Сама пайду дарогаю, голас пашлю дуброваю...

* * *

— Чаму, Купалка, нявесела,

Краскамі вочкі завесіла?
— А як жа мне вясёленькай быць,
У мяне мамка няродная.
На вулку гуляці не пушчаіць,
У цёмну камору запіраіць.
Я маладзенька прамышлёна,
Я замочак паламала,
Выйшла на вулку, пагуляла.

* * *

Маладзіца маладая

Шэрых гусей прыганяла,
Прыганяла, прыгукала:
— Прывыкайце, шэры гусі,
I к зялёненькай травіцы,
I к сцюдзёненькай вадзіцы.
Я молада прывыкала
I к свёкарку i к свякроўцы,
I к дзеверу i к залоўцы.
Свёкар мовіць пасцель слаці,
A свякроўка разуваці,
Дзевер мовіць вады ісці,
Свякровачка кароў даіці.
Я молада паслухмяна
Усё робіла старанна.

* * *

На гарэ карыта

Поўна вады наліта.
Там дзяўчаты ходзілі,
Рукі-ногі памылі.
A хлопчыкі хадзілі,
Тую ваду выпілі.

ЖНІВА, ЖЫТА

А я у полі жыта жала...

* * *

Ішоў Бог дарогаю,

Дарогаю шырокаю
I з вялікімі снапамі,
I з даўгімі каласамі.
А хто Бога пярэйміць,
У сваё гумно заверніць?
A пераняў Бога Іванька:
— А ка мне, Божа, ка мне.
У мяне гумно вялікае,
Пярэплаты вісокія,
Пераклады [²] шырокія.Ёсь дзе Богу пасядзеці,
На пераклады паглядзеці.

* * *

Нанясі, Божа, абалынку [³

],Дай, Божа, нам адпачынку.
Дай, Божа, нам кугакала [⁴],Каб часценька плакала.
А мы б селі скалыхнулі,
Сярэдзінкі б адпачнулі.

* * *

Жыта маё ядраное,

Калоссіка залатое.
За тое сонцу хвала, хвала!
У нас сягоння вайна была.
Усё поле зваявалі,
Усё жыта пажалі.
Змялі поле мяцёлкаю,
Дамоў прыйшлі з вясёлкаю.

* * *

Рада, рада шэра перапёлка,

Што лета даждала, рада, рада.
Надаелі вялікія снягі,
Лютыя марозы надаелі.
Рада, рада наша гаспадынька,
Што жыта дажала, рада, рада.
Надаела жаркота-пякота,
Цяжкая работа надаела.

* * *

Ha ўдоўчыным полі

Сабраліся работнічкі.
А мядзведзь карчом арэць,
A воўчанька барануіць,
A заінька дроўцы сячэць,
A лісічка бліны пячэць.
А за лес сонца, за лес.
А мядзведзь на ель палез,
A воўчанька ў лес пабег,
A заінька пад ёлачку,
A ўдовачка ў каморачку.

* * *

Закурыўся a дробненькі дожджык,

Ды па чыстым полю закурыўся.
Зажурыўся мой бедны татулька
Па майму бяздоллю, зажурыўся.

Не курыся, a дробненькі дожджык,

Ды па чыстым полю не курыся.
Не журыся, мой бедны татулька,
Па майму бяздоллю, не журыся.

* * *

На моры жабка красенцы ткала.

Рана-рана красенцы ткала.
Прыйшоў арачак
Да жабкі ў сваты.
Рана-рана, да жабкі ў сваты.
Даець ей ганьбу
Вірлун пуляты:
— A ў цябе, ў жабкі
Кароткі лапкі.
Рана-рана, кароткі лапкі.
— A ў цябе, рачак, у срачцы вочкі.
Рана-рана, у срачцы вочкі.
— Кароткі лапкі
Далёка скачуць.
Рана-рана, далёка скачуць.
— У срачцы вочкі
Далёка бачаць.
Рана-рана, далёка бачаць.