Sisterdark / Сястра-Цемра (СИ)

Праз тыдзень так╕х прын╕жэння╝ Стась, нарэшце, знайшо╝ выйсце - не самае лепшае, але асабл╕вага выбару ╝ яго не было. Ён проста змян╕╝ маршрут, пераста╝шы хадз╕ць цераз гаражы. Цяпер, абышо╝шы па╝квартала, Стась трапля╝ у свой двор з боку будо╝л╕ - дакладней, да╝габудо╝л╕, закансерваванай яшчэ пяц╕годку таму. Тэарытычна, ён мог скарац╕ць дарогу, прайшо╝шы цераз суседн╕я двары, але дзесьц╕ там жы╝ Захар, ╕ ╕мавернасць сутыкнуцца з ╕м была там не меншай, чым у гаражах. Застава╝ся адз╕ны шлях -- цераз будо╝лю. Каб патрап╕ць дадому, Стась змушаны бы╝ пералаз╕ць цераз плот ╕ брысц╕ па раздзя╝банай пустцы, загразаючы ╝ гл╕н╕стай жыжцы ╕ рызыкуючы пераламаць ног╕, зачап╕╝шыся за ╕ржавую арматуру, ц╕ звярнуць шыю, увал╕╝шыся ╝ катлаван, але, прынамс╕, тэрыторыя будо╝л╕ не ахо╝валася сабакам╕, што ╕стотна спрашчала задачу. Стась усведамля╝ усю абсурднасць с╕туацы╕ ╕ шкадава╝, што адразау не расказа╝ пра ╝сё бацькам, але штосьц╕ выпра╝ляць было ╝жо запозна. Занадта далёка ╝сё зайшло.

Зрэшты, Стась бы╝ не адз╕най ахвярай. Неяк ран╕цой ягоны аднакласн╕к, кволы ╕ хварав╕ты Саша Ляшчына, прыйшо╝ на ╝рок╕ зарумзаны ╕ з ф╕нгалам пад вокам. Па дарозе ╝ школу Саша сустрэ╝ у скверыку Жыхара, ╕ ╝ школу прыйшо╝ ужо ╝весь у с╕няках ╕ без смартфона. Саша паскардз╕╝ся бацькам, ╕ яны нап╕сал╕ заяву ╝ м╕л╕цыю. У Стася зацепл╕╝ся праменьчык надзе╕. Ён спадзява╝ся, што цяпер-то за Жыхара з Захарам возьмуцца з усёй сур'ёзнасцю, ╕ пакуты ягоныя скончацца...

Аднак спадзевы яго не спра╝дз╕л╕ся. Справу гэту спусц╕л╕ на тармазах, ╕ Жыхара зно╝ адмазал╕, не знайшо╝шы я╝ных доказа╝ злачынства. А Саша бы╝ сурова пакараны за стукачаства. Захар з Жыхарам зацягнул╕ яго на зак╕нутую буда╝н╕чую пляцо╝ку ╕ до╝га акунал╕ галавой ╝ бодню для цэменту, да краё╝ запо╝неную ╕ржавай дажджавой вадой.

Стась, як╕ наз╕ра╝ за ╕м╕ з-за шлакаблока╝, не адразу зразуме╝, што адбываецца. Спачатку яму падалося, што на кра╕ бодн╕ в╕с╕ць нейкае старое пал╕то, а Захар ста╕ць побач ╕ трымае руку па локаць у вадзе, быццам вышукваючы штосьц╕ на дне. Потым Захар выцягну╝ руку з вады, ╕ над бодняй паказалася збялелае, перакры╝ленае абл╕чча Сашы Ляшчыны, якога Захар трыма╝ за валасы. З Сашавых валасо╝ ручаям╕ цякла вада, твар яго бы╝ запэцканы ╕ржой ╕ граззю, ён хрыпе╝ ╕ кашля╝, хапаючы ротам паветра. А Жыхар, як╕ сядзе╝ на грудзе цэглы, спакойна наз╕раючы за пакараннем, гавары╝:

-- Ну што, шасцёрка? Будзеш яшчэ стучаць? Будзеш?

-- Н-не...не-е-е! - енчы╝ Саша. - Не буду! Не трэба больш! Не трэ...

А Захар зно╝ штурха╝ яго галавой у бодню, Саша адчайна туза╝ся, спрабучы выдрацца, Жыхар хмыл╕╝ся, а на Захаравай ф╕з╕яном╕╕ захо╝ва╝ся выраз абсалютнай абыякавасц╕.

Паназ╕ра╝шы за ╕м╕ з хв╕л╕нку, Стась асцярожна адступ╕╝ за шлакаблок╕ ╕ ц╕ха паплё╝ся прэч. Ён адчува╝, што ╝ гэтым свеце роб╕цца штосьц╕ ╝ коран╕ няправ╕льнае, ╕ пыта╝ся ╝ сябе, ц╕ ёсць сэнс змагацца са Злом, кал╕ яно да╝но ╝жо перамагло, ╤ван-Царэв╕ч аблажа╝ся, ╕ Змей Гарыныч ус╕х заб╕╝ ╕ з'е╝ ***.

________

* Малюначак з жыцця. У часы майго дзяц╕нства ╝ суседн╕м двары сапра╝ды стая╝ гараж пад нумарам 'нуль'. Мы яшчэ жартавал╕, што не╝забаве з'явяцца гаражы пад нумарам '-1', '-2' ╕ гэтак далей.

** Дысфарыя (гр. disphoreo - цяжка пераношу) - расстройства настрою, выклiканае некаторымi псiхiчнымi захворваннямi, якое характарызуецца злоснатужлiвым станам, схiльнасцю да агрэсii.

*** Янка Дзяг╕лева ('Только сказочка ...вая, И конец у ней неправильный -- Змей-Горыныч всех убил и съел').

10. Готыка

Мой першы дзень у школе прайшо╝ неяк скомкана ╕ на╝скос, ╕ гэта быццам прадвызначыла мае далейшыя аднос╕ны з с╕стэмай адукацы╕. Са школай у мяне катэгарычна не складвалася. У пачатковых класах было яшчэ так-сяк, я нават хадз╕ла ╝ выдатн╕цах, ╕ мая фотка в╕села на "Дошцы гонару". Аднак дзесьц╕ з сёмага класа пача╝ся ╕мкл╕вы адкат, з выдатн╕ц я з'ехала спачатку ╝ "харашыстк╕", а потым у "сярэднячк╕". Я по╝насцю страц╕ла ц╕кавасць да вучобы, а школа пачала выкл╕каць у мяне проста ф╕з╕чную аг╕ду. Здаралася, што зб╕раючыся ранкам на ╝рок╕, я пачынала адчуваць млосць, па дарозе ╝ школу пачуццё млосц╕ ╝змацнялася, а кал╕ наперадзе з'я╝лял╕ся шэрыя школьныя будынк╕, у мяне да горла падкочва╝ся камяк ╕ ╝ роце з'я╝ля╝ся г╕дк╕ смак жо╝ц╕. Тады я вярталася дадому ╕ сказа╝шы маме, што я чымсьц╕ атруц╕лася, клалася на канапу ╕ больш не падымалася. Мама злавала ╕ лаяла мяне "с╕мулянткай", хаця я ╕ не думала прык╕двацца. Мне сапра╝ды было пагана.