Недапісаная кніга

Адны накраліся. Змяняюць іх другія
I набіваюць кашалі тугія,
Рабуюць фермы, склады i вагоны
I нажываюць нізашто мільёны,
Не тоячыся, а сярод дарогі
За кошт «гуманітарнай дапамогі».
За нашае жабрацтва, енкі, плачы
Будуюць i сабе i дзецям дачы,
Для блізкай i далёкае радні
Нас абдзіраюць дзень пры дні.
Нібыта нашыя заступнікі i слугі,
А паглядзець — увішныя хапугі,
Адзін нахабна, іншы асцярожна
Хапае ўсё, за што ўхапіцца можна.
На складах, хоць дабра не так i многа,
Трымаюць махляры адзін другога,
Каб ix не заўважаў ніхто віны,
Даюць i служкам паспытаць яны.
Прачнешся ноччу у халодным поце,
Бо ведаеш, што злодзей на «рабоце»:
Складае долары i залацішка зліткі
I абдзірае беднага да ніткі.
Пра рынкі потым будзе нешта нлесці
Таму, ў каго няма ні піць, ні есці,
Затое ёсць бяспраўе i бязладдзе,
I толькі ў тых сумленне, хто не крадзе.

15/IX—92

Апошняя

Разбіты комін, парадзелы дах,

Вісіць адна кашуля на вяроўцы.
— A людзі дзе?
— A людзі на кладах,
Туды адправіліся ўсе аднавяскоўцы, —

Азвалася бабуля з-пад радна

З маленькаю сівою галавою.
— Лічы, што дажываю век адна
I гора мыкаю адна-адною.

Так i гібею з году ў год,

Глухою, невідушчаю, слабою.
Адна у цеха — толькі кот,
То з ім сваруся, то сама з сабою.

Гады, пытаеце? Усе мае гады

Прабеглі, дзеткі, у бядзе i ў працы,
А час надыдзе, на клады
Сваім прыйдзецца ходам дабірацца.

Каб даў Гасподзь хоць дачакацца лета

I свежае з гароду навіны...
А на бабулю весела з партрэта
Глядзелі два прыгожыя сыны.

21 /XI—92

Квартальны план

Яшчэ пратрымаюся месяцы тры

I зубы тады пакладу на паліцу,
Бо ўжо не памогуць літфонд i сябры,
І там ім прыйдзецца да скону пыліцца.

Відаць, не ўратуюць ні д'ябал, ні Бог,

Бо я не прыдбаў за жыццё анізвання,
Нарэшце сабе напішу некралог
I тэксты прамоў на сваім пахаванні.

Пакуль не зваліўся i розум не згас,

Каб тэксты ўзгадняць не насілі.
Сябры, пастараюся выручыць вас,
Каб на паніхідзе не надта хлусілі.

27/ VIII—92

* * *

Мне жыць іначай немагчыма, —

Паспеў ссівець i паліняць,
Бо за любімую Радзіму
Гатоў хоць сёння смерць прыняць.

27 /VIII—92