Сама пайду дарогаю, голас пашлю дуброваю...

* * *

— Кляновая лісціначка,

Куды цябе вецер веіць,
Ці ў бор, ці ў даліну,
Ці ў шчырую баравіну?
— Я й сама не ведаю,
Куды мяне вецер веіць.
— Маладая дзяўчыначка,
Куды цябе татка аддаець,
Ці к свёкру, ці к свякроўцы,
Ці к дзеверу, ці к ятроўцы?
— Я й сама не ведаю,
Куды мяне татка аддаець.

* * *

— Ай, бору мой, барочак,

Чаму, мой бор, не шумён?
— Як я маю шумён быць?
У маім бару пташак няма,
Адна была пташачка,
I тую пташкі забралі
I салавейку аддалі.

— Ай, двору мой, дварочак,

Чаму, мой двор, не мяцён?
— Як я маю мяцён быць?
У маім дворы дзевак няма.
Адна была Мар'ічка,
I тую дзеўкі забралі
I Хведарку аддалі.

* * *

У панядзелак рана

Сіняе мора йграла.
А там Мар'ічка ваду брала
I ў мора ўвалівала.
I ў мора ўвалілася,
I ў татулькі прасілася:
— Татулька мой родненькі,
Вылій жа ваду з мора
I вазьмі мяне з гора.
— Дзіцятка мая родная,
Hi ў мяне чаўночка,
Hi ў мяне вясельца,
Не хінецца да чужыны
Мае сэрца.

У панядзелак рана

Сіняе мора играла.
А там Мар'ічка ваду брала
I ў мора ўвалівала,
I ў мора ўвалілася,
I ў Іванькі прасілася:
— Іванька мой міленькі,
Вылій жа ваду з мора
I вазьмі мяне з гора.
— Мар'ічка мая мілая,
У мяне i чаўночак,
У мяне i вясельца,
I хінецца да цябе
Мае сэрца.

* * *

З чыстага полечка гуci лятуць,

З цёмнага лясочку сваты едуць.
— A выйдзі, дзяўчына, пераймі
сватоў.
Варанога каня за абротачку,
Маладога Паўлачку за ручачку.
Варанога коніка ў стаіньку,
Маладога Паўлачку ў хатачку.
Вараному коніку броку-аўса,
Маладому Паўлачку піва-віна.

* * *

Пасадзілі паненачку на дзяжы.

— Хадзі, мамулечка, паглядзі,
Ці добра паненачцы сядзеці,
Ці лёгка мамульцы глядзеці.

А пара, пара лучыначкі паліці,

А пара, пара грабёлачкі шукаці,
А пара, пара русую коску часаці.

A ўжо косачка, ўжо русая

У шаўку пабывала,
A ўжо Наталачка,
Ужо маладзенькая
З дзеўкамі адгуляла.

* * *

Кацілася заранка з падгор'я,

Прасілася наша малада з застолля:
— А, дзяўчаткі, вы, баярачкі, вы
мае,
A пусціце з застолліка вы мяне.
А хоць жа коскамі дварок падмяту,
А хоць я слёзкамі ганак памыю.
— A быў жа табе вольны дзянёчак
— субота,
А была ж табе ў твайго таткі
работа.
Было падмятаць таткаў дварочак
мяцёлкай,
Было ўмываць таткаў ганачак
вадзіцай.

* * *

Ай, вумная-разумная Аксінка.

Сама села застолікам піць-гуляць,
A паставіла сваіх браціткаў
пілнаваць,
Каб не ўзыйшоў ясны месяц з
зарою,
А каб не прыехаў яе міленькі з
сястрою.

A застольнічкі-свавольнічкі гулялі,

A пільныя браціткі не ўпілнавалі.
A ўзыйшоў ясен месяц з зарою,
A прыехаў яе міленькі з сястрою.