El Parnaso de Popoloj

La patrino ploras, ploras,
Larmoj fluas el okuloj,
Ĝis el larmoj tri riveroj
En la landon for disfluas.

Kaj sur tiuj tri riveroj
Tri leviĝis insuletoj,
Kaj sur ĉiu insuleto
Ora monto supreniĝis,
Kaj sur ĉiu ora monto
Tri elkreskis betuletoj,
Kaj sur ĉiu betuleto
Tri kukoloj kantas plende.

Unu vokas: Amo! amo!
Dua vokas: Ho fianĉo!
Tria vokas: Sorto, sorto!

Kiu vokas: Amo, amo!
Tri monatojn ĉiam plendas
Al knabino la sen-ama,
Kiu kuŝas en la maro.

Kiu vokas: Ho fianĉo!
Ses monatojn ĉiam plendas
Al fianĉo la senĝoja,
Kiu ploras pri droninta
Sia bela fianĉino,
Kiu kuŝas en la maro.

Kiu vokas: Sorto, sorto!
Plendas dum la tuta vivo
Al patrino doloranta,
Kiu dum la tuta vivo
Verŝas larmojn senkonsole.

VI. Flandra-Holanda

15. La Flandra leono (El H. J. van Peene)

Zij zullen hem niet temmen
Den fieren Vlaamschen Leeuw.
◡—◡ | —◡ | —(◡)

Neniam kvietigos
Leonon flandran vi;
Li ĝuos liberecon,
Nenion helpos kri’.

Neniam kvietiĝos
Dum vivos ni, leon’,
Dum havas li ungegojn
Kaj dentojn, laŭ bezon’.

La temp forglutas urbojn
Kaj falas iam tron’,
Sed ne pereos nia
Popolo kun leon’.

Almarŝas malamikoj,
Minacas mort-furi’,
Ni ridas pri danĝeroj,
Leono apud ni.
Batalas li jarmilon
Por flandra kara sort’,
Kaj restis li potenca
Kaj en juneca fort’.

Pensante, ke li svenis
Aliras vi kun mok’,
Minace kaj terure
Leviĝas li el lok’.

Kaj se intencas oni
Per fals’, perfid’ en fin’
Surprize lin ataki,
Malliberigi lin,
Atentas li pri ĉiu
Suspekta via gest’,
Hirtigas kolhararon
Kaj muĝas reĝa best’.

Sufiĉe da incitoj!
Jen venĝos potencul’:
Al malamik’ li saltas
Kun fajro en okul’.

Disŝiras li kaj rompas
En la batal’furi’;
De sango makulite,
Triumfe muĝas li.

Neniam kvietiĝos,
Dum vivos ni, leon’,
Dum havas li ungegojn
Kaj dentojn, laŭ bezon’.

VII. Franca

16. Rano kaj bovo (El Jean de La Fontaine)

La grenouille vit un bœuf,
Qui lui semblait de belle taille.

—◡ | —◡ | —◡ | —◡
◡—◡ | ◡—◡ | ◡—◡ | (◡—◡)

Sur herbej’ sin paŝtis bovo,
Altekreska, diktalia.
Rano, eta kiel ovo,
Lin ekvidis, do, envia,
Sin larĝigis kaj plenblovis,
Streĉis, kiel ĝi nur povis,
Por bovon egali laŭ diko.

Ĝi diris al sia baptano: «Amiko,
Ĉu tio sufiĉas?» — «Ne!» — «Mankas peceto?» —
— «Tre multe!» — «Nun?» — «Same!» — «Jen, kiel mi devis!»
— «Vi ne proksimiĝas!» — Do nia raneto
Sin tiel plenblovis, ke fine ĝi krevis.

17. Korvo kaj vulpo (El Jean de La Fontaine)

Maître Corbeau, sur un arbre perché,
Tenait en son bec un fromage.

◡—◡ | ◡—◡ | ◡—◡ | ◡—(◡)
◡—◡ | ◡—◡ | ◡—(◡)