El Parnaso de Popoloj

Feliĉulo el amo-font’
Trinkas modere, sorbas nur
El Afrodita pokalo.
Klara ĉielo alridas lin,
Ondoj-muĝadon ne aŭdas li.

Per duspecaj sagoj de l’ am’
Pafas Eros, di-orharul’:
Feliĉigas tiu ĉi ĵet’,
La alia estas malbeno.

Do forturnu duan de mi;
Min favoru Kipra diino!
Por mi estu kvieta volupt’,
Nur la ĉasta flamo por mi!
Benu, ho Afrodito min,
Sed forestu via furio!

X. Greka nova

33. Prometeo katenita (El Solomos)

Tin idha tin Ksanthùla,
Tin idha pses argà.
◡—◡ | —◡ | —(◡)

Mi vidis ŝin hieraŭ
Malfrue: Blondulin’
Eniris barkon, kiu
El hejm’ forportis ŝin.

Plenblovis blankajn velojn
De l’ freŝa vento flu’,
Kiel kolomb’ etendas
Blank-flugiletojn du.

Salutis ŝi amikojn,
Salutis kun malĝoj’,
Adiaŭ-redirante
Per tuk’ je lasta foj’.

Kaj post la salutado
Mi restis tie ĉi,
Ĝis malproksimo ĉion
Forkaŝis jam al mi.

Mi post mallonga tempo
Ne scius diri jam,
Ĉu brilas blanka velo
Aŭ mara ŝaŭmo-skvam’.

Post kiam velon, tukon,
Forkaŝis akvo-stri’,
Ekploris la amikoj,
Ekploris ankaŭ mi.

Ne barko min plorigis,
Nek vel’ plorigis min,
Mi ploris pro iranta
Fremdejon blondulin’.

Ne ploras mi pro barko,
Kun blanka vel’ sur mar’,
Mi ploras blondulinon
Kun ŝia blonda har’.

XI. Hispana

34. La arbo de l’ espero (El Martinez de la Rosa)

Al pié nace de una cuna
El árbol de la esperanza
◡—◡|—◡|—◡|—◡

Elkreskas arbo de l’ espero
Ĉe la lulilo de l’ infano,
Laŭ vent-ekblovo balancate,
Rompebla kiel trema kano.

Per feliĉeco ĝin karesas
Zefiro dolĉa dum momento;
Tuj ĝin sekigas vent’ el nordo
Aŭ suda ĝin bruligas vento.

Nur tre malofte maturiĝas
La frukto el floraro ĉarma;
Kiele frua migdal-floro
Pereas dum maten’ malvarma.

Pli alten kiom ĝi leviĝas,
Des pli minacas ĝin danĝeroj;
Kiele cedro altekreska
Alvokas fulmojn el eteroj.

Ripozas aglo la fiera
En ĝia verda pinto alte,
Dum la insektoj-perfiduloj
Malsupre mordas ĝin senhalte.

Profunden iras la radikoj,
For etendiĝas ĉiu branĉo —
Apenaŭ arbo donas ombron,
Faligas ĝin de l’ mort’ ektranĉo.

XII. Hungara

35. Patriota kanto (El Sándor Petőfi)

Devizo

Szabadság szerelem,
E kettö kell nekem.
◡—◡|—◡|—◡|—◡

La amon kaj sendependecon,
Nur ilin kore mi rekonas;
Al mia amo — liberecon,
Mi amon al patruj’ fordonas.