пачынаць', сказа сабе Стась з гэтай думкаю, усцешаны, засну.

Увесь наступны дзень Стась прабыва у цудоным гуморы. нават - упершыню жыцц - да грымака Толку Валаткевчу, як, гарэзуючы, запха яму за канер мокрую анучу, якой выцраюць дошку. Толк бы тыповым школьным раздзябаем, дабрадушным, як насарог, гарэзлвым, як малады шымпанзэ. Стася ён незласлва цвял (то бок, як тут казал, чмыры) часам даводз яго да белага калення, ведаючы, што Стаск нкол не дасць здачы. Цяпер, атрымашы тарэц, Толк здзлена вылуп вочы працадз: 'Н-не фга ж сабе!..'. , як здалося Стасю, прасякнуся да яго павагай. Тактыка дзейнчала!

Кал гаражах насустрач Стасю развалачку выйша Жыхар , лянва круцячы пальцах цыгарэтку, запатрабава 'аплацць за ваход', Стась не разгубся. Ён схл галаву к плячу, храбуснушы шыйным пазванкам (так рабл геро баевко), рашуча зня кулак нанёс удар...

Праз кольк хвлн Стась, збты на горк яблык, пакорлва вытраса з кашаля гатоку. Ён нават не зразуме, як усё адбылося. Стась убачы тольк, як з Гаража Нумар Нуль выйша Захар, праз мгненне ён ужо ляжа на зямл, скурчышыся, закрышы галаву рукам, не спрабуючы нават ухлцца ад удара, што градам абрынался на яго. Болю Стась амаль не адчува, а галаве яго круцлася адна-адзная думка: 'Гэта канец...' Потым Захар здзёр са Стася шапку, грэблва абцёр ёю свае квэцаныя крывёй чаравк вярнуся гараж. А Жыхар, як весь гэты час сядзе на перакуленай дралянай скрын, назраючы за экзэкуцыяй, сказа спакойна:

-- Ну, я ж папярэджва, што будзе па-сур'ёзнаму.