Сама пайду дарогаю, голас пашлю дуброваю...

* * *

Ай, Купала, Купала,

Дзевак многа прапала.
A ў Купалушкі тры дачушкі.
Адна дачушка тоўста, гарбата,
Друга дачушка тонка, вісока,
Трэцця дачушка бела, румяна.
Тонка, вісока зайшла далёка,
Бела, румяна зайшла за пана.
Тоўста гарбата зайшла багата.

* * *

А выйду, выйду на вуліцу,

A ўдару, ўдаруў ладоначкі
Аб залатыя пярдёначкі.
Як зачуў жа мой свёкарка,
Пачаў прасіць мяне скоранька:
— Не бі, нявестка, ладоначкі,
Не псуй залатыя пярсцёначкі.

— А што ж за дзела, мой свёкарка,

Не заслужыла я вокрыка,
Не ты ладоначкі гадаваў мае,
Не сын пярсцёначкі спраўляў
твой мне.
Пагадаваў ладонкі татулечка,
Спраўляў пярсцёнкі брацюлечка,
Спраўляў брацюлька пярсценкі ў горадзе,
Казаў гуляці мне моладзе.

* * *

Божа мой,

Чаму селязень смуцен, невясёл?
— А як жа мне вясёламу быць.
Учора з вячора на моры быў,
Вутачку сачыў,
Сягоння рана палёдела.
Каб далёкая, жалі б не было,
Яна ж ад мяне на трэццім кусце
Купаецца, ныраецца,
Мне, селязеньку, наругаецца.
Божа мой,
Чаго маладзец смуцен, невясёл?
— А як жа мне быць вясёламу.
Учора з вячора ў дзяўчыны быў,
Дзяўчыну запіў,
Сягоння рана за другога йдзець.
Каб далёкая, жалі б не было.
Яна ж ад мяне на трэццім дварэ
Умываецца, выціраецца,
Мне маладому наругаецца.

* * *

Не шчабячыце, дробныя пташкі,

У даліне,
He будзіце майго мілага
Ў пярыне.
Я маладзенька таму радзенька,
Што ён спіць,
Што ён маёй галовачкі
Не журыць.
Я за работку, ён за варкотку,
Я за ложачкі, ён за вожачкі —
Мяне біць.

* * *

Пушчу каня ў гарод,

Сама сяду ля варот,
А я косю прывяжу,
А я косю прыкажу:
— Не еш, кося, травіцы,
А еш, кося, красачкі,
Баравыя васількі.
А еш, кося, сена брок,
Вязі мяне ў чужы бок.

* * *

Ты, баравая зязюлечка,

Не кукуй рана на дуброве [¹],Не будзі мяне маладое.
Пабудзіць мяне свякроў мая:
— Ўставай, нявеста, дзідя мая,
На дуброве — на выгане.
A ўжо каровы на дуброве,
Дробныя статкі на даліне,
А ты маладая йшчэ ў пярыне.

* * *

Перад Пятром пятым днём

Разгуляўся Юр'еў конь.
Разгуляўся Юр'еў конь,
Разбіў камень капытом.
A ў камяня ядра няма,
A ў хлопцаў праўды няма.
Перад Пятром пятым днём
Разгуляўся Юр'еў конь.
Разгуляўся Юр'еў конь,
Разбіў арэх капытом.
A ў арэху ядро ёсь,
A ў дзяўчатак праўда ёсь.

* * *

Ля новага калодзеся

Два двараніны коні паілі,
Яны паілі ды гаварылі:
— Не бяры, брацец, багатую,
А бяры, брацец, худобачку.
У багатае коні, каровы,
A ў худобачку чорныя бровы.
Коні, каровы паздыхаюць,
Чорныя бровы век не зліняюць.

* * *

Ha вуліцы ля варот

Сядзіць жонак карагод
Кулаком зямлю прабілі,
Аб нявестак судзілі.
Адна кажаць: ласуха,
А другая: красуха,
А трэцця: ляніва,
Чацвёртая: драмліва.