Читаем Фаўст полностью

Глядзі! Эх, чорт — вось дык дзяўчаткі!Дагонім іх! Наступім ім на пяткі!Мне што падай? — Табакі нюх ды куфаль піваІ — цёхкай з дзеўчынай юрліва!

Дзяўчына-мяшчанка

Аслеплі хлопцы! Ганьбяць шпацыр!Аж сорамна глядзець на іх, каліТак да кухарак ліпнуць, а магліЗ дастойнымі, з больш вартымі кахацца.

Другі студэнт(першаму)

Чакай, там ззаду дзве паненкі,Надзеўшы новыя сукенкі,Перабіраюць ножкамі; адна —Мая суседачка, яна —Тугі маёй прадмет, майго запалу —Прыстроімся да іх памалу?

Першы

Памалу? Не! Давай хутчэй!Бяжым! Бо красачка ўцячэ.Рука, якая ў працы агрубела,І лашчыць лепш, і горне больш умела.

Мешчанін

Я бургамістру нашаму не рады.Як толькі ён дарваўся да пасады,Парадкі новыя, свае, завёў,Падаткі новыя прыдумаў. Людзі,Палёгкі не было вам і не будзе:Маўчы, плаці, бо ўкінуць бізуноў.

Жабрак (спявае)

Шаноўныя паны і пані,Ніхто ў галечы з вас не рос.Хай вас крануць мае рыданні,Хай вас кране мой горкі лёс!Хай чэрствасць сэрца не астудзіць,Хто дасць — здабудзе болей той.Дзень свята гэтага абудзіцьШчадроты ўсе душы людской.

Другі мешчанін

На свята ці ў нядзелю мне прыемнаПаслухаць гутарку аб сварках, войнах,Што ў Турцыі тамтэйшай неспакойна,Што людзі недзе рэжуцца ўзаемна.Сядзіш сабе з тым куфлем пад акном,Глядзіш — па рэчцы праплываюць баржы,А ўвечары ідзеш да жонкі ў дом,Спакойны, мірны і спаважны.

Трэці мешчанін

Якраз і я так думаю, суседзе:Хай б’юцца, душацца, наліха,Хай дагары нагамі ўсё паедзе,Абы — у нас было ўсё гладка, ціха.

Старая (дзяўчатам-мяшчанкам)

Ай, расфуфыры, ай, чапуры,—Ад кавалераў горда вернуць пысу,А самі ледзь не вылезуць са скуры:Не поп — не прыбірайся ў рызу.

Дзяўчына-мяшчанка

Бяжым адсюль! Баюся я, Агата,Каб не ўракла вядзьмарка спадціха,Хоць мне яна яшчэ да святаНаваражыла жаніха.

Другая

І мне майго паказвала ў крышталь —Не хто-які ён — станісты ваенны!Я ўсё яго шукала, ды, на жаль,Увесь мой клопат марны і дарэмны.

Салдаты

Вежы высокія,Вымураваныя.Чуйныя, зоркіяМы — чараваныя.Крэпасці цвёрдыяВойскам узяты!Хочуць салдатыСлавай упіцца!Гучнымі трубаміУ бітвы зазваныя.Цяжкімі згубаміМы гартаваныя.Ласкі жаноцкія,Бітвы і страты,Радасці плоцкія —Знаюць салдаты.Хочуць салдатыСлавай упіцца,Замкі, дзяўчатыМусяць скарыцца!

Фаўст. Вагнер.

Фаўст

Перейти на страницу:

Похожие книги

Драматическая трилогия
Драматическая трилогия

Библиотека проекта «История Российского государства» – это рекомендованные Борисом Акуниным лучшие памятники мировой литературы, в которых отражена биография нашей страны, от самых ее истоков. Граф Алексей Константинович Толстой (1817–1875) – классик русской литературы, один из крупнейших наших поэтов второй половины XIX столетия, блестящий драматург, переводчик, создатель великолепной любовной лирики, непревзойденный до сих пор поэт-сатирик. Самой значительной в наследии А.К. Толстого является его драматическая трилогия, трагедии на тему из русской истории конца XVI – начала XVII века «Смерть Иоанна Грозного», «Царь Федор Иоаннович» и «Царь Борис». Трилогия Толстого, вызвавшая большой резонанс в России и имевшая небывалый успех на сцене русского театра, и по сей день остается одной из крупнейших вершин русской драматургии.

Алексей Константинович Толстой

Трагедия