Sisterdark / Сястра-Цемра (СИ)

Кунцэв╕ч: "Некальк╕ стадый было ╝жо пройдзена -- ╤стота пакл╕кана, ╕ створаны тунэль. Ён праляга╝ пад рэчышчам Овельк╕. Там, ун╕зе. Як раскол╕на ╝ часе ╕ прасторы. Чалавечая ахвяра мус╕ла адчын╕ць Браму. Кал╕ мы к╕нул╕ куфар у ваду, ён не адразу пайшо╝ на дно, цячэнне падхап╕ла яго ╕ панесла. Тады я адчу╝ проста жывёльны жах, бо мне здалося, што рака прынясе яго на╝прост да сядз╕бы. Яромка таксама бы╝ устрывожаны. "Сх╕б╕л╕ мы, пане, -- сказа╝ ён. -- Бачыце, ╤стота не хоча прымаць ахвяру". Але спакваля куфар пача╝ пагружацца ╝ ваду, ╕ пад самым мостам пайшо╝ на дно. Ахвяра была прынята".

Зацемка: "Тут мы маем справу з дз╕восным змяшэннем мро╕ ╕ рэча╕снасц╕. Адк╕ну╝шы м╕стычны складн╕к, мы атрымаем "клас╕чнае" забойства на глебе рэ╝насц╕. Наступны здзек над целам╕ заб╕тых таксама тлумачыцца проста -- гэта "звычайная" спроба схаваць сляды злачынства. Цалкам магчыма, што Яромка Ляпец прысутн╕ча╝ пры гэтым як са╝дзельн╕к. Надзвычай ц╕кава выглядае роля Чортава Моста. Паводле мясцовых падання╝, пан╕ Ядв╕га скончыла жыццё самагубствам, к╕ну╝шыся з моста ╝ в╕ры Овельк╕. Гэта яскравы прыклад народнай ╕нту╕цы╕. Мы маем усе падставы меркаваць, што пад мостам знаходз╕цца маг╕ла двух чалавек. Куфар усё яшчэ там".

-- Ах ты ж, халера ясная... -- выдыхнула я, адрываючыся ад раздруковак.

Мне зраб╕лася па-сапра╝днаму жудасна. Увогуле мне падабалася чытаць гатычныя г╕сторы╕ ╕ апавяданн╕ жаха╝, але тут было ╕ншае. Тут размова йшла аб рэальных людзях, аб злачынстве, якое было здзейснена ╝ рэча╕снасц╕. Наста╝н╕к свядома адмов╕╝ся ад "м╕стычнага складн╕ка", хаця ╝ гэтым якраз-тк╕ ╕ была ╝ся соль. М╕стычны складн╕к тлумачы╝ вельм╕ многае. Я ╝спомн╕ла свае жахл╕выя мро╕ пра мост ╕ пра тое, што я звала "Пачварай". Два чалавек╕, страшна абязвечаныя ╕ раздраныя на кавалк╕ кракадз╕лам╕ з пашчам╕, падобным╕ на п╕лы. ╤ гэтыя ляманты ╕ пах мярцвячыны, як╕я пераследвал╕ мяне ╝сё дзяц╕нства. Значыць, гэта бы╝ не в╕дзеж, не галюцынацыя. Там, пад мостам, ляжыць куфар з косткам╕, там адчынены дзверы ╝ ╤ншасвет, ╕ ╤стота ста╕ць на парозе ╕ чакае свайго часу...

Я з╕рнула на гадз╕нн╕к. Палова на чацвёртую. За акном панавала глухая цемра, у чорных шыбах адлюстро╝валася памяранцавае святло лямпы. У кватэры было ц╕ха, чулася тольк╕, як у трубах за сцяной шум╕ць вада ╕ ╝ суседзя╝ рыпяць масн╕цы. Кава ╝ кубку зус╕м астыла, я выл╕ла яе ╝ ракав╕ну ╕ пастав╕ла на пл╕ту кавярн╕к. Звары╝шы сабе свежай кавы, я вярнулася да раздруковак ╕ прымус╕ла сябе дачытаць ╕х да канца.

