Читаем Заговоренный меч (на каз.яз.) полностью

— Тасыр, обыланды батыр бар ыпшаын соынан ертіп ата мекен ескі онысы Торай зеніні бойына кшіп бара жатыр.

— Неге?

Онысын білмеймін. ас-абаы жабыы. Жігіттері де алы ол боп тастай тйініп алан. айт деуге бата алмады. Жнібек пен Керей ауылдары ауан Жаатай жртына арай ашан Глбарам-Патшайым ханшаны соынан уып жете алмай алыпты деседі жрт. зын-ла. Ммкін бл сек болар.

«рине бл сек емес. ыпша батыр обыландыны шынымен-а мені ызымда міті болан екен. ыз кнбей ашып кеткен со, ызадан кшкен екен. Маан ола салуа аймыан ой. Ажала бермей, алып аланымды талым ттан да. Шіркін, лззат, сен кріні де, жасты да ота саласы-ау. Оспан дрыс айтады. обыландыны Ажол мен Саяна шігуі де осыдан. Біра бір атын олыма тспеді деп, осыншама блінетін не бар еді, аыма! Осыны ызасына лде соынан бар скерімді жмсап, ан жоса етейін бе? Жо, йтуді керегі болмас. Торай зеніні бойы да мені арамаымда ой. Кетсе з жеріне кетті, Жнібек пен Керей трізді жеке хандыты кксеп, жат жаа аша жнелген жо ой. лі-а сабасына тсер, айта оралар…»

білайыр аыл-сезімін аста-кесте еткен бл ойларын ешкімге сездірген жо. Тек:

— ыры кншілік жерді бір кнде алатын Кксегірмен Глбарам-Патшайыма жете алмай алса, шын таусылан екен! — дей салды теріс брылып кетіп.

— И, солай, тасыр.

Хан сол теріс брылан алпында «брі де кетідер!» деген ишарат білдіріп олын сілтей салды. Узір, шабарман ттынды ала жнелді.

— ош бол, хан ием…

білайыр кешегі зіні жасы кретін аылшысыны бірі Оспан-ожаа брылып та араан жо. Ол дл осы стте Оспан-ожаны да, оны тадырын да, баанадан бері айтып тран су астында жатан інжу-маржандай сырларын да есінен шыаран. И, ол згені астыы болмаса, жасылыын тез мытатын. Бкіл Дшті ыпша, орасанды билеп тран білайыра Оспан-ожа деген л кім? Жаын етсе зі етті. лтірсе зі лтіреді. Ал дйекші сорлы айтадан зынданында ажалы жеткенше, іріп-шіріп жата бермек боп кете барды. Ханды енді баса ой мазалай жнелді.

«Жнібек пен Керей Жаатай рпатарыны ол астына ауды. ыпша обыланды кшті з жайына. Самаранттаы бусейітті теріс брылып бара жатаны анау… Еділ бойындаы зіне тн ыпшатарын ертіп ара бойлы азтуан да Жнібек пен Керейге осылалы онысынан ктеріліпті деген сзді кеше естідім. Жне азтуан жырау:


Шырмауыы шккен тйе таптырмас, Балыы клге жылы жаптырмас, Баасы мен шаяны.

Кежідегі адама.

Тн йысын таптырмас, Сйткен мені Еділім, Сен салмады, мен салдым.

айырлы болсын сендерге.

Менен алан мынау Еділ жрт, —


деп Еділ бойында алан Алшын, Ноайлы руларына батасын беріп ктеріліпті дейді. зге рулар да Жнібек пен Керейді соынан ерді деген сздерді жиі ести бастадым. Бны брі неліктен? Отыз жылдай ат стінен тспей ктерген Кк Ордам айтадан лаалы тр ма? Егер мені кзімні тірісінде мытап шетінесе, он лым, он бес ызым, елуге тарта немерелерім, райсысы ол Орданы зіне арай тартып пара-парасын шыармасына кім кепіл? И, сйтулері ммкін. Жо, ондай жадайа жеткізуге болмайды. Ел тізгінін айтадан атты тартуым аыл. Е алдымен Мауреннахр мен орасанны биліктері олындаы зіммен тілектес хакім, слтандармен одатасып алып, Жнібек пен Керейді олтыына су бркіп, жеке ханды етеміз деп отыран Моолстана ойранды салуым борыш…»

