Sisterdark / Сястра-Цемра (СИ)

Кожны раз, м╕наючы Гараж Нумар Нуль, Стась пачува╝ся трох╕ знерваваным. Ангарчык выгляда╝ пагрозл╕ва, нават кал╕ гаспадаро╝ пабл╕зу не было, ╕ ён стая╝ наглуха зачыненым. Кал╕ ж дзверы гаража был╕ расх╕нутыя ╕ ╝нутры гарэла лямпачка, ён раб╕╝ся па-сапра╝днаму небяспечным, н╕бы пячора з дз╕к╕м╕ тубыльцам╕, ╕ тады Стась м╕мавол╕ прыспешва╝ крок, ╕мкнучыся прам╕нуць гэтае месца як мага хутчэй. Ён спрабава╝ запэ╝н╕ць сябе, што прычын для непакою няма. Уладальн╕к╕ гаража был╕ гнюсным╕ хлопцам╕, Стась гэта веда╝, аднак ён ╕х не чапа╝, ╕ яны таксама не мел╕ н╕як╕х падста╝ да яго чап╕цца. Стасе╝ бацька, як╕ працава╝ ╕нжынерам-тэхнолагам на Овельск╕м драб╕льным заводзе, называ╝ гэта пал╕тыкай добрасуседства. Нават агрэс╕╝ныя тубыльцы не нападуць, каза╝ ён, кал╕ паводз╕ць сябе прав╕льна -- не набл╕жацца, не правакаваць на канфл╕кт ╕ гало╝нае, н╕ ╝ як╕м выпадку не паказваць, што табе страшна. Бацька, безумо╝на, ме╝ рацыю, ╕ Стась з ус╕х с╕л стара╝ся паводз╕ць сябе прав╕льна -- не набл╕жа╝ся ╕ не правакава╝, аднак з пачуццём страху ён са╝ладаць не мог, ╕ яго не пак╕дала нядобрае прадчуванне, што пал╕тыка добрасуседства кал╕-небудзь дасць асечку, ╕ тады здарыцца непапра╝нае...

Кал╕ аднойчы з Гаража Нумар Нуль пачулася: 'Гэй, пе╝н╕чак! Запалк╕ ёсць?', сэрца ╝ Стася спачатку вухнула ╝ пятк╕, а потым падскочыла ╕ затахкала дзесьц╕ ля самага горла. 'Я не куру', невыразна прамямл╕╝ Стась ╕ паскоры╝ крок. Ён чу╝, як Жыхар сказа╝ штосьц╕ неразборл╕вае, але мяркуючы па ╕нтанацы╕ абразл╕вае, ╕ яны з Захарам заржал╕. Стась не аз╕рну╝ся. Ён ╕шо╝, прын╕жана ╝цягну╝шы галаву ╝ плечы, ╕ ледзьве стрымл╕ва╝ся, каб не пабегчы.

Ён спадзява╝ся, што Захар з Жыгхарам не нададуць уваг╕ гэтаму маленечкаму ╕нцыдэнту, ╕ наза╝тра пра яго забудуцца. Пра яго, аднак, не забыл╕ся. На друг╕ дзень Жыхар заступ╕╝ Стасю дарогу ╕, з╕хатл╕ва ╝см╕хаючыся, паведам╕╝, што ╝ваход з гаражо╝ у двары з некаторых часо╝ з'я╝ляецца платным.

-- У як╕м сэнсе? - пралепята╝ Стась.

-- У простым, 'сахарок'. Бабк╕ ган╕, -- сказа╝ Жыхар, хмылячыся.

Стась агледзе╝ся. Станов╕шча было неспрыяльнае - на╝кол ляжала бязлюдная быльняговая пустка, з аднаго боку цягну╝ся глух╕ бетонны плот, з другога -- шэраг╕ гаражо╝, ля як╕х, як назло, не было н╕воднага а╝тааматара. Адыходз╕ць не было куды.

Стась выц╕сну╝ прыязную усмешку ╕ намагаючыся гаварыць ветл╕ва, але цвёрда, паведам╕╝, што двор ╕ гаражы не з'я╝ляюцца прыватнай тэрыторыяй н╕ Жыхара, н╕ Захара, ╕ таму ╕х прэтэнз╕╕ цалкам неабгрунтваныя. У адказ Жыхар уздыхну╝ ╕ з сумным выглядам суну╝ кулак Стасю пад рэбры. Пакуль той курчы╝ся ╕ хрыпе╝, спрабуючы глынуць паветра, Жыхар цярпл╕ва тлумачы╝, што Стась памыляецца, гэта тэрыторыя прыналежыла ╕м, кал╕ ён яшчэ пешшу пад стол хадз╕╝, ╕ таму неабгрунтаванай з'я╝ляецца яго тут прысутнасць, аднак яны гатовы забяспечыць яму камфортны ╕ бязбольны побыт -- за пэ╝ную плату, натуральна. ╤ ён, Жыхар, вельм╕ спадзяецца, што Стась пастав╕цца да гэтага з паразумннем ╕ пазбегне трагеды╕, бо ╝ адваротным выпадку ён будзе мець размову з Захарам, як╕ зус╕м не так╕ добры ╕ чулл╕вы, як Жыхар, ╕ разма╝ляць будзе ╝жо па-сур'ёзнаму. Пра╝да, Захар? Захар, як╕ стая╝, абапёршыся локцям╕ на байк, ╕ мо╝чк╕ наз╕ра╝ за гэтай сцэнай, ухмыльну╝ся ╕ к╕╝ну╝. Разма╝ляць з Захарам Стасю зус╕м не карцела. Л╕хаманкава пакорпа╝шыся ╝ к╕шэнях, ён выцягну╝ пакамечаную купюру ╕ не гледзячы суну╝ яе Жыхару, пасля чаго бы╝ адпушчаны з м╕рам.

Дома за вячэрай Стась асцярожна спыта╝ у бацьк╕, як трэба паводз╕ць сябе пры канфл╕кце з хул╕ганам╕. Бацька глыбакадумна ╝зня╝ бровы ╕ сказа╝, што найбольш разумным будзе падобную с╕туацыю прадух╕л╕ць, а кал╕ канфл╕кт усё ж адбы╝ся, гэта значыць, што абодва бак╕ зраб╕л╕ штосьц╕ ╝ коран╕ няправ╕льнае. Бацька зно╝-тк╕ ме╝ рацыю, аднак выразнага адказу на сваё пытанне Стась так ╕ не атрыма╝.

Стась н╕кол╕ ╝ жыцц╕ н╕ з к╕м не варагава╝. Ягоны бацька за╝сёды каза╝, што ╝се спрэчныя пытанн╕ можна вырашыць шляхам м╕рных перагавора╝, а мудрэйшы той, хто ╝вогуле пазбягае канфл╕ктных с╕туацый, перасякаючы ╕х у зародку. З гэтым меркаваннем Стась бы╝ по╝насцю сал╕дарны. У класе яго часам правакавал╕ на калатнечу, робячы яму дробныя гадасц╕ накшталт вытрасання падручн╕ка╝ з сумк╕ альбо падк╕двання цыдулак з абразам╕, але Стась веда╝, што ╕ншы раз лепей прака╝тнуць кры╝ду ╕ зма╝чаць, каб пазбегнуць яшчэ горшых непрыемнасцей. У школе гэта м╕ралюб╕вая тактыка за╝сёды спрацо╝вала, ╕ Стась не ме╝ сур'ёзных праблем н╕ з наста╝н╕кам╕, н╕ з вучням╕.