Сама пайду дарогаю, голас пашлю дуброваю...

* * *

Зялёным садам лётала пава.

Зялёны сад вішнёвы.
Лётала пава распавістая,
Зялёны сад вішнёвы.
Раняла пер'е распавістая,
Зялёны сад вішнёвы.
Раняла пер'е златавістае.
Зялёны сад вішнёвы.
А там гуляла млода дзяўчына.
Зялёны сад вішнёвы.
Яна гуляла, пер'е збірала.
Зялёны сад вішнёвы.
Большае брала, ў рукавок клала,
Зялёны сад вішнёвы.
Меншае брала, ў прыпалок клала.
Зялёны сад вішнёвы.
З рукаўка брала, вяночкі віла,
Зялёны сад вішнёвы.
А з прыпалка брала, падвівала.
Зялёны сад вішнёвы.
Савіўшы венчыкі, пазлаціла,
Зялёны сад вішнёвы.
А пазлаціўцы, на вулку выйшла.
Зялёны сад вішнёвы.
Выдаляецца, пахваляецца:
Зялёны сад вішнёвы.
— Пярловы вянец ніхто не сарвець,
Зялёны сад вішнёвы.
Hi буйны вятры, ні дробны дажджы.
Зялёны сад вішнёвы.
Адкуль узняліся буйныя вятры,
Зялёны сад вішнёвы.
Венчык схвацілі i пакацілі,
Зялёны сад вішнёвы.
Лугом, берагом, быстрай ракою
Зялёны сад вішнёвы.
На сіне мора.
Зялёны сад вішнёвы.
Там рыбаловы рыбу лавілі.
Зялёны сад вішнёвы.
— Рыбалоўчыкі, мае малойчыкі
Зялёны сад вішнёвы.
A закідайце шаўковы сеці,
Зялёны сад вішнёвы.
А вы паймайце пярловы венчык,
Зялёны сад вішнёвы.
Дарам не хачу, я вам заплачу.
Зялёны сад вішнёвы.
Аднаму я дам залаты персцень,
Зялёны сад вішнёвы.
Другому я дам шаўкову хусту,
Зялёны сад вішнёвы.
Трэццяму я дам сятковы паяс,
Зялёны сад вішнёвы.
А к чацвёртаму я сама пайду.
Зялёны сад вішнёвы.

* * *

Пан-гаспадарок,

У святы вечарок
Пастаі ў двары,
Шчодра адары.
З кубла, з-пад страхі
Паўні нам мяхі.
Вялічка даўно
Грукнула ў вакно.
Не дасі яец, —
Палупіш авец,
Не дасі сыра, —
Паложаш сына.
Мы не жабракі,
Ды з тваёй рукі
Рады многа ўзяць,
Многа пажадаць:
У дзяжу спарыну,
Сына на вясну,
Увосень зяця,
У восець багацця.

КУПАЛЛЕ

Ішла Купалка сялом, сялом,

Казала дзеўкам: чалом, чалом...

Ішла Купалка сялом, сялом,
Казала дзеўкам: чалом, чалом.
Дзеўкі Купалкі не пазналі,
На вулку гуляці не пазвалі.
Стала Купалка бедаваць:
— А дзе ж мне ночку начаваць?
— Ідзі, Купалка, ў канец сяла,
Начуй, Купалка, ў Васіля.
У яго хатка навенька,
У яго сямейка вяселенька,
У яго піва наганёна,
У яго дачушка заручона,
За купчыка аддадзёна. '
Паедзіць купчык купчаваці,
А маладзенька шынкаваці.

* * *

А на Йвана Купалу

Дзеўкі краскі збіралі.
Красак паназбіралі
I да Ивана паслалі.
А Йван краскі не ўвазнаў,
Да Купалы адаслаў.
А Купала ўвазнала,
A Івану сказала:
— Гэта тыя зёлачкі,
Што збіралі зорачкі.
Гэта тая травіца,
Што Брацітка-й-Сястрыца,
A Брацітка — сіні цвет,
А Сястрыца — жоўты цвет.

* * *

Іван, Іван ды Мар'я

Каціліся з у звал ля.
Іван Мар'ю пераймаў,
Ручкі-ножкі цалаваў.
Каціліся з гарушкі
У мяккія падушкі,
Каціліся з даліны
Ў пуховыя пярыны.