Sisterdark / Сястра-Цемра(СИ)

Прада, незабаве ён змян паказанн прыняся палохаць аднакласнка аповедам пра 'дошку, якая вылецела з пларамы рабочаму аднаму галаву прабла, наскрозь, мазг на сценку пырснул веерам, ён скана на месцы. А дошку тую так не здолел выняць, абплавал тольк па контуры, каб у труну лезла. Так пахаваюць яго з дошкай у галаве'. Потым мярцвяк з дошкай ператварыся яго 'чатырох бамжо', якя 'на пльн заначавал', а на х 'груда бярвення абваллася, раздушыла сх, як асфальтным катком, х потым з-пад бярвення па частках выкалуплвал'. Стась урэшце абурыся сказа напрост:

-- Талян, ды ты гонш!

-- Ганю, -- прызнася той. - Не было там някага няшчаснага выпадку. Гэта Хлябцо, мэр наш, лесапльню вырашы прылашчыць. Ну, захацелася яму. Потым яе зруйнуюць пабудуюць гандлёвы цэнтр з паркокай, а рабацяг усх на вулцу. Так мой бацька гаворыць, рабяты з лесапльн таксама.

Вось гэта было падобна да прады. Не ведаю, адкуль узялася гэтая чутка пра гандлёвы цэнтр, але распасюдзлася яна мгненна, як пажар на тарфяншчы. Людз захвалявался. Лесапльня - вядомая таксама як 'Овельск дрэваапрацочы камбнат мя Пятра Машэрава' - была пабудавана яшчэ за царскм часам, на працягу сваёй догай гсторы яна працавала бесперабойна. Перажышы дзве сусветныя вайны з рэвалюцыяй выстаяшы пасля Гарбачоскх рэформа, скасавання СССР ды некалькх эканамчных крызса, пльня была, без перабольшання, увасабленнем стабльнасц непахснасц быцця. А цяпер яе зачыняюць. Значыць, ледзь не палова горада застанецца без працы. Афцыйна горадатваральным аб'ектам лчыся Овельск драбльны завод, аднак ён ужо ледзь лпе, палова цэха была зачынена, а тыя, што яшчэ дзейнчал, працавал няпоны тыдзень. Горад трымася за кошт лесапльн. Што тычыцца мэра, то ён нчога не жада тлумачыць. Расхваляваныя рабочыя на чале з брыгадзрам Пётрам Анатольевчам, Толкавым бацькам, накравался был гарадскую адмнстрацыю, але х нават не пусцл на парог - маля, для сустрэчы з мэрам трэба спачатку дазвол атрымаць. У вынку се трох пашумел, паабурался ды разышлся.

Напэна, гэта хваля народнага гневу апала бы гэтак жа хутка, як знялася - пабухцел бы на кухнях ды змрылся, верагодна, спадар Хлябцо на тое разлчва, але справу мяшася Альгерд Алегавч. Спадар Намыснк бы чалавекам з вызначанай грамадзянскай пазцыяй, проста сядзець склашы рук ды мочк назраць за чынонцкм беспрадзелам ён не мог. Апроч таго, ён палчы свам догам выратаваць ад зносу лесапльню, якая яляла сабой гсторыка-культурную каштонасць, не кажучы жо пра дзвосныя легенды паданн, з ёй звязаныя. Разам з Пётрам Анатольевчам яны склал прашэнне аб правядзенн мтынгу пратэсту на цэнтральнай плошчы Овельска, з гэтай паперчынай накравался гарадскую адмнстрацыю. Вынк бы прадказальны. 'Усм налева-кругом, -- расказва потым Толк. -- к мацеры на лёгкм кацеры. Яшчэ 'фашыстам' аблаял, паскуды'. Пётра Анатольевч такой абразы не стрыва ('Хто фашыст? Я фашыст? Ды мяне дзед партызан!') ледзь не палез у бойку з мэравай 'сакратуткай', мажнай кабетай з фарбаваным начосам мужчынскм пнжаку, ад якога моцна смярдзела тытунем. Тэарэтычна, гэта паненка магла бы лажыць Пётру Анатольевча адной левай, але вырашышы, пэна, пакакетнчаць, яна закацла вочы пачала лямантаваць: "Млцыя! Млцыя!", красамона цягнучыся да тэлефоннага апарата. Усё скончылася б вельм кепска, але, на шчасце, спадар Намыснк схап Пётру Анатольевча за рук, вывалак яго вестыбюль трыма так, пакуль той не супакося. А мтынг усётк вырашана было правесц, ужо несанкцыянавана. Што з гэтага можа атрымацца, здагадацца было няцяжка. Я сама бачыла вдэа 'хапуно' у Мнску. Нкол б не падумала, што падобнае можа здарыцца нашым цхм Овельску, аднак спадар Хлябцо чалавек суровы, ад яго сяго можна чакаць... Зрэшты, да таго часу мяне горадзе жо не будзе. Бывай, Овельск. дз к чорту.

Напярэдадн цёка я легла спаць раней, чым звычайна, нават у Сецва не палезла. Мне трэба было выспацца як след. Ранцой я схлусла маме, што школе сёння няма першага рока, настанца хварэе, пагадзнк папесцлася пасцел, пакуль мама збралася на працу. Кал яна сышла, я стала накравалася лазнцу. Спяшацца не было куды. Намылшыся любмым гелем з водарам нжыру лаванды, я дога стаяла пад гарачым душам, разважаючы, што б прыгатаваць на сняданак. Яешню з памдорам? Не, не сезон, крамныя памдоры цяпер, як пластык. Лепш круасаны з джэмам. Мама чора прынесла цэлую пакоку. Начынка х, прада, трох хмозная, але пад каву пойдзе. яшчэ зверху пакласц скрылк сыру, як французы робяць... Госпадзе, якая ж гэта асалода - жыць звычайным жыццём! Проста прачынацца, сц душ, смажыць амлеты на сняданак. А потым спакойна шпацыраваць на занятк, ц на працу, някх табе снасцей, някх троля пад мостам. Няжо я нкол, нкол не змагу жыць нармальна?..