Sisterdark / Сястра-Цемра(СИ)

У Сецве мяне было шмат вртуальных фрэнда, якя чытал каментавал мой блог. У рэчаснасц кампан па нтарэсах я не мела. Так, у мяне бы Цмка, ён бы сланым хлопцам, з якм можна было пагуляць па гарадку пагутарыць "за жыццё". Аднак готыка яго не вельм цкавла, а мне часам хацелася пагаварыць пра штосьц знёслае -- пра Носферату напрыклад, альбо паэзю Лотрэамона. А пагаварыць не было з км. Са мной адным класе вучылся два 'хардкоршык', якя слухал Slipknot System of a Down, адзн 'панк' - ён хадз у саколцы Offspring. Гэтая тройца весь час тусла разам, лчачы сабе крутым нефармалам. У прынцыпе, яны был не супраць узяць у сваю херачку мяне, ды я не йшла, прадчуваючы, што з тым 'нефармалам' я сканаю ад нуды.

Меся нашым класе адзн 'хпстар', Стась Навасельчык. У класе яго звал проста батанам злёгку цвялл -- але тольк злёгку, бо Стась сам па сабе бы каштоным кадрам, у якога засёды можна спсаць лабараторку ц кантрольную. Але я, разбраючыся стылях субкультурах, лчыла яго стоадсоткавым хпстарам, бо ён люб брытанскую музыку, нас акуляры апранася трох нядбайна, але ва сё брэндавае, прывезенае бацькам з Беластоку. Пра х вандрок Польшчу на закупы я ведала дакладна, бо Стаск жы са мной адным двары.

Пераважная ж большасць мах аднакласнка был звычайным гопнкам без закдона знёслых памкнення. Такм бы Толк Валаткевч, Цмка сябар. Знешнасць Толк ме невыразную (крпаты нос бясколерныя валасы), захаплен самыя банальныя (эр-эн-б Чорны Бумер), апранася як лох (джынсы са спартовым курткам), вучыся сярэдне пасля дзявятага класа збрася бы кнуць школу пайсц працаваць, але ягоныя бацьк мел ншыя планы. Толка бацька працава на лесапльн, а мац, буфетчыца па прафес, сядзела дома займалася выхаваннем самога Толка, яго малодшага брата дзвюх сястрычак-блзнятак. Абодва ягоныя бацьк не мел вышэйшай адукацы, але спадзявался вывесц свайго старэйшага людз, прапхнушы яго у педагагчны нверстэт. Куды-куды, а педагагчны Толка возьмуць, там прахадны бал маленьк, а на фзкультурнка ц працавка яго як-небудзь вывучаць. Шчыра кажучы, Толка рол настанка, нават працавка, я яляла слаба, мне здавалася, што кал ён сапрады папрэцца 'педуху', наша нацыянальная сстэма адукацы канчаткова ляснецца.

У Цмк з Толкам был цудоныя адносны, хаця калсьц яны ледзь не пазабвал адзн аднаго -- тады Толк трап у шпталь са страсеннем мозгу, а Цмку пагражала выключэнне са школы. Але незабаве яны памрылся зраблся найлепшым сябрам, што асабста мне здавалася непасцжным. Я не разумела, як увогуле можна сябраваць з чалавекам, як калсьц цябе аблая альбо да у лыч? Пэна, чагосьц я не разумела мужчынскай псхалог...

Зрэшты, мужчыны як з'ява мяне не цкавл. Я ведала - тэарытычна - што яляе сабой каханне памж мужчынам жанчынай, гэта здавалася мне найрэдкм паскудствам, якм займацца могуць хба што прастытутк. Ну, мая мама са свам Адамычам. Не, лепш я зраблюся асексуалкай буду жыць у самоце, але гэтай гадасцю займацца я не стану. Нкол н з км. Але, з Цмкам таксама. кал аднойчы ён паспрабава пацалаваць мяне скверыку ля школы, я адрэагавала адпаведна. Адштурхнушы яго, я прынялася церц вусны рукавом, а потым разлютавана крыкнула, што гэта агдна, брыдка, каб ён нкол больш так не раб, нкол!.. Я схлусла тады. Мне было зусм не брыдка.

Напэна, любы на месцы Цмк пакрыдзся бы пасла мяне далей. Але Цмка стрыва. Больш ён да мяне не заляцася трымася са мной, як з прыяцелем ц сястрой. Мяне гэта задавальняла. Пазней я шкадавала, што накрычала на яго, але я так не перапрасла. Прасць прабачэння было для мяне невыносным. Нават у Цмк. Я ставлася да яго, як да малодшага брата (я сапрады была на пару месяца старэйшая), часам мне здавалася, што мы з м -- сямскя блзняты, якх разрэзал маленстве, раздзялшы на два асобныя арганзмы. ншы раз, перад тым як заснуць, я фантазравала, што мы з м ляжым на гарышчы, на тапчане у Таемным Пако, шчыльна абняшыся -- не як каханк, а як спарышы, злучышыся адзную стоту, а па даху калоцць дождж, на гарышчы цёмна, пахне пылам навальнцай. Фантаз-мары спакваля перацякал мро, я ляжала, разглядаючы гэтыя зыбкя каляровыя вобразы, што, як на кнаэкране, паставал на нутранай паверхн мах павек, я разумела, што сплю, мне было вельм прыемна сведамляць, што я магу краваць свам снам.

Падчас у мае мро спрабавала варвацца штосьц ншароднае - бясформеннае, бялясае звонку, чорнае нутры, як быццам згустак апраметнай цемрадз, ахутанай бляклай смугой. Гэта цемра была жывая, яна не мела вачэй, але была вдушчай, яна глядзела на мяне скрозь вэлюм смуг, павольна пазла да мойго ложка, нбы Мара са старых падання, навальвалася мне на грудз, сцскала мне горла, прыцскалася да мах вусна, быццам спрабуючы адабраць маё дыханне, ад яе веяла смяротным холадам пахавальня, касмчных безданя старажытных, дано згаслых зорак. тады выслкам вол я прымушала сябе расплюшчыць вочы прачнуцца - Мара адразу ж знкала.

11. Пачварынка