Недапісаная кніга

Спруты

У нас такі кароткі век,

I так яго нам змардавалі,
Нас хціўцы кінулі на здзек,
Сабе ж палацы збудавалі.

Iм забяспечвай i хвалi

I падстаўляй худыя спіны,
Бо мы па-людску не жылі
Ні дня, ніводнае хвіліны,

А ўсё чакалі лепшы час,

Ды больш чакаць не маем сілы,
Бо топчуць, як тапталі,нас
I хлусяць, як даўней хлусілі.

Што ні пабачаць, з рук ірвуць,

Нібы пражэрлівыя спруты,
А дзеці i старыя мруць
Ад голаду i ад атруты.

Цярпелі мы i церпім здзек,

Куды ні глянеш, сэрца стыне,
Як чалавека нішчыць чалавек
I сам ад хцівасці загіне.

3/ІХ—93

Тупікі

Чыгуначныя тупікі

Пазарасталі крапівою,
Валяюцца іржавыя цвікі,
I нешта не дае душы спакою.

Чыгуначныя тупікі —

Пад'ёмы, закругленні, перагоны
Таварнякі, таварнякі,
I ўсё — казённыя вагоны.

Буржуйка, свечка ў ліхтары

I ненадзейныя суседзі...
Ніхто не знае да пары,
Куды вязуць, куды ён едзе.

Цяпер гляджу на ўсе бакі,

Даўнейшага шукаю следу,
I ўсё трапляю ў тупікі,
З якіх нікуды не даеду.

Як выйсце з тупіка знайсці

У падарожжы на жыцці.

8—9 /VІ—93

Страты i страты

Ну, вось i канчаецца лета,

Палессе вада заліла,
Начатая песня не спета,
А плач — ад сяла да сяла.

За стратамі страты i страты,

А хто вінаваты у ix?
Забыліся даўнія святы,
Не знойдзе нявесту жаніх.

Якой вінаваціць віною?

Дзе будзе ў бяздомных начлег?
Каб ведалі, лепш бы за Ноя
Скляпалі б сучасны каўчэг.

За што ад змяркання да рання,

На досвітку i уначы
Прыходзяць адны пакаранні
I каркаюць, як крумкачы?

I пот, i густая крывінка

Сцякаюць у бездань дарма,
Бязлітаснай лапаю рынку
У дзверы грукоча зіма.

З дажджамі i лета праходзіць,

Паволі паводка спадзе,
А хто да фіналу стагоддзя
Сваёю хадой дабрыдзе?

Маё пакаленне імкліва

Знікае, як ранішні дым.
Каб хоць давялося шчасліва
Пажыць i за нас маладым.

21/VIII—93

Весела жывём

О, як мы весела жывём!

З такім начальствам не сумуюць
Што мы пад вечар дажуём,
Яны уранні падсумуюць.
Лічыльнікі без тармазоў
Падлічаць, колькі моцы ў целе,
Падвысяць цэны ў сто разоў,
Каб мы, крый Божа, не тлусцелі
Што выміраем, ім не ў знак,
На нашу пенсію скупую
Мільёны соценных Дзяржзнак
Яшчэ паперак адштампуе.
I гэтых фанцікаў мяхі
Пруць хлебаробам i шахцёрам,
А за злачынствы i грахі
Разлічвацца з народам сорам.

1992