Un descense in li Maelstrom

«Yo self con mi du fratres, noi possedet un barca piscatori taclat quam scune de circa settant tonnes, in quel noi esset accustomat piscar inter li insules detra Moskoe, proxim a Vurrgh. Omni violent turbules del mar dá un bon piscagie si on fa it in témpor opportun e si on have li coragie audaciar it, ma ínter omni homes del coste de Lofoden, noi tri esset li sol qui ha practicat nor regulari mestiere ear al insules, quam yo dit vos. Li usual piscerias es mult plu infre vers li sud. Ta on posse capter pisces in omni hores, sin riscar tro mult, e pro to ti plazzes es preferet. Ma li plazzes selectet ta supra ínter li roccas dá ne solmen pisces de max fin sorte ma anc in plu grand abundantie, talmen que noi sovente ha captet in un sol die plu mult quam li timides in li mestiere posset collecter in un semane. In fact, noi ha fat de it un specie del speculation desesperat — li risc del vive remplazzat li labor, li coragie viceat li capital.

«Noi fe protecter nor barca in un micri bay sur li coste circa quin milies ad supra de ci; e it esset nor custom, in bell tempe, profitar del intervall de deciquin minutes por traversar li principal canal del Moskoe-strom, plu supra del fore, e poy jettar ancre alcú in proximitá de Otterholm o Sandflesen, u li virles ne es tam violent quam altriloc. Ta noi fe expectar approximativmen til li nov acalmie del aqua, secun nor evaluation, por retornar ad hem. Noi nequande ha aventurat nos in li expedition sin un stabilisat vente lateral por ear e venir — sin un tal quel dat nos securitá de ne extiñer se avan nor retorne — e noi rarmen ha errat in ti ci punctu. Du veces durant six annus noi esset fortiat star li tot nocte ye ancre in consecuentie de un total calmie, quo vermen es un rar casu just in nor region; e un altri vece noi devet restar sur plazze presc un tot seman, afamat til morte, pro un storm quel comensat sofflar in brev témpore pos nor arriva e quel rendit li canal tro stormos por traversar it. Ye ti occasion noi vell har esset drivat in li larg mare malgré omnicos, (nam li virles jettat nos ci e ta tam violentmen que in fine nor ancre devenit inclar e noi comensat drivar), si noi ne vell esset forportat in un de ti ínnumerabil travers-currentes queles forma se hodie ci e deman altriloc, e quel drivat nos sub li vent de Flimen, ú, per bon hasard, noi posset ancrar.

«Yo ne posse racontar vos ni li duantesim parte del desfacilitás queles noi incontrat ‘in ti pisc-grund’ — it es un mal region mem durant bon tempe — ma noi ha sempre savet escapar al Moskoe-strom self sin accident; sovente tamen li cordie montat me in li gurgul si noi esset un minute in avans o in retard coram li acalmie. Quelcveces li vent ne esset tam fort quam noi pensat in li momente del start e tande noi avansat minu rapidmen quam noi volet, proque li current rendit nor barca ínguvernabil. Mi fratre majori havet un filio de deciott annus e yo self havet du vigoros garsones. Ili vell har esset un grand assistentie in simil casus, sive in li usation del remes, sive poy in li piscada, ma, benque noi consentit riscar nor vives, noi ne havet li cordie lassar li yunes subear li dangere — nam, omnicos bon considerat, it esset un horribil dangere, to es pur veritá.

«It ha nu passat tri annus minu quelc dies quande evenit quo yo va racontar vos. It esset in li 10-m die de julí 18—, un die quel li homes de ti ci pais nequande va obliviar, — nam it esset un die in quel sofflat li max terribil uragan quel alquande venit del ciel; tamen, durant li tot matin e mem long ancor in li ante-midí noi havet un dulci e constant brise de sud-ost, durantque li sole lucet superbi, talmen que ni li max old marinero ínter nos ne posset previder quo ha arrivat.

«Noi tri — mi du fratres e yo self — noi hat traversat til li insules circa ye clocca du de post-midí, e noi bentost hat cargat nor navett per bonissim pisces, queles, quam noi omnis remarcat, esset mult plu abundant in ti die quam noi hat jamá videt to. It esset just clocca sett ye mi tasc-horloje quande noi levat li ancre e startat vers hem, por traversar li max dangeros del currentes durant li acalmie del aquas quel noi savet evenir ye clocca ott.

«Noi departet con un frisc brise in styrbord e durant quelc témpore noi avansat ye grand distantie sin revar pri dangere, nam, in fact, noi ne videt ni li minimal cause por timer it. Subitmen noi esset jettat a detra per un salt de vent quel venit de Helseggen. To esset tre extraordinari — un cose simil til nu nequande hat accidet nos — e yo comensat sentir un desplesur sin saver exactmen pro quo. Noi tornat li bote secun li vent, ma noi ne posset avansar pro li virles, e yo just volet proposir retornar al ancragie, quande regardante a detra, noi videt li tot horizont covrit per un singulari nube de cuprin colore, quel montat con un consternant rapiditá.