Читаем Заговоренный меч (на каз.яз.) полностью

Тарланкк не-міне дегенше асырлар тобына жетіп алды. білайыр енді олармен жанаса шауып келеді. Есіл-дерттері алдарындаы арарлар боп, бден кздері анталап ызып алан асырлар, ы жатарымен жанаса жз адамдай жерде шауып келе жатан салт аттыны аарар емес. Тек ат дбірі лаына аны жеткенде ана соы ккжал білайыр жаа жалт брылды. Біра дл осы стте ат стінен тартып алан хан жебесіні болат шы дл жрек тсынан кеп адалды. асыр ысылай барып, сыл етіп бір бйіріне арай лай кетті. білайыр оан брылып та араан жо, енді екінші асырды тсына жете беріп, оны да омаата латты. Осылай заматта ш асырды слатты. Алдында лі де екі-ш ккжал бар. Біра ханны орамсаында жал- ыз жебе алды. Ол енді соы арара таяу келе жатан, биіктігі тайыншадай, ккжал арланды тсірмек болды. Бойы бусанып, ызып алан Тарланкк ой- астай таяй бергенде, зегісіне шіреніп, ерінен ктеріле тсіп, кейін арай сл исая, «и, ст!» деп айы садаын тартып алды. кпе тсынан жарым арыс кірген жебе з айратын крсетті, асыр ышынып бір секірді де, домалап-домалап барып слап тсті. Алдыысыны алай лаанын крген соы екеуі ы жатарында кенет пайда болан ауіпті салт аттыны аарып, жалт брылып желге арай салды. білайыр олара брылан жо, шаыра мйіз ар- арларды е болмаса біреуін алып алайын деп, ат арынын бседетпей садаын иыына іліп жіберіп, беліндегі жарты лаш кк рыш алдаспанын суы- рып алды. Біра дл осы кезде жануарлар жбын жазбаан алпында жардай болып ттасып тран амысты жапыра иратып арасына кіріп жо болды. Хан амысты жанай шауып, Тарланкгін зер дегенде барып тотатты. Біра дл осы стте Тарланкк рейлене шыырып жіберіп, ккке шапшиды. Атыны стінен жерге лай жаздап, жалына жабыса алан білайырды кргені арсы алдында, он бес адамдай жерде, ан-жоса етіп кл-таланын шыаран быны етіні жанында зіне арай шге тсіп жатан есік пен трдей тарыл жнді жолбарыс болды. Кзі тасырайып, мрты жыбырлап, шабар алдындаы детіне салып, зын йрыымен жерді бладата рады. Тарланкк арындап кеп, алдыы аяын жерге тигізе бергенде, жолбарыс та атылды. білайырды бар олынан келгені жалааш алдаспанымен басын орай берді. Біра аппа лпе бауырын жаза атылан жолбарыс білайыра анжар тістерін сала алмады, кенет грс етіп жерге лады. Кзін ашып алан ханны кргені, баанаы ккжал асырды кпесіне зі адаан жа оындай алып жолбарысты дл жрек тсынан кірген сада жебесі болды. Жолбарысты р дір-дір етіп озала алмай жатанына араанда жебе ар жаынан бір-а шыан трізді. Бны сада оыны бер жаында шошайан екі арыстай сабы крсетіп тр. Алып жолбарысты жалыз опен жайрату шін алып кш керек. Бл кімні олынан келеді?

білайыр енді сада атылан жаа арады. Жаында «осы Сейхун бойында Саян батыр бастаан бір топ аламан жігіттер пайда бопты, істейтіндері бекзадаларды малын талау, сіресе, Кк Ордаа шігулі деп естіген. білайыр жиде ойнауынан шыан кк сауытты, мздай боп ару-жара асынан жзге тарта кіле жас жігіттерді крді. Алдарында ш крені біреуіне мінген батыр Саян, жанында екінші креге мінген зіні туан ызы Глбарам-Патшайым… Хан жолбарыс кргеннен бетер, не істерін білмей сасып алды. Саянны олындаы садаты жебесіз екенін кріп, зін таран ас батыр осы екенін білді. Енді біржолата абыржыды. «Ханды ажалдан алып алан жас батыра алыс айтып басын ию керек пе, лде зі лім жазасына бйыран, рсатсыз ызын атын ылан ас жауына жалааш ылышын жарылдата арсы шабуы керек пе?»

