Sisterdark / Сястра-Цемра (СИ)

Вось гэта было падобна да пра╝ды. Не ведаю, адкуль узялася гэтая чутка пра гандлёвы цэнтр, але распа╝сюдз╕лася яна ╕мгненна, як пажар на тарфян╕шчы. Людз╕ захвалявал╕ся. Лесап╕льня - вядомая таксама як 'Овельск╕ дрэваапрацо╝чы камб╕нат ╕мя Пятра Машэрава' - была пабудавана яшчэ за царск╕м часам, ╕ на працягу сваёй до╝гай г╕сторы╕ яна працавала бесперабойна. Перажы╝шы дзве сусветныя вайны з рэвалюцыяй ╕ выстая╝шы пасля Гарбачо╝ск╕х рэформа╝, скасавання СССР ды некальк╕х эканам╕чных крыз╕са╝, п╕льня была, без перабольшання, увасабленнем стаб╕льнасц╕ ╕ непах╕снасц╕ быцця. А цяпер яе зачыняюць. Значыць, ледзь не палова горада застанецца без працы. Аф╕цыйна горада╝тваральным аб'ектам л╕чы╝ся Овельск╕ драб╕льны завод, аднак ён ужо ледзь л╕пе╝, палова цэха╝ была зачынена, а тыя, што яшчэ дзейн╕чал╕, працавал╕ няпо╝ны тыдзень. Горад трыма╝ся за кошт лесап╕льн╕. Што тычыцца мэра, то ён н╕чога не жада╝ тлумачыць. Расхваляваныя рабочыя на чале з брыгадз╕рам Пётрам Анатольев╕чам, Тол╕кавым бацькам, нак╕равал╕ся был╕ ╝ гарадскую адм╕н╕страцыю, але ╕х нават не пусц╕л╕ на парог - ма╝ля╝, для сустрэчы з мэрам трэба спачатку дазвол атрымаць. У вын╕ку ╝се трох╕ пашумел╕, паабурал╕ся ды разышл╕ся.

Напэ╝на, гэта хваля народнага гневу апала бы гэтак жа хутка, як ╕ ╝знялася - пабухцел╕ бы на кухнях ды зм╕рыл╕ся, верагодна, спадар Хлябцо╝ на тое ╕ разл╕чва╝, але ╝ справу ╝мяша╝ся Альгерд Алегав╕ч. Спадар На╝мысн╕к бы╝ чалавекам з вызначанай грамадзянскай паз╕цыяй, ╕ проста сядзець скла╝шы рук╕ ды мо╝чк╕ наз╕раць за чыно╝н╕цк╕м беспрадзелам ён не мог. Апроч таго, ён пал╕чы╝ сва╕м до╝гам выратаваць ад зносу лесап╕льню, якая ╝я╝ляла сабой г╕сторыка-культурную кашто╝насць, не кажучы ╝жо пра дз╕восныя легенды ╕ паданн╕, з ёй звязаныя. Разам з Пётрам Анатольев╕чам яны склал╕ прашэнне аб правядзенн╕ м╕тынгу пратэсту на цэнтральнай плошчы Овельска, ╕ з гэтай паперчынай нак╕равал╕ся ╝ гарадскую адм╕н╕страцыю. Вын╕к бы╝ прадказальны. 'Ус╕м налева-кругом, -- расказва╝ потым Тол╕к. -- ╤ к мацеры на лёгк╕м кацеры. Яшчэ ╕ 'фашыстам╕' аблаял╕, паскуды'. Пётра Анатольев╕ч такой абразы не стрыва╝ ('Хто фашыст? Я фашыст? Ды ╝ мяне дзед партызан╕╝!') ╕ ледзь не палез у бойку з мэравай 'сакратуткай', мажнай кабетай з фарбаваным начосам ╕ ╝ мужчынск╕м п╕нжаку, ад якога моцна смярдзела тытунем. Тэарэтычна, гэта паненка магла бы ╝лажыць Пётру Анатольев╕ча адной левай, але вырашы╝шы, пэ╝на, пакакетн╕чаць, яна закац╕ла вочы ╕ пачала лямантаваць: "М╕л╕цыя! М╕л╕цыя!", красамо╝на цягнучыся да тэлефоннага апарата. Усё скончылася б вельм╕ кепска, але, на шчасце, спадар На╝мысн╕к схап╕╝ Пётру Анатольев╕ча за рук╕, вывалак яго ╝ вестыбюль ╕ трыма╝ так, пакуль той не супако╕╝ся. А м╕тынг усётк╕ вырашана было правесц╕, ужо несанкцыянавана. Што з гэтага можа атрымацца, здагадацца было няцяжка. Я сама бачыла в╕дэа 'хапуно╝' у М╕нску. Н╕кол╕ б не падумала, што падобнае можа здарыцца ╝ нашым ц╕х╕м Овельску, аднак спадар Хлябцо╝ чалавек суровы, ад яго ╝сяго можна чакаць... Зрэшты, да таго часу мяне ╝ горадзе ╝жо не будзе. Бывай, Овельск. ╤ ╕дз╕ к чорту.

Напярэдадн╕ ╝цёка╝ я легла спаць раней, чым звычайна, нават у Сец╕ва не палезла. Мне трэба было выспацца як след. Ран╕цой я схлус╕ла маме, што ╝ школе сёння няма першага ╝рока, наста╝н╕ца хварэе, ╕ па╝гадз╕нк╕ папесц╕лася ╝ пасцел╕, пакуль мама зб╕ралася на працу. Кал╕ яна сышла, я ╝стала ╕ нак╕равалася ╝ лазн╕цу. Спяшацца не было куды. Намыл╕╝шыся люб╕мым гелем з водарам ╕нжыру ╕ лаванды, я до╝га стаяла пад гарачым душам, разважаючы, што б прыгатаваць на сняданак. Яешню з пам╕дорам╕? Не, не сезон, крамныя пам╕доры цяпер, як пластык. Лепш круасаны з джэмам. Мама ╝чора прынесла цэлую пако╝ку. Начынка ╝ ╕х, пра╝да, трох╕ х╕мозная, але пад каву пойдзе. ╤ яшчэ зверху пакласц╕ скрыл╕к сыру, як французы робяць... Госпадзе, якая ж гэта асалода - жыць звычайным жыццём! Проста прачынацца, ╕сц╕ ╝ душ, смажыць амлеты на сняданак. А потым спакойна шпацыраваць на занятк╕, ц╕ на працу, ╕ н╕як╕х табе ╤снасцей, н╕як╕х троля╝ пад мостам. Ня╝жо я н╕кол╕, н╕кол╕ не змагу жыць нармальна?..

Кал╕ я варыла каву на пл╕це, у мяне зап╕л╕ка╝ маб╕льны. Адб╕╝ся Ц╕мка╝ нумар, але на званок я не адказала, а потым наогул адключыла тэлефон. Не цяпер, Ц╕мка, не цяпер. Ператэлефаную, кал╕ ╝жо буду ╝ Смаленску. Сёння ╝ мяне праграма-макс╕мум - дабрацца да Смаленска, а там пабачым. Паснеда╝шы, я склала посуд у ракав╕ну, ╕ праверы╝шы вокны ╕ фаерк╕, выйшла з кватэры ╕ дбайна зачын╕ла дзверы на абодва замк╕.