Недапісаная кніга

Вясна

На ранні бэз ляціць апошні снег,

Запознены i крышку баязлівы,
I растае, i капаюць ca стрэх
Тугія кроплі ў латакі i злівы.

Прыходзіць асцярожная вясна, —

То пацяплее, то павее сцюжай,
То інею іскрыцца белізна,
То ў поў'дзень зіхацяць на сонцы лужы.

Курыцца белай парай баразна,

Яшчэ не ў поўнай хлебароднай сіле.
Па шэрані усё ж ідзе вясна,
I новы цёплы дзень — на небасхіле.

Шпакі збіраюць кропелькі расы,

Запахлі горкай смолкаю таполі,
I жаўрукі спрабуюць галасы
Над сцішаным i зарунелым полем.

Зялёным пылам заімглёны лес

Выпростваецца, цягнецца у лета,
I закіпае акрыялы бэз
То белым, то ружовым цветам.

10—13/IV—92

Мае радкі

Мае гады прайшлі імкліва,

Без компаса, без маяка.
Калі б я быў заўжды шчаслівы,
Не напісаў бы ні радка.

У першы дзень, такі далёкі,

I у наступныя гады
На целе i душы апёкі
Пакінулі свае сляды.

Даверлівы, спагадлівы, наіўны,

У першы і ў апошні час,
Я не знайшоў ніводнай грыўні,
А нешта траціў кожны раз.

I ўсё ж не падаў на калені

Ў пачатку і ў канцы дарог,
Як ні цярпеў, адно сумленне
Пранёс і назаўжды збярог.

Я зведаў штормы і адлівы

I холад дула і курка...
Калі б заўсёды быў шчаслівы,
Не напісаў бы ні радка.

6/XІІ—93

Купалаў запавет

Чаго вас хочацца, панове?

Які вас выклікаў прымус

Забіць трывогу аб тэй мове,

Якой азваўся беларус?

Янка Купала

Схіляюся да долу нізка-нізка,
Душою прыпадаю да зямлі,
Дзе некалі Купалаву калыску
Гайдалі i буслы, i жураўлі.

I салаўі спявалі напрадвесні,

Ігралі на цымбалах капяжы
I жніўная зажураная песня
Кранала струны кожнае душы.

Спавітаму у кужаль немаўляці

Знаёмы i ад зморы ледзь жывы
Ласкавы голас маладое маці
Расказваў казку пра курган сівы...

Змянялі лета восені i зімы,

Завеі замяталі след у след,
Шляхамі заняволенай радзімы
Пайшоў Прарок з жалейкаю у свет.

Спазнаў ён i знявагу, i нягоду,

У горы матчыныя песні прыгадаў
I ў спадчыну пакутніку-народу
Усё, што ў сэрцы спела, перадаў.

Святло Купалавай навукі

Праз церні забаронаў i пагроз
Нясуць у свет няскораныя ўнукі,
Каб Беларусь спазнала лепшы лёс.

3/VII—94