M. A. Bulgakov

Ne estas sciate, kio okazis al la prokuratoro de Judujo, sed li permesis al si levi la manon, kvazaù por sxirmi sin kontraù la sunradio, kaj de malantaù la mano, kiel de malantaù sxildo, sendi al la arestito ian subinstigan rigardon.

– Do, - li parolis plu, - respondu, cxu ci konas iun Jehudon el Kirjat kaj kion ci diris al li, se ci tamen diris, pri Cezaro?

– Tio okazis jene, - volonte komencis rakonti la arestito, - antaùhieraù vespere, cxe la Templo, mi konatigxis kun junulo kiu nomis sin Jehudo el la urbo Kirjat. Li invitis min en sian domon en la Malsupra Urbo kaj regalis min…

– Bona homo, cxu? - demandis Pilato kaj diableska fajrero ekbrilis en liaj okuloj.

– Tre bona kaj sciama homo, - jesis la arestito, - li montris plej grandan interesigxon pri miaj ideoj kaj tre varme min akceptis…

– … ekbruligis la lampojn, - je la sama tono, kiel la arestito, tradente diris Pilato. Liaj okuloj flagretis.

– Jes, - respondis Jesxua, iom surpizite ke la prokuratoro tion scias, kaj daùrigis: - Li petis min eldiri mian opinion pri la sxtatregado. Tiu demando lin ege interesis.

– Do, kion ci diris? - demandis Pilato. - Ci respondos al mi, ke ci gxin forgesis, cxu? - sed lia vocxo jam estis senespera.

– Mi diris, ekzemple, - rakontis la arestito, - ke cxia regado estas perforto kontraù la homoj kaj ke venos tempo kiam ne plu estos la regado de la Cezaroj nek ia alia regado. La homo eniros la regnon de la vero kaj justo, kie nenia regado estos bezonata.

– Poste!

– Poste estis nenio, cxar tiam homoj enkuris, min ligis kaj kondukis en la malliberejon.

La sekretario rapide protokolis klopodante ne eligi ecx unu vorton.

– En la mondo neniam estis nek estas nek estos regado pli granda aù pli bona por la homoj ol la regado de Tiberio Cezaro, - la strecxovundita kaj malsanula vocxo de Pilato sxvelis, ial li furioze rigardis la sekretarion kaj la eskorton, - kaj ne decas ke ci, malsagxa krimulacxo, jugxu pri tio. - Cxi tiam la hegemono kriegis:

– La eskorton for de la balkono! - Sin turninte al la sekretario li aldonis:

– Lasu min sola kun la krimulo, temas pri sxtata afero!

La eskorto levis la lancojn kaj ritme klakante per la ferizitaj kaligoj eliris en la gxardenon sekvate de la sekretario.

Dum kelka tempo la silenton sur la balkono plenigis nur la kanto de la akvo en la fontano. Pilato rigardis la akvon formi super la sxprucilo sxvelantan flu’teleron, ties randojn forrompigxi kaj strie disfali.

Unua ekparolis la arestito.

– Mi vidas, ke okazis misajxo pro mia interparolo kun tiu junulo el Kirjat. Mi antaùsentas, hegemono, ke lin trafos malfelicxo kaj mi lin tre kompatas.

– Sxajnas al mi, - kun stranga rideto respondis la prokuratoro, - ke estas en la mondo iu alia, pli inda je cia kompato ol Jehudo el Kirjat kaj suferonta multe pli ol Jehudo. Do, Marko Ratobucxulo, la flegma kaj senhezita torturisto, la homoj kiuj, kiel mi vidas, cin batis pro ciaj predikoj - la prokuratoro almontris la misforman vizagxon de Jesxua, - la krimuloj Dismas kaj Gestas, murdintaj kun siaj kunuloj kvar soldatojn, kaj fine la fi-perfidulo Jehudo - cxu ili cxiuj estas bonaj homoj?

– Jes, - respondis la arestito.

– Kaj venos la regno de la vero, cxu?

– Gxi venos, hegemono, - fide respondis Jesxua.

– Neniam gxi venos, - ekkriis Pilato per vocxo tiom terura ke Jesxua sxanceligxis malantaùen. Tiel li estis krianta antaù multaj jaroj al siaj kavalerianoj en la Valo de la Junulinoj: «Batu ilin! Batu! La ega Ratobucxulo kaptitas!» Li ankoraù pli laùtigis sian rompitan pro la komandado vocxon por ke en la gxardeno oni aùdu la vorton:

– Krimulo! Krimulo! Krimulo!

Poste li demandis pli trankvile:

– Jesxua Ha-Nocri, cxu ci kredas je dioj?

– Estas nur unu Dio, - respondis Jesxua, - je li mi kredas.

– Do pregxu al li, forte pregxu! Cetere… - la vocxo de Pilato resinkis, - tio estas senutila. Cxu ci havas edzinon? - ial malgxoje li demandis, ne komprenante kio al li okazas.

– Ne, mi estas sola.

– La abomeninda urbo, - subite murmuris la prokuratoro. Li movis la sxultrojn, kvazaù pro malvarmo, kaj frotis la manojn, kvazaù lavante ilin. - Se ci estus murdita antaù cia renkonto kun Jehudo el Kirjat, tio certe estus multe pli bona.

– Ci prefere lasu min for, hegemono, - neatendite petis Jesxua kaj lia vocxo igxis maltrankvila, - mi vidas ke oni volas mortigi min.

Spasmo tordis la vizagxon de Pilato, li turnis al Jesxua la inflamajn okulglobojn kun ilia rugxigxinta vejnaro kaj diris:

– Cxu ci, malfelicxulo, imagas ke Romia prokuratoro liberigos homon dirintan tion, kion ci diris? Ho dioj! Cxu ci pensas, ke mi pretas okupi cian lokon? Ciajn opiniojn mi malaprobas! Kaj atentu: se post cxi tiu momento ci diros ecx unu vorton, se ci ekparolos kun iu ajn, tiam kontraù mi cin gardu! Mi ripetas: cin gardu!

– Hegemono…

– Silentu! - kriis Pilato kaj lia furioza rigardo sekvis la hirundon, refoje flirtintan tra la kolonaron. - Al mi! - li vokis.