Фаўст

Куды ўжо мне з сівою барадой
У гэтым мерацца з табой,
Тут спроба пойдзе надарма.
Адзін бы я не вытрымаў ярма,
Бо я губляюся, людзей баюся
І сам сабе нікчэмнасцю здаюся.

Мефістофель

Адвага прыйдзе з вопыту жывога,
Абы меў веру ты ў сябе самога.

Фаўст

А як жа нам мае пакінуць нетры
Без слуг, без коней, без карэты?

Мефістофель

Нічога! Толькі плашч раскіну гэты —
І мы, васпане, у паветры!
Адно прашу: пакінь ты на зямлі
Куфэркі, клункі, хатулі.
Агнём дыхну на развітанне —
І паляцім у неба тым хутчэй,
Чым будзе на плячах лягчэй!
Ну, з новым вас жыццём! Маё вітанне!

Піўніца Аўэрбаха ў Лейпцыгу {36}

Гуляе вясёлая кампанія.

Фрош

Што з вамі, хлопцы? Ўцяміць не магу!
Ні ў скач, ні ў плач, гарэлка вас не грэе;
Бывала, кожны чортам ходзіць і дурэе,
І раптам — на! Што куры ў катуху!

Брандэр

Ты сам спаганіў гумар свой,
Быў зух, а стаў свіння свіннёй.

Фрош (вылівае яму на галаву шклянку віна)

Дык вось табе!

Брандэр

                      Дурны свінтух!

Фрош

А каб табе язык апух!

Зібель

Зноў гвалт? Няма на вас халеры!
Заткніцеся, бо выпру ў дзверы!
Чым так, за дзякуй горла драць,
Давайце песеньку спяваць! —
Маэстра! Гоп-ля-гоп!

Альтмаер

                     А хай ты трэсні,—
Аж вушы рвуць твае мне песні!

Зібель

Ха-ха! Каб тут я ўзяў на поўны бас,
Скляпенне рухнула б на вас.

Фрош

Каму не ў лад, таго ганіце ў карак!
А-тара-лара-там!

Альтмаер

                         А-тара-лара-там!

Фрош

Цяпер пачну без лішніх сварак!

(Спявае.)

Свяшчэнны Рым^{37}, чаму ты
Не заняпаў ад смуты!

Брандэр

Цьфу! — дрэнь.
                      Палітыка не для карчмы!
Далоў яе! Каму якая справа,
На чым трымаецца дзяржава.
Падзякуемце лепей мы,
Што па ласкавай волі бога
Не нас датычыцца трывога
За канцлерскі, за папскі трон.
З нас кожны папа, кожны ўдалы:
Давайце ж выберам, адно каб ён
Меў пры сабе святыя прычындалы!^{38}

Фрош(спявае)

Узвіся, салавейка, ранкам рана,
Сто тысяч прывітанняў занясі каханай.^{39}

Зібель

Вітаць каханак? К чорту! К богу ў рай!

Фрош

І пацалунак! — Не перашкаджай!

(Спявае.)

Замкі далоў! Прыйду я ноччу.
Замкі далоў! Вазьму красу дзявочу.
Замкні пад ранак на пацямочкі,
Бывай, каханка! Бывай да ночкі!

Зібель

Ну-ну! Спявай, хвалі, грымі ў званы —
Яшчэ ад рогату парву бакі я!
Каханкі нашы — ўсе яны такія:
Не могуць жыць без здрады і маны.
Хай бабай цешыцца лясун,
Няхай казёл — да коз ласун —
На скрыжаванні для яе
«Дабранач, бубачка!» — бляе.
Бо дзеўцы хлопец бравы, шустры
Кавалак ці не надта тлусты?
Ёй лепш з вітаннем заадно
Шалёхнуць камень у акно.

Брандэр(грукаючы кулаком па стале)