Читаем Sisterdark / Сястра-Цемра (СИ) полностью

Але ╝ той дзень Стасевы жыццёвыя ╝сто╕ сур'ёзна пах╕снул╕ся. Правё╝шы вечар у разважаннях, ён прыйшо╝ да высновы, што ягоны аднакласн╕к, Неруш Ц╕мафей, ╝сётк╕ ме╝ рацыю, кажучы, што за сябе трэба б╕цца. Б╕цца па-сапра╝днаму, да крыв╕ ╕ с╕няко╝. ╤накш з'ядуць. Б╕цца Неруш уме╝. Прыйшлося навучыцца. Ён кульга╝ ад нараджэння ╕ бы╝ ля╝шой - змушана, бо пальцы на правай руцэ яго амаль не слухал╕ся. Аднак гэтыя ф╕з╕чныя недахопы яму быццам зус╕м не зам╕нал╕. Прынамс╕, б╕╝ся ён за╝сёды на ро╝ных, без н╕як╕х паблажак. Нярэдка падчас перапынка╝ Стась наз╕ра╝ за гэтым╕ двубоям╕. Здаралася, што ╝ калатнечы хлопцы не зважал╕ на званок ╕ сашчап╕╝шыся, н╕бы каты, кулём качал╕ся па падлозе школьнага кал╕дора, пакуль наста╝н╕ца не прыбягала з ф╕зкультурн╕кам, як╕ адз╕ны мог спын╕ць бойку, узя╝шы ╕х за ка╝неры ╕ расцягну╝шы ╝ бак╕. Не дз╕ва, што Неруш стаб╕льна ме╝ 'неуд' па паводз╕нах ╕ часцяком хадз╕╝ з с╕някам╕ ╕ драп╕нам╕ на твары. Аднак у класе яго паважал╕, ╕ гэта было гало╝нае.


Б╕цца па-сапра╝днаму Стасю яшчэ не даводз╕лася. Яго бацька ╝вогуле такога не ╝хваля╝, кажучы, што ╝жыванне грубай с╕лы тольк╕ спараджае новую хвалю гвалту ╕ рэальных праблем не вырашае. Але, з ╕ншага боку, кал╕ м╕ралюб╕вая пал╕тыка больш не працуе, н╕чога не застаецца, як пераходз╕ць да баявых дзеяння╝... 'Што ж, кал╕сьц╕ трэба пачынаць', сказа╝ сабе Стась ╕ з гэтай думкаю, усцешаны, засну╝.


Увесь наступны дзень Стась прабыва╝ у цудо╝ным гуморы. ╤ нават - упершыню ╝ жыцц╕ - да╝ грымака Тол╕ку Валаткев╕чу, як╕, гарэзуючы, запха╝ яму за ка╝нер мокрую анучу, якой выц╕раюць дошку. Тол╕к бы╝ тыповым школьным раздзя╝баем, дабрадушным, як насарог, ╕ гарэзл╕вым, як малады шымпанзэ. Стася ён незласл╕ва цвял╕╝ (то бок, як тут казал╕, чмыры╝) ╕ часам даводз╕╝ яго да белага калення, ведаючы, што Стас╕к н╕кол╕ не дасць здачы. Цяпер, атрыма╝шы ╝ тарэц, Тол╕к здз╕╝лена вылуп╕╝ вочы ╕ працадз╕╝: 'Н-не ф╕га ж сабе!..'. ╤, як здалося Стасю, прасякну╝ся да яго павагай. Тактыка дзейн╕чала!


Кал╕ ╝ гаражах насустрач Стасю ╝развалачку выйша╝ Жыхар ╕, лян╕ва круцячы ╝ пальцах цыгарэтку, запатрабава╝ 'аплац╕ць за ╝ваход', Стась не разгуб╕╝ся. Ён сх╕л╕╝ галаву к плячу, храбусну╝шы шыйным╕ пазванкам╕ (так раб╕л╕ геро╕ баев╕ко╝), рашуча ╝зня╝ кулак ╕ нанёс удар...


