Sisterdark / Сястра-Цемра (СИ)

-- Я спрабую ╝ратаваць тваю душу, ╕дыёт! - крыкнула яна. -- Пакуль яшчэ не позна...

Краем вока я за╝важыла, што пан╕ карэктар паварушылася ╕ ня╝клюдна заграбаючы рукам╕, прынялася выб╕рацца з сумёта. Уп╕р таксама ажыв╕╝ся. Пры╝зня╝шыся, ён круц╕╝ галавой, спрабуючы сфакус╕раваць поз╕рк свайго адз╕нага вока. Рух╕ яго был╕ нейк╕я торганыя ╕ разв╕нчаныя, але для чалавека з дз╕ркай у мазга╝н╕ ён паводз╕╝ сябе давол╕ жвава.

-- Альжбета... -- прашаптала я.

Яна спакойна з╕рнула на мяне, усм╕хнулася.

-- Бяжы, Та╕са, -- сказала Альжбета. -- Бяжы. Што б ты н╕ ╝бачыла на дарозе, не спыняйся. ╤ не бойся. Цябе не крануць.

Прас╕ць мяне двойчы ёй не давялося. Я развярнулася ╕ вобцас к╕нулася прэч ад лесап╕льн╕. У мяне за сп╕най зно╝ пачул╕ся стрэлы, але я бегла, не аз╕раючыся ╕ не спыняючыся, быццам за мной гнал╕ся чэрц╕.

----------------------------

* Fallsucht (нем.) - падучая

* Паводле справаздач, апантаныя нячысц╕кам╕ часам пачынаюць разма╝ляць на ╕ншаземных мовах. Гэты, як бачым, пача╝ луп╕ць на трасянцы.

27. Ва╝калак╕

Дадому хачу. Дадому. У ложак. Спаць. Закруц╕цца з галавой у ко╝дру ╕ выруб╕цца на цэлыя сутк╕. Альбо на некальк╕ сутак. Абрыдл╕, усе абрыдл╕... Не. Спаць будзем потым. Спачатку ╝ шп╕таль. Трэба даведацца, як там справы ╝ Ц╕мк╕. Я нават патэлефанаваць ╕м не магу, маб╕льн╕к-то ╝ сумцы заста╝ся. ╤ пал╕цечка там жа, на канапцы ╝ вестыбюл╕. Балазе мне не холадна, ан╕колечк╕, х╕ба тольк╕ ╝ носе пашчыпвае, ды слязяцца вочы ад марознага ветру... Анягож, слёзы ╝ мяне ад ветру. Ты так ╕ не прымус╕╝ мяне заплакаць. Затое раззлава╝ не на жарт. Цяпер трымайся. Я дакладна кагосьц╕ прыкончу сёння ноччу. Ты ведаеш, каго. Давай, псялыжн╕к, выходзь. Не трэба ад мяне хавацца. Ты ж так прагну╝ сустрэчы са мной, пра╝да?..

Я брыла па начным горадзе, нацягну╝шы на галаву капюшон байк╕ ╕ схава╝шы далон╕ ╝ рукавы. Мяне калац╕ла, але не ад холаду. Усярэдз╕не мяне ╝сё напялася, нервы гудзел╕, як высакавольтныя правады. ╤ ╝ галаве панава╝ по╝ны гарм╕дар. Я не магла засяродз╕цца -- думк╕ разбягал╕ся, як кропл╕ ртуц╕, гулял╕ ╝ чахарду, л╕хаманкава пераскокваючы з аднаго на другое, ╕ мяне гэта трох╕ палохала. Я чула, што менав╕та так людз╕ губляюць розум. Думк╕ рассыпаюцца. Першы званочак.

╤ Цемра. Сястра-Цемра была тут, са мной. Я сама ╝жо амаль што зраб╕лася Цемрай. Пачуцц╕ ╝се згасл╕, нават стомленасць прайшла, засталася тольк╕ лютасць. Чыстая лютасць. Храбусткая, вострая, як шкло ╝ роце. ╤ яшчэ па╝вар'яцкая нейкая ╝зв╕нчанасць, бл╕зкая амаль да весялосц╕. Пэ╝на, так пачуваецца серыйны забойца, як╕ выйша╝ на паляванне за чарговай ахвярай... Пра╝да, Лёнечка? Ты ж ведаеш, як гэта бывае...

