Сама пайду дарогаю, голас пашлю дуброваю...

* * *

Гойкнуў баравік на бару:

— Сабірайцеся, грыбочкі, на вайну.
Паедзем апеначак ваяваць,
Каторая лепшая, з сабой браць.

Гойкнуў маладзік за сталом:

— Сабірайцеся, сваточкі, ўсім
гуртом.
Паедзем паненачак выбіраць,
Каторая ў вяночку, з сабой браць.

* * *

Сядзіць зайка пад ёлачкай, вочкі

трэць.
Едзідь хлопец жаніціся, зайку
б'ець.
— А не бі мяне, не страляй мяне,
хлопча.
Ці я табе дарожачку перабег,
Ці я тваіх конікаў сапудзіў,
Ці я табе тваю дзяўчыну адгудзіў?
А перабег табе дарожку шэры воўк,
A сапудзілі тваіх конікаў галубцы,
A адгудзілі тваю дзяўчыну
малайцы.

* * *

Па полю дымы дымяць,

А па дварэ шатры стаяць.
Пад тымі шатрамі
Петрачок з сястрамі.
— Сястрыцы-парадніцы,
Парайце парадачку,
Ці Богу маліціся,
Ці ехаць жаніціся?
— Браціка наш родненькі,
Памолімся Богу,
Паедзем у дарогу.

* * *

А не гніся, не ламіся, каліна,

Не вялікая пад Іванечкам
дружына.
Семсот казакоў апроч палякоў
Ля яго.
Семсот шынкарак апроч баярак
Ля яго.
Ён борам едзіць, барочкі шумяць
Ад яго.
Ён полем едзіць, поле ялеіць [⁶]Ад яго.
Ён мостам едзіць, масточкі гручаць
Ад яго.
Ён сялом едзіць, людзі дзівяцца
Ўсе з яго:
А чыё ж гэта дзіцятка прыбрана,
У чужую староначку паслана?
Бог таму дасць, хто аддасць
Дачку за яго.

* * *

А пад кім такім вараны конік

гарцуіць?
А пад Іванькам сваіх ножачак не
чуіць.
А на кім такім кашуля хараша?
А на Іванечку ўся золатам вышыта.
A хто яму гэту кашулю вышываў?
А хто яму золатам раскашаваў?
Матулька родная вышывала
А шчырым золатам раскашавала,
Пры цёмнай начы, пры яснай
свячы седзючы.
У каўнярочак яму зорачку ўшыла,
Каб яна яму ўсю дарожку свяціла.
А зорачка свяціла, свяціла ды
перастала,
А зорачка Іванечку адказала:
— Досіць я табе маладзенькаму
адсвяціла,
А як цябе родная мамка радзіла.
Яна хадзіла па новых сянёх, як
пава,
Яна радзіла цябе, малайца, як
пана.

* * *

А паедзем горы-даліны раўнаваць,

A пакінем сваю маладую гараваць.
Гаруй, гаруй, наша маладая,
не кайся,
A прыехаўшы дамовачкі,
не жалься.
Было табе ўсіх хлопчыкаў не
звадзіць,
Было табе гарэлачкі не піці,
Было табе цукерачак не есці.

* * *

Прыехалі запіўнічкі:

— Kaго ж будзем запіваці?
Дзяўчыны дома няма.
Пайшла яна ў ягодачкі,
У чорныя смародачкі.
Смародачка ці не ягадка,
А Наташка ці не дзяўчынка?
Kaca яе ці не русая
Шоўкам пераплецена,
А золатам пераведзена,
Па плечках распушчона?
А яна ўжо заручона.