Недапісаная кніга

* * *

Пытаецеся, колькі я пражыў

І што паспеў зрабіць на гэтым свеце.
Зрываўся я часцей на віражы
I быў заўжды ў кагосьці на прыкмеце.

Ратуючыся, зноў ляцеў у вір,

Лёс патушыў маіх надзеяў свечкі
I гнаў, як ачмурэлы канваір,
Што б'е без промаху i без асечкі.

Не бачыў я, калі сады цвілі,

Не чуў, як плачуць i смяюцца дзеці.
Жыў ці не жыў, i не было калі
Апамятацца, на якім я свеце.

З мяцеліцы ў завею я кружыў,

Каб вырвацца i з мітусні, i з тлуму.
Так i не ведаю, ці жыў я, ці не жыў,
А час прыйшоў i пра душу падумаць.

2/1—93

* * *

Бачыць несправядлівасць i маўчаць —

гэта значыць самому ўдзельнічаць у ёй.

Ж.Ж. Русо

Чаго мы не бачылі толькі,
Які мы не зведалі смак.
Мінаюць гады, але болькі
Не гояцца ў сэрцы ніяк.

Да трэцяга можна калена

Паклёпнічаць, біць, вынішчаць,
Судзіць i караць несумленна
I несумленна маўчаць.

Ад страху i злосці нямеюць

Майстры непрыкметна ўкусіць,
I толькі ў ахвяраў не ўмеюць
Яны прабачэння прасіць.

3/1—93

Чынадралы

Галодны, голы i разуты,

Халодны, бо няма мазуты,
Ідзе паволі ў белы свет
Вядомы некалі паэт.
Цяпер такія ганарары,
Што не прыдумаць горшай кары,
Бо за навелу i санет
Не купіш пачак сігарэт.
Затое чынадрал адпеты
Купляе шоўк, i бранзалеты,
I дыяменты, i каралы —
Усё запасаюць чынадралы.
На ўзлессі або ля ракі
Ix зіхацяць асабнякі.
А дзе ж яны так зарабілі?
Там, дзе i нас i вас дабілі.
З ix кожны прагны, кожны люты
Трымае ў сейфе стос валюты,
Вяртушкі мае, кабінеты,
I «мерседэсы», i манеты.
Чыноўнік кажа, што не крадзе,
Але за подпіс у нарадзе,
Што сам пячаткаю засведчыў,
Тры пакаленні забяспечыў.
Чыны — асобая парода,

Яго «ласкавая» рука

Здзярэ кашулю з жабрака.
Ён скажа: «У цёплую пагоду
Такую зацвярджаем моду».
Схаваўшы ў гардэроб дублёнкі,
Даводзіць: «Шкодна мець пялёнкі.
Няхай гартуюцца малыя,
Каб выраслі байцы ўдалыя,
Прыбудзе спрыт, адвага, сіла,
Папрыгажэе твар без мыла,
Не трэба вітаміны, лекі,
Пакуль яшчэ не ўсе калекі.
Калісьці раіў Фараон:
Пасціцца трэба трыццаць дзён,
Каб добра гартаваць натуру
I мець прыгожую фігуру.
Тады за год ці за паўгода
Усё здабудзем для народа
I цяжкасці усе адужым,
Бо так аддана людзям служым».

16/X—91