El Parnaso de Popoloj

26. Trovita (El Wolfgang von Goethe)

Ich ging im Wald
So für mich hin.
◡—◡ | ◡—◡

Mi foje arbaron
Promene eniris,
Kaj serĉi nenion
En penso deziris.

Mi vidis, en ombro
Jen staras floreto:
Steleto lumanta
Aŭ blu-okuleto.

Mi volis ĝin ŝiri,
Sed plore ĝi diras:
«Ĉu por ke mi velku,
Vi tial min ŝiras?»

Do mi ĝin elfosis
Kun radikareto,
Kaj portis al mia
Ĝarden’ ĉe l’ dometo.

En loko trankvila
Plantite karese,
Ĝi kreskas, burĝonas,
Kaj floras senĉese.

27. Ruĝobuŝa knabineto (El Heinrich Heine)

Mädchen mit dem roten Mündchen,
Mit den Äuglein süß und klar.
—◡ | —◡ | —◡ | —(◡)

Ruĝobuŝa knabineto
Kun la dolĉa klar-okul’!
Nur pri vi, ho knabineto,
Ĉiam pensas, mi solul’.

Longa vintre la vespero,
Do mi volus, knabinet’,
Kun vi ridi, kun vi sidi
En trankvila kameret’,

Volus premi buŝon mian
Al la eta blanka man’,
Plori larmon emocian
Sur vin, eta blanka man’!

28. Saluto al maro (El Heinrich Heine)

Thalatta! Thalatta!
Sei mir gegrüßt du ewiges Meer!
(◡)—◡|(◡)—◡|(◡)—◡|(◡)—(◡)[11]