Пасля падвойнага забойства пан Кунцэв╕ч раптам асты╝ да занятка╝ акультызмам ╕ не пажада╝ працягваць свае эксперыменты. Ён зн╕шчы╝ "голема╝" ╕ хаце╝ зн╕шчыць манускрыпт таксама, ды Яромка не дазвол╕╝. Загадчык лесап╕льн╕ абвясц╕╝, што будзе працягваць м╕стычныя пошук╕, ужо самастойна. Ён забра╝ манускрыпт разам з перакладам╕, а заадно выцягну╝ у пана Кунцэв╕ча сал╕дную суму грошай -- ма╝ля╝, яму патрэбны "ф╕нансы" для акультных практыкавання╝. Альгерд Алегав╕ч пазначы╝ у зацемках, што тут, хутчэй за ╝сё, ме╝ся на ╝вазе просты шантаж ╕ патрабаванне платы за ма╝чанне. Да забойства Яромк╕ пан Кунцэв╕ч не мае дачынення, ╕ падрабязнасц╕ Яромкавай смерц╕ яму невядомыя. Дзе цяпер знаходз╕цца манускрыпт, ён таксама не ведае. Грошы, як╕я выцыган╕╝ у яго Яромка, ён не спрабава╝ вярнуць. Ён чу╝, што грошы забрала Яромкава ╝дава, у якой засталося трое дзяцей на руках -- што ж, няхай будзе так. Пакаранне за забойства яго не страшыць, ён ╕ так ужо адной нагой ╝ маг╕ле. Да таго ж ва ╝с╕м свеце цяпер пануюць хаос ╕ бязладдзе, а гэта значыць, што Старыя Баг╕ вяртаюцца, надышла апошняя эпоха чалавецтва, ╕ ╝жо не мае сэнсу аб чымсьц╕ шкадаваць.

Скончы╝шы чытанне, я патушыла святло, ц╕ха, каб не абудз╕ць маму, прайшла ╝ пакой, не распрану╝шыся залезла ╝ ложак ╕ ляжала, уперы╝шыся ╝ цемру, пакуль не зазв╕не╝ будз╕льн╕к.

-----------------

* Рэчыва пад назвай 'В╕нум Сабац╕' (Vinum Sabbati) згадваецца ╝ м╕стычным апавяданн╕ вал╕йскага п╕сьменн╕ка Артура Мэйчэна (Arthur Machen) 'The Novel of the White Powder'.

18. Фэст

╤шо╝ апошн╕ тыдзень снежня, а надвор'е не палепшала н╕ на кал╕ва -- ╝сё тыя ж шэрыя прыцемк╕, туман ╕ цеплаватая гн╕лая мокрадзь. Аднак настрой у местачко╝ца╝ бы╝ пры╝зняты, ╕ ╝весь горад рыхтава╝ся да навагодн╕х свята╝.

Шыбы дамо╝ застракацел╕ папяровым╕ сняжынкам╕ ╕ снегав╕чкам╕, намаляваным╕ гуашшу, а ╝вечары ╝ вокнах кватэр м╕ргал╕ ╕ ╝спыхвал╕ рознакаляровыя дыёдныя г╕рлянды. В╕трыны магаз╕на╝ стал╕ нагадваць скарбонку ╝ разрэзе -- чаго-чаго там тольк╕ не было, ад шкляных пацерак ╕ папяровых г╕рлянда╝ да багата ╝браных пластыкавых ял╕нак ╕ манументальных Дзядо╝ Мароза╝ з пап'е-машэ. Усё гэта хараство патанала ╝ гурбах ватовага снегу ╕ з╕хацела ад бл╕скавак ╕ м╕шуры.