Sisterdark / Сястра-Цемра(СИ)

Рэпутацыя Яромк была няважная. Местачкоцы таксама лчыл яго ведзьмаком, тольк рангам нжэй, як нбыта дапамага пану Славамру ягоных акультных экзерссах. Апроч таго, Яромка бы вядомы як невыправмы распуснк прапойца, хаця ён ме законную жонку трох дзяцей, гэта не замнала яму гуляць па дзеках п'янстваваць у кабаках. Гэтыя схльнасц яго загубл. Аднойчы позняй восенню, на самыя зазмк, Яромка чын п'яны дэбош у местачковай карчомцы, а ранцой яго знайшл на беразе Овельк з праламанай галавой. У самм факце Яромкавай смерц не было нчога звышнатуральнага, улчваючы ягоны лад жыцця. Насцярожвала ншае. Загну ён незабаве пасля знкнення пан Ядвс -- а паводле афцыйнай верс яна менавта знкла, бо нхто так не бачы яе мёртвай. А потым пан Славамр уцёк у Францыю, дзе пражы да самай смерц, на родную Овельшчыну ён больш не вяртася...

'Здаецца мне, што за см гэтым хаваецца сапрадная дэтэктыная гсторыя, вартая пяра Конан Дойля Караткевча, -- сказа Альгерд Алегавч, расказашы нам гэту гсторыю, -- Наш стары Овельск мае шмат таямнц, якя яшчэ трэба разгадаць!'.

Шчыра кажучы, чхаць я хацела на пано Кунцэвча, на п'янцу Яромку, аднак пра чорную магю мне спадабалася. Пасля рока я нават падышла да Альгерда Алегавча спытала, ц ёсць у яго яшчэ якя-небудзь звестк пра вядзмарства на Овельшчыне, а таксама пра зносны тутэйшых з Д'яблам?

Альгерд Алегавч страшна зрадавася.

-- Уцешна, што вы праяляеце цкавасць да нашай мнушчыны, Таса! -- сказа ён. Да сх вучня, нават да першаклашак, гсторык звяртася выключна на 'вы'. - Што ж, з задавальненнем паспрыяю гэтым вашым пачынанням.

ён упёр мне цэлы стос раздруковак свах уласных артыкула, а таксама спс лтаратуры, якую варта прачытаць, да некальк адрасо гстарычных нтэрнэт-сайта, дадашы, што чакае ад мяне рэферат паводле любой з прапанаваных крынц, на мой выбар. Я была жо не радая, што спытала -- корпацца паперах мне зусм не карцела. Аднак рэферат я напсала. Атрымася каротк нарыс пра Чорта Мост, як заканчвася словам: " нават цяпер, эпоху дабрабыту стабльнасц, мост не-не дый пакажа свой д'ябальск нора". Альгерд Алегавч сказа, што гэта не рэферат, а эсэ, але сё рона пастав мне "выдатна". нават больш. Ён дасла маё сачыненне рэдакцыю 'Овельскай прады'. Гсторык, прада, не гарантава, што яго надрукуюць, але ж спроба не хвароба. Яго надрукавал.

Кал ранцой я знайшла паштовай скрын квток на атрыманне ганарару, я не магла паверыць свам вачам. Мне нават здалося, што гэта нейкая памылка. У той дзень урока гсторы нас не было, але на перапынку я зайшла настанцкую паказала квток Альгерду Алегавчу. Той засмхася.

-- Ну што ж, Таса, мае вншаванн! Будзем лчыць гэта вашым лтаратурным дэбютам. Я вельм вам ганаруся.

Атрымаць ганарар я мусла на пошце, я ледзьве дачакала канца занятка. Сума ганарару была мзэрная, Упрэвцкая канторка плацла мне разы больш, але не гэта было галонае. Я здзейснла лтаратурны дэбют, мною ганарацца, вось што!.. Пасля рока я нават з Цмкам гуляць не пайшла, адразу ж пабегла на паштамт, як месцся на брукаванай плошчы старажытнай частцы Овельска.

Мой святочны настрой бы азмрочаны неспадзяванай сустрэчай з Лёнем Захаравым. На шчасце, яго я заважыла першай. Угледзешы ля паштамта Пачварынку -- Лёневу барвовую матацыклетку, я вылаялася напаголасу: "Блн!.." спешна рэцравалася за газетны кёск. Мне пашанцавала -- мяне ён не бачы, бо ягоная вага была засяроджана на матацыклетцы, якая не заводзлася, ён бы адзн -- прынамс сябрука яго Жыхара паблзу бачна не было.