Хан осылай шешім таба алмай абыржып транында, ызы Глбарам садаын алып, орамсатан озы жаурын жебені кесіне арай кезей бастады. білайырды жрегі дір ете алды. зіне шапалы жатан жолбарыса е болмаса бетін орай жалааш алдаспанын арсы ктеруге жараса, б жолы йтуге де кші жетпеді. Бкіл денесіне орасын йандай озала алмады. Жаныны тттілігі де, дниені ымбаттылыы да, аа сауыт киіп шыпааны да — брі осы кзді ашып-жмандай мезетте, жрегін удай ашытып кіндіре санасында жар етті де, кенет сне алды. Шыыс тымыны мейірімсіз келетіні зіне млім, кзін жма берді. Біра жрегіне кк рыш сйір шты жебе адалмады. Аздан кейін жанынан тіп бара жатан ат дбірі мен Глбарамны даусын естіді.

— Бекер олымды стап алды, — деді ызы кесіні тсынан тіп бара жатып. — Егер, біз олына тссек, бірден басымызды алар еді.

Оан оырай дауыс жауап берді.

— з кесін зі лтірген йелмен, анша жасы крсем де, бір тсекте жата алмас едім.

— Онда зі лтіруі керек еді.

— кесін лтірген адамды андай йел шын кілімен ерім дейді?

— рине ой, — ызы крсінді, — садаымды тартуа мені де дтім бармас еді… Тек ыза… — сзді ар жаы естілмеді.

білайыр аздан кейін кзін ашып жан-жаына арады. Біра ешкімді крмеді. Аламандар о жатаы алы арааш арасына кіріп кетіпті. Кенет білайыра хабар берген керней ні шыты. Жоры дабылына йренген Тарланкк арырай кісінеп оя берді. Кп кешікпей серіктері де жетті. ліп жатан жолбарыс пен жолай жайрап алан асырларды крген Бахтияр-баадур мен нкерлері хан ерлігін мадатай жнелді. Біра оан білайыр лм-мим деп тіл атпады, абаы тксиіп сазарды да алды. Ол азір алай-тлей кініште еді. «Отыз жыл хан болсам да, осы мезгілге дейін зіме керек адамды тадай білмеймін. лгі жігітпен ой тіл тапсам скеріме андай олбасшы болар еді. Сондай адамдармен ана лемді баындыра аласы! ап! ап!

Перейти на страницу:

Похожие книги

12 великих трагедий
12 великих трагедий

Книга «12 великих трагедий» – уникальное издание, позволяющее ознакомиться с самыми знаковыми произведениями в истории мировой драматургии, вышедшими из-под пера выдающихся мастеров жанра.Многие пьесы, включенные в книгу, посвящены реальным историческим персонажам и событиям, однако они творчески переосмыслены и обогащены благодаря оригинальным авторским интерпретациям.Книга включает произведения, созданные со времен греческой античности до начала прошлого века, поэтому внимательные читатели не только насладятся сюжетом пьес, но и увидят основные этапы эволюции драматического и сценаристского искусства.

Александр Николаевич Островский , Иоганн Вольфганг фон Гёте , Оскар Уайльд , Педро Кальдерон , Фридрих Иоганн Кристоф Шиллер

Драматургия / Проза / Зарубежная классическая проза / Европейская старинная литература / Прочая старинная литература / Древние книги
Афганец. Лучшие романы о воинах-интернационалистах
Афганец. Лучшие романы о воинах-интернационалистах

Кто такие «афганцы»? Пушечное мясо, офицеры и солдаты, брошенные из застоявшегося полусонного мира в мясорубку войны. Они выполняют некий загадочный «интернациональный долг», они идут под пули, пытаются выжить, проклинают свою работу, но снова и снова неудержимо рвутся в бой. Они безоглядно идут туда, где рыжими волнами застыла раскаленная пыль, где змеиным клубком сплетаются следы танковых траков, где в клочья рвется и горит металл, где окровавленными бинтами, словно цветущими маками, можно устлать поле и все человеческие достоинства и пороки разложены, как по полочкам… В этой книге нет вымысла, здесь ярко и жестоко запечатлена вся правда об Афганской войне — этой горькой странице нашей истории. Каждая строка повествования выстрадана, все действующие лица реальны. Кому-то из них суждено было погибнуть, а кому-то вернуться…

Андрей Михайлович Дышев

Детективы / Проза / Проза о войне / Боевики / Военная проза