Фаўст

З такою цацкай весялей!
Агаламашыў — і далей!
А баба аж дрыжыць уся
Каля ашмоцця і рыззя.
Дурніца, кінь пустыя рэчы,
Лепш гэту скрынку ўскінь на плечы.
З райтарскай платай: бляск манет —
Табе не шоўк і не сает!

Заграбуха

Ні з месца, цяжка, не па мне —
Такі цяжар мяне сагне.

Хапайла

Ану, прыгніся на хвілінку,
Паддам табе я гэту скрынку.

Заграбуха

Вой-вой! Здымі хутчэй, здымі ж,
Скручу я карак, трэсне крыж.

Скрынка падае і адчыняецца.

Хапайла

Ах золатка, ах залаціска!
Грабі, пакуль нікога блізка.

Заграбуха (прысеўшы на кукішкі)

Шырэй прыпол, хапай, збірай —
Жыццё пачнецца — чысты рай!

Хапайла

Даволі! Годзе! Нам пара!

Заграбуха(устае)

Авой! У падале дзіра.
Пакуль дахаты занясу,
Дык па дарозе растрасу.

Целаахоўнікі імператара-пераможцы

Вы што тут робіце ў шатры?
То ж — імператара куфры.

Хапайла

І мы за рызыку ў вайне
Павінны браць сваё ўдвайне.
Такі спрадвеку ў войску звычай —
Салдаты кормяцца здабычай.

Целаахоўнікі

У нас такое не ў залік,
Бо наш салдат не рабаўнік;
Служыць узяўся, то служы,
Салдацкі гонар беражы.

Хапайла

Сумленнасць знаю вашу я —
Ёй кантрыбуцыя імя.
Усіх адзін хрысціў вас поп;
І той герой, хто больш нагроб.

(Да Заграбухі.)

Нясі, і ўсё! Бо іх, як гразі,
Сумленнікаў, што пнуцца ў князі.

Выходзяць.

Першы целаахоўнік

Але чаму ты недавярку
Не ўрэзаў ад душы па карку?

Другі целаахоўнік

У ім такое штось было,
Што ўраз мне сілу адняло.

Трэці целаахоўнік

І мне — аж зелена ўваччу.
Дык дзе ж яго я правучу.

Чацвёрты целаахоўнік

Адно скажу, бо знаю сам —
Дзянёк гарачы выпаў нам:
Гармідар, вэрхал, сумятня,
Наўкол крывавая разня.
Плыла перад вачамі мгла,
Зямля стагнала і гула.
Цяпер варожае карэ
Насамі ўжо зямлю арэ.
Спрыяла, пэўна, неба нам:
Перамаглі, а як — няўцям.

Уваходзіць імператар з чатырма князямі. Целаахоўнікі выходзяць.

Імператар