білайыр енді Ордасыны ішіндегі жадайа кз жіберді. «Алашы келісімді Аса Темірді рпатары мегеріп отыран Самарант пен Бардан бастайтын болсам, лыбек мырзаны ызы Рабиу-Слтан-Бегім жайындаы ой-пікірімді тез згертуім ажет. Заты йел боланмен Рабиу-Слтан-Бегім Аса Темір рпатары мен Мауреннахрды бек, мірлеріні алдында адірлі. Тартыс- та бл асиетін де есте ттан жн. скер баса елді басып алуа керек, ал жауыны аылды адамдары, бек-слтандары сол елді билеуіе рал». білайыр езу тартып клді. Оспан-ожа: «хан сырын білетін узір мір сруге тиісті емес» дейді. Дрыс айтады. Бл данышпан аылыды Баты-ожаны рту шін ана емес, зіні кзіді де тезірек рту шін жмсармын… Сен жеті абат жер астындаы зынданда жатса да, білетін сыры жер астында жатпайды, брібір сырта шыады… Мндайда ара жерге де тіл бітеді…»

Ертеіне Оспан-ожаа ас тсірілу тотатылды. Ал сол кні трт нкерімен хан Ордасына келе жатан Баты-ожа узір шті-кйлі жо болды да кетті… Хан шабармандары іздеп жан-жаа анша шапыласа да оны таба алмай-а ойды, хан Ордасыны маайындаы йсінні атышулы батыр, билері «бл алай?» деп ккіл шыара бастады. Дл осы кезде «Баты-ожа нкерлерімен Моолстана тіп кетіпті» деген лаап дк ете алды. зі шыаран бл лаапты е алдымен білайыр пайдаланды, «Мені сатып кеткен кесіні айыбы» деп, хан кптен бері кзін тігіп жрген, ерніне лі тірі жанны ерні тиіп крмеген, кеудесіндегі ос алмасы тыыршытай, дала киігіндей таы, амшыны таспасындай тастай етіп рілген ола шашы жерге тскен Баты-ожаны он трт жасар слу ызы — Тотар-Бикені тоалдыа алды. андас узірді кесірі тие ме деп, хан аарынан орып алан йсін батырларыны сыбырлары су сепкендей басылды.

білайыр жас тоал алып ашуын басып, енді жорыа дайындалуа кірісті.

Демек, Рабиу-Слтан-Бегім ататы Аса Темірді данышпан немересі лыбекті ызы. Ол зіні аыл-парасатымен жрт алдында ерекше кзге тскен. Слеймен пайамбарды кезіндегі йел патша Балыз замандастарына андай рметті болса, бан да з замандастары бізді уаытымызды Балызы деген ат берген.

Перейти на страницу:

Похожие книги

12 великих трагедий
12 великих трагедий

Книга «12 великих трагедий» – уникальное издание, позволяющее ознакомиться с самыми знаковыми произведениями в истории мировой драматургии, вышедшими из-под пера выдающихся мастеров жанра.Многие пьесы, включенные в книгу, посвящены реальным историческим персонажам и событиям, однако они творчески переосмыслены и обогащены благодаря оригинальным авторским интерпретациям.Книга включает произведения, созданные со времен греческой античности до начала прошлого века, поэтому внимательные читатели не только насладятся сюжетом пьес, но и увидят основные этапы эволюции драматического и сценаристского искусства.

Александр Николаевич Островский , Иоганн Вольфганг фон Гёте , Оскар Уайльд , Педро Кальдерон , Фридрих Иоганн Кристоф Шиллер

Драматургия / Проза / Зарубежная классическая проза / Европейская старинная литература / Прочая старинная литература / Древние книги
Афганец. Лучшие романы о воинах-интернационалистах
Афганец. Лучшие романы о воинах-интернационалистах

Кто такие «афганцы»? Пушечное мясо, офицеры и солдаты, брошенные из застоявшегося полусонного мира в мясорубку войны. Они выполняют некий загадочный «интернациональный долг», они идут под пули, пытаются выжить, проклинают свою работу, но снова и снова неудержимо рвутся в бой. Они безоглядно идут туда, где рыжими волнами застыла раскаленная пыль, где змеиным клубком сплетаются следы танковых траков, где в клочья рвется и горит металл, где окровавленными бинтами, словно цветущими маками, можно устлать поле и все человеческие достоинства и пороки разложены, как по полочкам… В этой книге нет вымысла, здесь ярко и жестоко запечатлена вся правда об Афганской войне — этой горькой странице нашей истории. Каждая строка повествования выстрадана, все действующие лица реальны. Кому-то из них суждено было погибнуть, а кому-то вернуться…

Андрей Михайлович Дышев

Детективы / Проза / Проза о войне / Боевики / Военная проза