Euhgeno Onegin

El ghi audeblas bru' kaj kri';

La urso diris: t_i_e ch_i

V_a_r_m_i_gh_u i_o_m v_i d_e_g_e_l_e;

Kaj sur la sojlon de l' kaban'

Li shin kushigis per la man'.

XVI.

Rekonsciighis Tatiana

Kaj vidas: l' urso estas for;

Shi estas en vestibl' kabana

Kaj audas kriojn kun sonor'

Simile al festen' sen ordo;

Rigardas shi tra tru' de l' pordo,

Kaj kion! vidas shi... che tabl'

Monstrachoj sidas kun diabl';

Jen unu kun la kokkapeto,

L' alia kun la hunda kap',

Jen sorchistin' kun barb' de kapr',

Jen fierplena homskeleto,

Jen nan' vosthava, jen en plu'

Duone kat' — duone gru'.

XVI.

Aspekto pli kaj pli mistera:

Jen kankro sur araneeg',

Kranio jen sur kol' ansera

En alta chap' kun ruga teg',

Jen muelejo dancas skue

Kaj per ventiloj svingas brue;

Boj' rido, frap', kantad', faifad',

Hom-diro kaj cheval-hufbat'[158]!

Sed kion pensis Tatiana,

Tuj kiam inter la gastar'

Rekonis shi kun kor-amar'

Heroon nian de l' romano!

Onegin sidas en mezord'

Kaj ekrigardas al la pord'.

XVIII.

Li signas: chiuj ekklopodas;

Li trinkas: chiuj sekvas lin;

Li ridas: chiuj rideksplodas;

Li mornas: chiuj kashas sin;

Li mastras, tio evidentas:

Kaj Tanjo timon jam ne sentas,

Kaj lau scivola sugesti'

La pordon shi malfermis pli...

Ekblovis vento, estingante

La mechojn noktajn de l' kaban':

Konsternis sin la tuta band';

Onegin, per rigard' brilante,

Ekstaras kun ekgrinc-akord'

Kaj sin direktas al la pord'.

XIX.

Ektimas shi; kaj rapideme

Kurprovas Tatiana for:

Neniel eblas; tuta treme

Shi volas krii kun dolor':

Ne povas shi; Eugeno pushis

La pordon: la fraulin' ekkushis

Jen antau la infer-fear';

Rideg' eksonis de barbar';

Okuloj chies, kurbaj rostroj,

Dentegoj, vostoj kiel tuf',

Manegoj stumpaj kiel huf',

Korn-paroj, langoj, fingroostoj,

Indikas chiuj nun al shi

Kaj krias jen: por mi! por mi!

XX.

P_o_r m_i! Eugeno manifestis,

Kaj tuj la band' diskuris for.

Kum li en la mallumo restis

La junfraulino en angor';

Onegin Tatiana-n logas[159]

Al la angul' kaj shin apogas

Sur skuan benkon kun atent'

Kaj kapon klinas en silent'

Sur shian shultron; sed subite

Kun Lenskij Olga venas jen;

Ekbrilis lumo; kaj Eugen'

Per man' eksvingis ekscitite,

Insultas la venantojn li;

Kaj Tanjo kushas sen konsci'.

XXI.

Pli lautas la disput'; Eugeno

Tranchilon kaptas en subit',

Ekfalis Lenskij: tuj apenau

Disighis ombroj; tra rigid'

Kri' sonis... la kaban' skuighis...

Kaj Tanjo en terur' vekighis...

Jam estas lummatena hor';

Skarlat-radio de l' auror'

Tra l' frosta vitro ludas brile;

Jen malfermighis tuj la pord':

Pli rugha ol auror' de l' nord'

Enflugas Olga birdfacile

Kaj petas: «Diru do al mi,

Hodiau kiun songhis vi?»

XXII.

Sed tiu, ech ne rimarkante,

Kun libro kushas en la lit',

Foliumante ghin konstante,

Kaj ne respondas en medit'.

Demonstris tiu chi libreto

Nek dolch-elpensojn de poeto,

Nek saghajn verojn sen rutin';

Sed nek V_i_r_g_i_l_i_u_s[11], nek R_a_c_i_n_e[160],

Nek S_c_o_t_t[147], nek B_y_r_o_n[79], nek S_e_n_e_c_a[161],

Nek ech Virina Modrevu'

Okupis iun kun sam-ghu':

Ghi estis ja M_a_r_t_i_n Z_a_d_e_k_a[162],

Chef' de kaldea saghular',

Songhdivenisto sen kompar'.

XXIII.

Chi tiun verkon multesaghan

Migranta foje komercist'

Venigis do en la vilaghon

Kaj vendis post marchand-insist'

Al Tatiana por dispono

Ghin por tri rubloj kun duono,

Preninte krome kun avar'

Kolekton grandan da fablar',

Du «Petriadojn»[163], gramatikon

Kun volumet' de M_a_r_m_o_n_t_e_l[164].

Martin' Zadeka ighis cel'

De Tanjo kara plej... Efikon

En chiuj fojoj havas ghi,

Kaj chiam dornas ghi kun shi.

XXIV.

Shi la misteran songhon miras.

Sen sci' kompreni, en korvibr'

Signifon de l' inkub' deziras

Eltrovi Tanjo en la libr'.

En la mallonga indekseto

Shi trovas lau la alfabeto

La vortojn jen: arbar', abi',

Mallum', pontet', river', rabi',

Urs' kaj ceteraj. Tre nature

Zadeka shin en shia dub'

Ne helpas; tamen la inkub'

Avertas multajn aventurojn.

Dum kelkaj tagoj poste jam

Shi maltrankvilis pri la sam'.

XXV.

Kaj jen per sia man' skarlata[165]

L' auror' el la matena val'

Venigas kun la sun' naskata

Nomfeston gajan kun regal'.

Jam svarmas de post frumateno

La dom' de L_á_r_i_n_a en pleno;

Tutfamilie najbarar'

En droshkoj venis, jen en char'.

Pushigho regas en vestiblo,

Novrenkontado en salon',

De hundoj boj', shmackisa son',

De l' gastoj rido, bruo, siblo,

Klinighoj, riverenc' lau mor'

Kaj de l' infanoj kri' kaj plor'.

XXVI.

Alvenis: P_u_s_t_j_a_k_ó_v-dikulo

Kun sia dikulin'-edzin';

Kaj de malrichaj servutuloj

Tre richa posedant' G_v_o_z_d_i_n;

S_k_o_t_i_n_i_n-famili' grizhara

Kun geidaro diversjara

De du ghis tridek lau la pov';

Distrikta dando P_e_t_u_sh_k_ó_v;

Jen ankau mia kuz', B_u_j_á_n_o_v,

En sia chap' kun vizier'[166]

(Ja vi bonkonas lin en ver'),

Kaj la ekskonsilanto F_l_a_n_o_v,

Manghema klacha fiperson',

Korupteblulo kaj fripon'.

XXVII.

M_o_n_s_i_e_u_r T_r_i_q_u_é alvenis ankau

Kun famili' de H_a_r_l_i_k_ó_v,

Spritulo en peruko stranga

Kaj okulvitroj, el Tambóv[168].

Lau vera franc', al Tatiana

Gratul-kupleton lau infana

Melodiet' alportis li:

R_e_v_e_i_l_l_e_z v_o_u_z, b_e_l_l_e e_n_d_o_r_m_i_e[169].

En iu polva almanako

Presita estis la kuplet';

T_r_i_q_u_é, sagaca poetet',

Ghin tiris el malnova sako,

Kaj nur anstatau «belle Ninà»

Li uzis «belle Tatianà»[170].

XXVIII.