Sisterdark / Сястра-Цемра(СИ)

Затое Яромка забвае лёгка весела, людз для яго, нбы смецце. для мяне, атрымлваецца, таксама. Невыпадкова ён назва мяне свам прозвшчам. 'Прывтанне, Ляпец'. Пэна, намяка, што мы з м аднаго поля ягадк. мае ж рацыю, падлюга. Ён любць забваць, я таксама. Ён напалову Пачвара, я спакваля ператвараюся Цемру... Цкава, яго таксама дыяснкразя на Пячатку? Кудмень блакруе слу Пачвары - здаецца, яна мае тую ж прыроду, што Цемра. Асоба ншага, аднак, пры гэтым застаецца незакранутай. Калсьц ён бы чалавекам, цяпер ён паразтуючая снасць, што чаплася пасрэднка, як клешч, някм Пячаткам яго не выб'еш... Так, Лёня тут ужо н пры чым. Сам па сабе ён цямць не больш, чым зомб з прастрэленай галавой, см яго чынкам круе ншы... сётк, кал ён з заточкай па парку швэндася, ён дзейнча паводле сваёй вол, ц жо не?.. Хаця, якая рознца? Ён, прынамс, спрабава супрацляцца. А я... Я гатова добраахвотна кнуцца абдымк Цемры, аддацца ёй ва ладу без усякага супрацву. Ненавдзець забваць, забваць з радасным гканнем. Прывтанне, пан палцай... то бок, у сэнсе, Ляпец...

Не, Сястрычка, так не гадзцца. Нкуды не гадзцца. Хто, наогул, у доме гаспадар, я ц яна?.. Я стаяла пасярод пустыннай вулцы, спрабуючы сабрацца з думкам. Патроху мне далося супакоцца, чахарда галаве, нарэшце, спынлася. Цемра па-ранейшаму была тут, я адчувала, як яна врыць клякоча ва мне, але я жо зяла яе пад кантроль. Як дрэсрошчык тыгра. Упр звёрз лухту, паранашы яе з машынай для забойства. Яна жывая стота. Драпежнк. я трымаю яе на кароткай шворцы. Спакойна, млая, спакойна. Нчога не робм без каманды 'фас'... Не, Захар, канечне, таксама внаваты. Сам паклка ншага, пусц яго сваю душу. А цяпер... Што цяпер? Кольк хвлн таму сё было адназначна - знайсц яго прыкончыць. Аднак лютасць мая сцшылася, я разумела, што не жадаю яму смерц. Гэта Ляпцы забвал з пакалення пакаленне - вось ужо дзе сямейка маньяка, - а я не стану. Не хачу. Але, з ншага боку, што я буду рабць, кал ён выйдзе накнецца на мяне?.. Добра, што-небудзь зымправзуем. Па абставнах.

Агледзешыся, я зразумела, што знаходжуся на вулцы прыватным сектары, што вяла напрост да цэнтральнай плошчы. Туды, дзе нядзелю планавася мтынг, дзе зараз сканцэнтравался фальшывыя атазак, набтыя нежыццю. У гэтыя планы, аднак, ужо хтосьц нёс карэктывы. На першы погляд, у горадзе нчога не адбывалася. Цшыня, у вокнах н агеньчыка, лхтары гараць - цьмяна, цераз адзн. Эканомя электраэнерг. Вакол лхтаро раяцца сняжынк срэбнай жамярой, ды паблсквае ледзяная корка на ходнку, выкладзеным ружова-шэрай плткай. Ноч у правнцы, нчога выбтнага. Але я глядзела на горад скрозь Цемру бачыла рэчы, схаваныя ад людскх вачэй.

На двары бы Апакалпсс, горад пагрузся хаос. У нябёсах па-над дахам цьме зеленаваты золак - тое самае тагасветнае ззянне, што пераследвала мяне жахлвых мроях. Цяпер гэта зраблася рэчаснасцю. Слуп халоднага зелянявага полымя здымася таксама над Овелькай з боку Чортава моста. Свяцся ц то сам мост, ц то рака пад м. Крынца гэтага мёртвага святла знаходзлася за Брамай - сёння яна мусла адчынцца, дэманы Гпербарэ чакал на парозе, м засталося тольк атрымаць ключ, каб увайсц. А па горадзе, усцяж спусцелых вулц, ценям гойсал вакалак.

Я думках назвала х 'вакалакам', хаця насамрэч я не ведала, што яны такое адкуль узялся. Па мах назраннях, рухался яны аднекуль з боку гарадскх моглак, аднак да ажылых мерцвяко яны был непадобныя. Кал жо парановаць з мфчным стотам, то больш за сё яны нагадвал менавта вако-пярэваратня.

Упершыню я бачыла х каля старой лесапльн. Адтуль я ляцела, як на спрынтэрскай дыстанцы, мяне не было часу х разглядваць. Адзнае, што я заважыла той момант, была нейкая шэрая маса, што валтузлася снезе побач з фургонам, на якм мяне прывезл сюды. Мне здалося тады, што гэта вак ц здзчэлыя сабак - зелянявым святле золку я адрознла завостраныя вушы, худыя хрыбты ашчацненыя загрык. Прыпашы да зямл, яны з гырканнем гурчаннем дагрызал тое, што засталося ад спадара Стрыгна. Прызнацца, адчула я злараднасць. Што, Герман Бенцыяныч, нечаканчык? Туды вам дарога, сёй вашай яснавяльможнай херы таксама. На лёгкм кацеры, як той сказа. Гперабарэйцы недаробленыя.