Сама пайду дарогаю, голас пашлю дуброваю...

* * *

— A ў дарожку, мой брацітка,

ў дарожку,
A набірай злота-серабра
ў паможку.
A будзіць табе тры прыгодачкі
ў дарожцы.
Перша прыгода — сівога каня
падкаваці,
А друга прыгода — дешчухну
прывітаці,
Тряцця прыгода — дзяўчыначку
выкупляці.
— А не тужы, мая сястрыца,
не бядуй.
Сівога каня падковамі падкую,
A цешчухну зялёным віном напаю.
A дзяўчыначку злотам-серабрам
выкуплю.

* * *

— А чаго сядзіш,

А што думаеш, Іванька?
A ці ўсе твае
Вараны конікі асядланы?
A ці ўсе твае
Родныя брадіткі сабраны?
— Мае конікі,
Як гаголікі, на дварэ.
Мае брадіткі,
Як саколікі, ля мяне.
Мае конікі,
Як гаголікі, брок ядуць.
Мае браціткі, як саколікі,
Мядок п'юць.

* * *

З-пад саду зялёнага

Сакалы выляталі,
Зязюлю з сабой бралі.
— I з намі, зязюля, i з намі,
I з намі сакаламі.
— Рада б я палецеці,
Жаль саду зялёнага,
Вішанек чырвоненькіх.

I з бору сваты з'язджалі,

Паненачку з сабой бралі:
— I з намі, паненачка, i з намі,
I з далёкімі сватамі.
— Рада б я паехаці,
Жаль мамкі пакінуці,
Жаль мамкі старэнькае,
Сястрыцы маладзенысае.

* * *

Сабраліся стральцы-лаўцы

на аблаву,
A забілі ласянёначка на бару.
А як пачула старая ласіца
ў лам'ю,
А як кінула крутыя рогі
аб зямлю:
— А няхай мае крутыя рогі
прападуць,
А нячым майго ласянёначка там
заб'юць.
A застучэлі каваны колы на дварэ.
А як пачула Ганніна мамка
ў адрыне,
А як кінула залаты ключы
аб скрыню:
— А няхай мае залаты ключы
прападуць,
Нячым маю дачушку павядуць.

* * *

Зелены дубочак зелянюсенькі

На мора пахіліўся.
Молад хлопчык маладзюсенькі
Ў дарожку нарадзіўся.
Трымае насовачку ў белых
ручаньках
Слёзанькі выціраіць.
Сваёй мамульцы, сваёй родненькай
Да ножак дападаіць:
— Мамулька мая, родная мая,
З кім мяне выпраўляеш?
— З Богам, дзіцятка, з Богам, родны,
Ca ўсею дружынаю.
Табе дарожка багаслаўлёна,
Цэркаўка расчынёна,
Табе дарожку Бог багаславіў,
Табе цэркаўку Бог расчыніў.
Твая свацціка, твая сястрыца
Ля цябе, як жар, гарыць,
Твая дзяўчына маладзюсенькая
Уся, як мак, цвіціць.

* * *

Ганульчына матка

На парог ступаіць,
На кут паглядаіць,
Што ў яе на куце ззяіць,
A ці месяц, ці соўнейка?
А не месяц, не соўнейка,
Гэта ж мае дзіцятка.
Хай жа яно красуецца,
Да шлюбу рыхтуецца.

* * *

Стукнула-грукнула на дварэ.

— Ці не па мяне, мамка,
Ці не па мяне?
— Па цябе, кудлачка, па цябе,
Па цябе, кудлачка, па цябе.
Паедзеш, кудла, без кубла
Затое, што кудзелькі не скубла.
Было табе позненька не ляжаць,
Было табе кубельчык заказаць.