Праз кольк╕ хв╕л╕н Стась, зб╕ты на горк╕ яблык, пакорл╕ва вытраса╝ з кашаля гато╝ку. Ён нават не зразуме╝, як усё адбылося. Стась убачы╝ тольк╕, як з Гаража Нумар Нуль выйша╝ Захар, ╕ праз ╕мгненне ён ужо ляжа╝ на зямл╕, скурчы╝шыся, закры╝шы галаву рукам╕, ╕ не спрабуючы нават ух╕л╕цца ад удара╝, што градам абрынал╕ся на яго. Болю Стась амаль не адчува╝, а ╝ галаве яго круц╕лася адна-адз╕ная думка: 'Гэта канец...' Потым Захар здзёр са Стася шапку, грэбл╕ва абцёр ёю свае ╝квэцаныя крывёй чарав╕к╕ ╕ вярну╝ся ╝ гараж. А Жыхар, як╕ ╝весь гэты час сядзе╝ на перакуленай дра╝лянай скрын╕, наз╕раючы за экзэкуцыяй, сказа╝ спакойна:

-- Ну, я ж папярэджва╝, што будзе па-сур'ёзнаму.


Дома Стась сказа╝ ашаломленым бацькам, што яны з рабятам╕ пасля ╝рока╝ гулял╕ ╝ футбол, ╕ яму неспадзявана засадз╕л╕ мячом у твар. Пасля Стась зачын╕╝ся ╝ ваннай, ╕ крывячыся ад болю, до╝га адшаро╝ва╝ твар ад крыв╕ ╕ бруду. Адмов╕╝шся ад вячэры, ён пайшо╝ да сабе ╝ пакой, се╝ на ложак ╕ абхап╕╝ галаву рукам╕. Станов╕шча выглядала безвыходным. За спробу м╕рных перагавора╝ ён ужо атрыма╝ кулаком пад дых, баявыя дзеянн╕ тольк╕ пагоршыл╕ с╕туацыю, а паскардз╕цца бацькам значыла зганьб╕ць сябе канчаткова. Гэта было, як сказа╝ бы Тол╕к Валаткев╕ч, 'по╝нае дн╕шча'...


Наза╝тра Стась ужо без пытання╝ адда╝ Жыхару астатак грошай, як╕я ён штотыднёва атрымл╕ва╝ ад бацьк╕ на к╕шэнныя выдатк╕. На друг╕ дзень Стась праскочы╝ м╕ма Гаража Нумар Нуль без аплаты, бо ля сумежнай рака╝к╕ корпа╝ся а╝тааматар, ╕ ╝ прысутнасц╕ сведка╝ Захар з Жыхарам Стася не чапал╕. На наступны дзень яны запатрабавал╕ ад Стася падвойную плату, ╕ дазна╝шыся, што грошай у яго больш няма, зно╝ зб╕л╕ - на гэты раз нямоцна, не да крыв╕, але было вельм╕ кры╝дна. Вярну╝шыся дамо╝, Стась, пасля некаторых вагання╝, палез у нычку. Ён зб╕ра╝ грошы на ровар ╕ штотыдзень адкладва╝ па пары купюр у дэкараты╝ную скарбонку, размаляваную пад гжэль. Аднак цяпер купля ровара апынулася пад сур'ёзным пытаннем...


Перейти на страницу:

Похожие книги

Милая моя
Милая моя

Юрия Визбора по праву считают одним из основателей жанра авторской песни. Юрий Иосифович — весьма многогранная личность: по образованию — педагог, по призванию — журналист, поэт, бард, актер, сценарист, драматург. В молодости овладел разными профессиями: радист 1-го класса, в годы армейской службы летал на самолетах, бурил тоннель на трассе Абакан-Тайшет, рыбачил в северных морях… Настоящий мужской характер альпиниста и путешественника проявился и в его песнях, которые пользовались особой популярностью в 1960-1970-е годы. Любимые герои Юрия Визбора — летчики, моряки, альпинисты, простые рабочие — настоящие мужчины, смелые, надежные и верные, для которых понятия Дружба, Честь, Достоинство, Долг — далеко не пустые слова. «Песня альпинистов», «Бригантина», «Милая моя», «Если я заболею…» Юрия Визбора навсегда вошли в классику русской авторской песни, они звучат и поныне, вызывая ностальгию по ушедшей романтической эпохе.В книгу включены прославившие автора песни, а также повести и рассказы, многограннее раскрывающие творчество Ю. Визбора, которому в этом году исполнилось бы 85 лет.

Ана Гратесс , Юрий Иосифович Визбор

Фантастика / Биографии и Мемуары / Музыка / Современная русская и зарубежная проза / Мистика