Дома Стась сказа ашаломленым бацькам, што яны з рабятам пасля рока гулял футбол, яму неспадзявана засадзл мячом у твар. Пасля Стась зачынся ваннай, крывячыся ад болю, дога адшарова твар ад крыв бруду. Адмовшся ад вячэры, ён пайшо да сабе пакой, се на ложак абхап галаву рукам. Становшча выглядала безвыходным. За спробу мрных перагавора ён ужо атрыма кулаком пад дых, баявыя дзеянн тольк пагоршыл стуацыю, а паскардзцца бацькам значыла зганьбць сябе канчаткова. Гэта было, як сказа бы Толк Валаткевч, 'понае дншча'...
Назатра Стась ужо без пытання адда Жыхару астатак грошай, якя ён штотыднёва атрымлва ад бацьк на кшэнныя выдатк. На друг дзень Стась праскочы мма Гаража Нумар Нуль без аплаты, бо ля сумежнай ракак корпася атааматар, прысутнасц сведка Захар з Жыхарам Стася не чапал. На наступны дзень яны запатрабавал ад Стася падвойную плату, дазнашыся, што грошай у яго больш няма, зно збл - на гэты раз нямоцна, не да крыв, але было вельм крыдна. Вярнушыся дамо, Стась, пасля некаторых вагання, палез у нычку. Ён збра грошы на ровар штотыдзень адкладва па пары купюр у дэкаратыную скарбонку, размаляваную пад гжэль. Аднак цяпер купля ровара апынулася пад сур'ёзным пытаннем...
Праз тыдзень такх прынжэння Стась, нарэшце, знайшо выйсце - не самае лепшае, але асаблвага выбару яго не было. Ён проста змян маршрут, перасташы хадзць цераз гаражы. Цяпер, абышошы паквартала, Стась трапля у свой двор з боку будол - дакладней, дагабудол, закансерваванай яшчэ пяцгодку таму. Тэарытычна, ён мог скарацць дарогу, прайшошы цераз суседня двары, але дзесьц там жы Захар, мавернасць сутыкнуцца з м была там не меншай, чым у гаражах. Заставася адзны шлях -- цераз будолю. Каб патрапць дадому, Стась змушаны бы пералазць цераз плот брысц па раздзябанай пустцы, загразаючы глнстай жыжцы рызыкуючы пераламаць ног, зачапшыся за ржавую арматуру, ц звярнуць шыю, увалшыся катлаван, але, прынамс, тэрыторыя будол не аховалася сабакам, што стотна спрашчала задачу. Стась усведамля усю абсурднасць стуацы шкадава, што адразау не расказа пра сё бацькам, але штосьц выпраляць было жо запозна. Занадта далёка сё зайшло.
Зрэшты, Стась бы не адзнай ахвярай. Неяк ранцой ягоны аднакласнк, кволы хваравты Саша Ляшчына, прыйшо на рок зарумзаны з фнгалам пад вокам. Па дарозе школу Саша сустрэ у скверыку Жыхара, школу прыйшо ужо весь у сняках без смартфона. Саша паскардзся бацькам, яны напсал заяву млцыю. У Стася зацеплся праменьчык надзе. Ён спадзявася, што цяпер-то за Жыхара з Захарам возьмуцца з усёй сур'ёзнасцю, пакуты ягоныя скончацца...
Аднак спадзевы яго не спрадзлся. Справу гэту спусцл на тармазах, Жыхара зно адмазал, не знайшошы яных доказа злачынства. А Саша бы сурова пакараны за стукачаства. Захар з Жыхарам зацягнул яго на закнутую буданчую пляцоку дога акунал галавой бодню для цэменту, да краё запоненую ржавай дажджавой вадой.
Стась, як назра за м з-за шлакаблока, не адразу зразуме, што адбываецца. Спачатку яму падалося, што на кра бодн всць нейкае старое палто, а Захар стаць побач трымае руку па локаць у вадзе, быццам вышукваючы штосьц на дне. Потым Захар выцягну руку з вады, над бодняй паказалася збялелае, перакрыленае аблчча Сашы Ляшчыны, якога Захар трыма за валасы. З Сашавых валасо ручаям цякла вада, твар яго бы запэцканы ржой граззю, ён хрыпе кашля, хапаючы ротам паветра. А Жыхар, як сядзе на грудзе цэглы, спакойна назраючы за пакараннем, гавары:
-- Ну што, шасцёрка? Будзеш яшчэ стучаць? Будзеш?
-- Н-не...не-е-е! - енчы Саша. - Не буду! Не трэба больш! Не трэ...
А Захар зно штурха яго галавой у бодню, Саша адчайна тузася, спрабучы выдрацца, Жыхар хмылся, а на Захаравай фзяном заховася выраз абсалютнай абыякавасц.
Паназрашы за м з хвлнку, Стась асцярожна адступ за шлакаблок цха паплёся прэч. Ён адчува, што гэтым свеце робцца штосьц коран няправльнае, пытася сябе, ц ёсць сэнс змагацца са Злом, кал яно дано жо перамагло, ван-Царэвч аблажася, Змей Гарыныч усх заб з'е ***.
________
* Малюначак з жыцця. У часы майго дзяцнства суседнм двары сапрады стая гараж пад нумарам 'нуль'. Мы яшчэ жартавал, што незабаве з'явяцца гаражы пад нумарам '-1', '-2' гэтак далей.
** Дысфарыя (гр. disphoreo - цяжка пераношу) - расстройства настрою, выклiканае некаторымi псiхiчнымi захворваннямi, якое характарызуецца злоснатужлiвым станам, схiльнасцю да агрэсii.
*** Янка Дзяглева ('Только сказочка ...вая, И конец у ней неправильный -- Змей-Горыныч всех убил и съел').
10. Готыка