Сама пайду дарогаю, голас пашлю дуброваю...

* * *

— Ай, сядзь, дзяўчына,

Па канец стола,
Мы на цябе нагледзімся.
Аддалі цябе дужа далёка,
Не скора ўбачымся.

Ай, тут вуліцы незнаёмыя,

Ай, ты тут блудзіць будзеш,
Ай, тут суседзі незнаёмыя,
Аб цябе судзіць будуць.

— Ай, я вуліцы праведаю,

Не буду блудзіці.
Ай, з суседкамі пазнаёмлюся,
Не будуць судзіці.

* * *

Наша маладая,

Як сыр белы.
Наш малады,
Як пень гарэлы.
Наша маладая,
Як сураежка.
Наш малады,
Як пабаешка.

* * *

— Не стой, Божа, пад вакном,

Хадзі, Божа, ў хатку,
А сядзь, Божа, на куце,
А дай долю сіраце.
— І я ў хатку не пайду,
Я ў сенечках пастаю,
Сіраце долю перашлю.

Дзяўчына ў татулькі дары просіць:

— Татулька родненькі, дары мяне.
— Дачушка родная, чым цябе
дарыць?
— I хлебам i соллю,
I шчасцем i доляй.

* * *

А белая кудравая бяроза,

А бедная наша дзяўчынка сіротка.
Маладзенькая па магільнічку
хадзіла,
Чаравічкамі магілачку страчыла,
I слёзкамі жоўты пясочак мачыла,
Паціхусеньку сваю мамульку
будзіла:
— A ўстань, мая мамулька,
не ляжы,
Хоць жа мне ты гэты вечарочак
паслужы.
— А я не магу, мае дзетанька,
ўстаці,
Грабовы дошкі сціснулі ножкі,
Не магу пайсці к табе.
Сырая зямля на сэрца лягла,
Не магу пачуці цябе.
Жоўты пясочак залёг насочак,
Неяк прадыхнуці.
Траўка-мураўка зарасла вочкі,
Не магу на цябе паглядзеці.
Вечны замочак замкнуў раточак,
Не магу табе парадзіці.

* * *

А зорачка i з месяцам гукала:

— Калі ўзойдзеш уперад за мяне,
Чакай мяне,
Пакуль мы з табой
Кругом свету абойдзем.
А ты, свецячы,
Я, ялеючы, абойдзем.

А Ганначка з Іванькам гукала:

— Калі ўедзеш уперад за мяне,
Чакай мяне,
Пакуль мы з табой
Кругом стала абойдзем.
А ты, йграючы,
Я, ўздыхаючы, абойдзем.
Ты, ручкі ламя,
Я, слёзкі раня, абойдзем.

* * *

Сядзіць галуб на пярэплаце,

Боб клюець,
А ля яго галубка пшаніцу.
— Як клюй, дык клюй,
Мая галубка, ля мяне.
Далягаецца мае пер'іка да цябе.

Сядзіць хлопец за столікам,

Мядок п'ець,
А ля яго дзяўчына — саціцу [¹²].— Як пі, дык пі,
Мая дзяўчына, ля мяне,
Далягаецца мае сэрдачка да цябе.

* * *

У аўторак рана

Сон бачыла Ганна,
Нікому не казала,
Мамульцы расказала:
— Мамулька мая родная,
А што я за сон бачыла.
Сакалы наляцелі,
Чорны шоўк развярцелі,
Золата рассыпалі.

— Дачушка мая родная,

Праўдзівы сон бачыла.
Сакалы — сваты твае,
Чорны шоўк — коскі твае,
А золата — слёзкі твае.
Сваточкі наедуці,
Косачкі расплятуці,
Слёзачкі разліюці.