Sisterdark / Сястра-Цемра(СИ)

У дзясятым класе я захаплася готыкай радыкальна змянла мдж. Я пафарбавала валасы чорны колер (ад прыроды я была рудаватая) насла х распушчаным. Калсьц абыякавая да касметык, цяпер я фарбавала пазногц чорным лакам густа абводзла вочы (а часам вусны) вугальным алокам. Апраналася я адпаведна - чорная скураная касуха догая, да падлог, чорная спаднца з шыфону альбо вельвету. Усё з сэканд-хэнду, ясная рэч. Зрэшты, спаднцы я недалюблвала, насць х было нязручна, бо я трох блыталася х пры хадзьбе, таму звычайна я з'ялялася школе чорных джынсах, берцах байцы. Аднакласнка мой знешн выгляд, як засёды, трамава, школе мяне звал 'металюгай' нават 'сатансткай'. Я не пярэчыла. Няхай так. Галонае - не быць гопнкам. Што тычыцца Цмк, то здавалася, яму вогуле было сё рона, як я выглядаю. Па-мойму, кал б я нават выгалла сабе башку зрабла на чэрапе рознакаляровую татуроку, ён не звярну бы на гэта асаблвай уваг. Я падабалася яму, кал хадзла расцягнутых швэдарах чаравках, падабалася цяпер, пачашы апранацца чорнае захапляцца Смерцю. Люб ён мяне зусм не за знешнасць.

У той час я пачала бегчы ад рэчаснасц. Усё накол зраблася нейкм шэрым безвыходным, а нашы адносны з мамай канчаткова разладзлся. Сварак и скандала не было -- мы проста адасоблся адна ад адной, пачашы жыць кожная свам жыццём, нашы зносны цяпер абмяжовался цыдулкам ды смс-паведамленням. Зрэшты, мама не абавязана была мяне любць. Я ж нарадзлася ад чалавека, як яе ашука, а магчыма яшчэ згвалц. Я бы нзавошта не здолела палюбць дзця, якое нарадзлася пасля згвалтавання, я бы задушыла яго, як тольк б яно з'явлася на свет, а мама мяне неяк трывае, хаця, магчыма, яе вантуе кожны раз, кал яна мяне бачыць... Я любла паразважаць на гэтую тэму. Ад гэтых думак раблася вельм балюча, але той жа час адчувалася нейкая хваравтая асалода, быццам раскалупваеш засохлую ранку. Я чула краем вуха, што мамы закруцся раман з Франц-Адамычам, загадчыкам аддзела оптавай базы, на якой яна працавала. Я нчога не мела супраць. Няхай робць, што хоча, я яе жыццё не лажу. Вярталася яна позна ночы, кал я жо спала. Часам я прачыналася чула, як яна важдаецца на кухн, запарваючы гарбату, а каля майго ложка на крэсле валялася яе адзенне, ад якога пахла цыгарэтам салодкм вном. Мне было сё рона. Я бы не засмуцлася, кал б яна вогуле з'ехала на кватэру да гэтага Адамыча засталася там назусм. Часы, кал я канала ад жаху пустой кватэры маллася, каб мама вярнулася дадому, беззваротна прайшл.

Цяпер амаль увесь свой вольны час я бавла Сецве. Спачатку я хадзла местачковы камп'ютарны клуб, а потым мама купла па аб'яве ужываны нотбук, мы падключыл яго да мадэма, я пачала завсаць нтэрнэце ды глыбокай ночы. нтэрнэт бы не бясплатны, мама злавала, што я марную грошы, якя ёй так цяжка зарабляць. Яе прыдзрк скончылся, кал я знайшла сабе падпрацоку, уладкавашыся фрылансерам адну прыватную кантору сё з тых жа Упрэвча. Упрэвцкая канторка займалася нарыхтокай продажам кансерва з гароднны, ад мяне патрабавалася размяшчаць аб'явы на камерцыйных сайтах. Не бог ведама як заробак, дый работка глыбока не творчая, але на аплату нтэрнэт-трафку хапала.

У Сецве я вяла свой уласны бложак, пшучы пад нкам Sister-Dark. Сястра-Цемра. У блогу я размяшчала 'гатычныя', як мне здавалася, апавяданн ласнага сачынення (хаця па-сутнасц гэта была звычайная падлеткавая лухта пра адзноту, каханне смерць), а таксама посцла фотк Овельска, зробленыя на мабльнк. Я руплва адшуквала нашым мястэчку сё, што хоць неяк адпавядала тэрмну 'готыка' - старыя моглк, касцёл Святога Казмра, руны сядзбы Кунцэвча, мемарыял ахвярам Першай Сусветнай у выглядзе каталцкай каплчк з крыжом, натуральна, Чорта мост. У мосце як такм не было нчога 'гатычнага', ён уяля сабой давол стандартную канструкцыю з каменя металу. Аднак я прымудрылася зрабць неблагую фотку - набярэжная, ахутаная смугой, смутныя абрысы моста тумане, падобнага на гганцкага панурага маманта, як здума перайсц Овельку брод захрас памж стромкм берагам. Чытачы хвалл, напсашы каментах, што гэта 'гатычна'. Гэта было найлепшым камплментам, бо я проста са скуры вылузвалася, каб адпавядаць кананчнаму вобразу Гота, не тольк вонкава, але духона. Я прагна паглынала сё, што мела дачыненне да Готык, простае ц скоснае -- глядзела анлайнавыя мульты пра мёртвую Ленор чорна-белыя фльмы пра Носферату доктара Калгары, чытала Яна Баршчэскага, Эдгара По, Лотрэамона Старэйшую Эдду, зачараванн гартала нтэрнэт-старонк з алчбаваным рэпрадукцыям Дзюрэра, Брэйгеля, Фюзэл прэрафаэлта. Усё гэта было Готыкай, я проста млела ад пачуцця садзельнасц - так, гэта маё, я таксама маю да гэтага дачыненне!