Sisterdark / Сястра-Цемра (СИ)

Ён вельм╕ ╝зрадава╝ся, кал╕ я прыйшла, ╕ Вольга Уладз╕м╕ра╝на таксама. Яна хуценька пастав╕ла кветк╕ ╝ ваду, прыгатавала духмянай гарбаты з сушаным╕ л╕сц╕кам╕ чорнай парэчк╕ ╕ прынесла з кухн╕ хатн╕я булачк╕ з рызынкам╕. Потым мы з Альгердам Алегав╕чам сядзел╕ ╝ ягоным пако╕ за часоп╕сным стол╕кам, накрытым для вячэры, п╕л╕ чай з булачкам╕ ╕ гаман╕л╕. Дома ╝ наста╝н╕ка я была ╝першыню. Першае, што к╕далася ╝ вочы ╝ ягоным пако╕, был╕ кн╕г╕. Процьма кн╕г -- у шафах, на стэлажах, на этажэрцы. На сценах пакоя в╕сел╕ каляровыя рэпрадукцы╕ гравюр: мапа ВКЛ, партрэт князя В╕та╝та ╝ карале╝скай кароне ╕ мядзведжай шкуры, нак╕нутай на плечы замест манты╕, а таксама карыкатура 18-га стагоддзя на падзел Рэчы Паспал╕тай -- Кацярына раздз╕рае на кавалк╕ мапу дзяржавы, а побач ста╕ць Стан╕сла╝ А╝густ, схап╕╝шыся за галаву. На п╕сьмовым стале, заваленым паперам╕, побач з камп'ютарам стая╝ у рамцы чарн╕льны партрэт Кал╕но╝скага з а╝тографам мастака: "Шано╝наму спадару На╝мысн╕ку. Алесь Пушк╕н".

Настрой у наста╝н╕ка бы╝ бадзёры.

-- Ну што ж, магчыма, так нават лепш, -- гавары╝ ён, сёрбаючы гарбату. -- Цяпер, прынамс╕, я змагу по╝насцю засяродз╕ца на сваёй кн╕жцы.

-- А вы ╝жо шмат раздзела╝ нап╕сал╕? -- пац╕кав╕лася я.

Г╕сторык пах╕та╝ галавой.

-- Расчарую вас, Та╕са, кн╕г╕ як такой яшчэ няма. Проста чарнавыя нак╕ды, замалё╝к╕, як╕я яшчэ шматкроць будуць выпра╝ляцца. Тым не менш, матэрыяла╝ ужо назб╕рана на цэлы фал╕янт! Вы памятаеце тую анан╕мную нататку ╝ "Овельскай пра╝дзе", пра Кунцэв╕ча-забойцу? Мне пашчасц╕ла адшукаць а╝тара, прычым зус╕м побач, у мястэчку Уп╕рэв╕чы. Яго спра╝днае ╕мя Юрый Ня╝зубак, ён займае пасаду гало╝нага рэдактара тамтэйшай газеты "Уп╕рэв╕цкая н╕ва". Чалавек ён ужо не малады ╕ мае ╝нука╝, аднак сыходз╕ць на пенс╕ю не спяшаецца. Жыццё ╝ яго было давол╕ бурл╕вае, у свой час ён аб'еха╝ увесь Савецк╕ Саюз, працава╝ карэспандэнтам на Курылах, ва ╬збек╕стане, у дзевяностыя раб╕╝ рэпатажы з "гарачых кропак", але дзесяць год таму вярну╝ся ва ╬п╕рэв╕чы, адкуль ён родам, ╕ з таго часу нязменна ╝значальвае рэдакцыю газеты. Найм╕лейшы чалавек. Ён з задавальненем пагадз╕╝ся пагутарыць са мною, нават запрас╕╝ мяне на кубачак гарбаты. Я паказа╝ яму нумар "Овельскай пра╝ды" за 1979 год. Сваю нататку ён пазна╝. "А, як жа, як жа, -- сказа╝ ён, смеючыся, -- маё першае практыкаванне ╝ белетрыстыцы! Ведаеце, у Овельск мяне нак╕равал╕ па размеркаванн╕ пасля вучобы. Я сам паляшук, але я пяць год вучы╝ся ╝ Маскве ╕ прыахвоц╕╝ся там да стал╕чнага ладу жыцця. Пасля стал╕цы мястэчка здавалася мне страшнай глухменню, я знемага╝ ад нуды, у Овельску н╕чога не адбывалася, а мне хацелася чагосьц╕ вострага, сенсацыйнага. ╤ тады я пача╝ корпацца ╝ арх╕вах, шукаць матэрыялы. ╤, як бачыце, тоё-сёе знайшо╝"... Аднак, Та╕са, я ╝жо вас, напэ╝на, стам╕╝ сва╕м аповедам?

-- Альгерд Алегав╕ч, кал╕ ласка, расказвайце! -- прамов╕ла я з ╕мпэтам. -- Мне, пра╝да, вельм╕ ц╕кава. Ён сказа╝ вам, дзе знайшо╝ звестк╕ пра забойства?

Наста╝н╕к усм╕хну╝ся.