Забойца, ха! Я стольк╕ разо╝ набл╕жалася да гэтай мяжы, але мяне за╝сёды нешта стрымл╕вала. Цяпер усё. Я больш не баюся цябе, сволач. Ты раззлава╝ мяне, ╕ я ╝жо не спынюся. Дзе ж ты, дз╕цятка? Не трэба ад мяне хавацца. Тры, чатыры, пяць, мы ╕дзём цябе шукаць... Шкада ╝сётк╕, што маб╕льн╕ка няма. Я з задавальненнем паслухала бы плэйер. Штосьц╕ цяжкае. Блэк-метал, напрыклад. Шчыры ╕ незакаламучаны, як грал╕ напачатку дзевяностых. У як╕м-небудзь ангары, на сцэне, аздобленай гн╕лым╕ каров╕ным╕ галовам╕ ╕ св╕ным╕ тушам╕. Кажуць, яны цягал╕ ╕х з прылеглага скотамог╕льн╕ка. Слухаю такое рэдка, выключна пад настрой, але настрой у мяне зараз адпаведны... Ты ╝ мяне не адразу здохнеш, паскуда. Абяцаю. Памучышся спачатку. Усе мал╕твы ╝спомн╕ш, нават тыя, што не веда╝... К╕шк╕ павыцягваем. Голым╕ рукам╕, ага. Абгорнем вакол дрэ╝ца. Годны атрымаецца серпанц╕н...трэ будзе падзял╕цца дызайнерскай ╕дэяй з выканкамам, для наступнага фэсту... св╕ныя тушы ╝ фальбонах, канечне, нашае ╝сё, але г╕рлянды з к╕шак таксама будуць выглядаць стылёва, асабл╕ва з каляровай падсветкай... што-небудзь патрыятычненькае... ╤ прымус╕м цябе хадз╕ць па кругу. Будзеш глядзець, як твае ╝ласныя вантробы намотваюцца на слуп, пакуль не скапыц╕шся. А пасля мы адвернем табе мазга╝ню. Вось так, супраць разьбы. Усё ро╝на там адна сечка... Падчас навагодняга к╕рмашу яны ╝прыгожыл╕ шап╕к адсечанай каров╕най галавой. З прылеглага скотамог╕льн╕ка. Чысты культ. На ёй яшчэ был╕ завушн╕цы з фальшывым╕ каменьчыкам╕. А стрыжка давол╕ безгусто╝ная. ╤ валасы дарма фарбуе. Я за╝сёды мела падазрон, што старшыня выканкама таемна займаецца чорнай маг╕яй... А потым мы спакойна вернемся ╝ шп╕таль. Да... Да каго? Забылася. Ц╕мафей?

Ц╕мка. Згадка аб ╕м мяне трох╕ ацвяроз╕ла. Я рэзка спын╕лася. 'Тая, *** тваю маць! Зус╕м мазг╕ спякл╕ся?' Мяне раптам апанава╝ ╕стэрычны рогат. Проста ╝яв╕ла карц╕нку. У шп╕таль сабралася, ну-ну. Са скрыва╝леным╕ рукам╕ ╕ з галавой прыпыленага Захара ╝ зубах. От жа Ц╕мка ╝зрадуецца, ачмурэць проста, як... Дакац╕лася, называецца. Маньячка хрэнава, думала я, выц╕раючы слёзы. Мяне душы╝ нервовы смех. Ну ╕ чым я лепш за Лёню? Ды н╕чым. Такая ж, як ён. Нават горш. Ён, у рэшце рэшт, за свае ╝чынк╕ больш не адказвае. Пс╕хапат няшчасны, навошта яго ненав╕дзець? ╤ ён не забойца.